لِگومینوسِه (Leguminosae)
لِگومینوسِه
(یا: بقولات) در گیاه شناسی، تیرۀ نخود، شامل بیش از ۱۶هزار گونۀ دولپه ای درختی، درختچه ای، بوته ای، بالارونده، و علفی. این گیاهان مانند غلات اهمیت بسیار دارند، زیرا احتیاجی به کود نیتروژنی ندارند و خاک را از نیتروژن غنی می کنند. میوۀ این تیره دولپه ای است. این میوه شامل برچه ای منفرد است که وقتی برسد، در امتداد هر دو کناره باز می شود و دانه ها را آزاد می کند. گاهی، مثلاً در اولکس فرنگی، دانه ها با انقباض ناگهانی کناره های غلاف به شدت به بیرون پرتاب می شوند. گاهی نیز، مثلاً در گونه ای ماش، میوه ها در عرض می شکنند یا این که مانند شبدر هرگز سر باز نمی کنند. برگ های لگومینوسه زیر دُم برگ خود گوشوارک هایی دارند که غالباً مرکب اند و معمولاً ترکیب شانه مانندی دارند. گاهی نیز پیچک هایی در نوک برگ ها دارند. مشخصۀ دیگر این تیره وجود گرهک های ریشه ای است که شامل باکتری های ریشه زی اند. این باکتری ها میله ای شکل و نیتروژن زایند و در ریشۀ لوبیا و شبدر و امثال آن زندگی می کنند و نیتروژن جو را به شکل مناسب برای گیاهان تثبیت می کنند (← چرخۀ نیتروژن). انواع بنشن در تیرۀ بقولات عبارت اند از نخود، لوبیا، دانه های غنی از پروتئین، شبدر، و دیگر گیاهان علوفه ای. تیرۀ بقولات غالباً به سه زیر تیره تقسیم می شود: میموزا، گل ارغوان، و پروانه داران. زیرتیره میموزا گاهی تیره اصلی نیز به حساب می آید. این زیرتیرۀ غالباً گل های کوچکی با تقارن شعاعی و با تعداد فراوانی پرچم دارد. شناخته شده ترین جنس این زیرتیره اقاقیاست. در زیرتیرۀ گل ارغوان تعداد پرچم ها اندک است و پنج گلبرگ به صورت ناهمسان قرار گرفته اند: یک گلبرگ سه گوش در بالاترین نقطه، یک درفش در بالا، دو بال جانبی، و دو گلبرگ در قسمت انتهایی که بال ها را دربر می گیرد. گیاهان این زیرتیره عمدتاً از نوع سخت بافت مناطق گرمسیری اند. بعضی از گونه های کاسیا Casia و درخت ارغوان Cercis siliquastrum به ندرت در نواحی معتدل به صورت گیاه زینتی کاشت می شوند. در زیرتیرۀ پروانه آسایان، راست گلبرگ، بال، و ته ساقه ها کاملاً تمایز یافته اند و بال ها بند خارجی گلبرگ های ته ساقه را دربر می گیرند. این گیاهان دَه پرچم دارند که تقریباً همیشه پیوسته به هم اند یا نُه پرچم متصل به هم و یک پرچم مجزا از بقیه است.
لِگومینوسِه
(یا: بقولات) در گیاه شناسی، تیرۀ نخود، شامل بیش از ۱۶هزار گونۀ دولپه ای درختی، درختچه ای، بوته ای، بالارونده، و علفی. این گیاهان مانند غلات اهمیت بسیار دارند، زیرا احتیاجی به کود نیتروژنی ندارند و خاک را از نیتروژن غنی می کنند. میوۀ این تیره دولپه ای است. این میوه شامل برچه ای منفرد است که وقتی برسد، در امتداد هر دو کناره باز می شود و دانه ها را آزاد می کند. گاهی، مثلاً در اولکس فرنگی، دانه ها با انقباض ناگهانی کناره های غلاف به شدت به بیرون پرتاب می شوند. گاهی نیز، مثلاً در گونه ای ماش، میوه ها در عرض می شکنند یا این که مانند شبدر هرگز سر باز نمی کنند. برگ های لگومینوسه زیر دُم برگ خود گوشوارک هایی دارند که غالباً مرکب اند و معمولاً ترکیب شانه مانندی دارند. گاهی نیز پیچک هایی در نوک برگ ها دارند. مشخصۀ دیگر این تیره وجود گرهک های ریشه ای است که شامل باکتری های ریشه زی اند. این باکتری ها میله ای شکل و نیتروژن زایند و در ریشۀ لوبیا و شبدر و امثال آن زندگی می کنند و نیتروژن جو را به شکل مناسب برای گیاهان تثبیت می کنند (← چرخۀ نیتروژن). انواع بنشن در تیرۀ بقولات عبارت اند از نخود، لوبیا، دانه های غنی از پروتئین، شبدر، و دیگر گیاهان علوفه ای. تیرۀ بقولات غالباً به سه زیر تیره تقسیم می شود: میموزا، گل ارغوان، و پروانه داران. زیرتیره میموزا گاهی تیره اصلی نیز به حساب می آید. این زیرتیرۀ غالباً گل های کوچکی با تقارن شعاعی و با تعداد فراوانی پرچم دارد. شناخته شده ترین جنس این زیرتیره اقاقیاست. در زیرتیرۀ گل ارغوان تعداد پرچم ها اندک است و پنج گلبرگ به صورت ناهمسان قرار گرفته اند: یک گلبرگ سه گوش در بالاترین نقطه، یک درفش در بالا، دو بال جانبی، و دو گلبرگ در قسمت انتهایی که بال ها را دربر می گیرد. گیاهان این زیرتیره عمدتاً از نوع سخت بافت مناطق گرمسیری اند. بعضی از گونه های کاسیا Casia و درخت ارغوان Cercis siliquastrum به ندرت در نواحی معتدل به صورت گیاه زینتی کاشت می شوند. در زیرتیرۀ پروانه آسایان، راست گلبرگ، بال، و ته ساقه ها کاملاً تمایز یافته اند و بال ها بند خارجی گلبرگ های ته ساقه را دربر می گیرند. این گیاهان دَه پرچم دارند که تقریباً همیشه پیوسته به هم اند یا نُه پرچم متصل به هم و یک پرچم مجزا از بقیه است.
wikijoo: لگومینوسه