لکتین ( انگلیسی: Lectin ) پروتئین هایی اند که به کربوهیدرات ها می چسبند و به شدت برای گروه مولکولی قندها اختصاصی ( با ویژگی زیاد ) عمل می کنند. لکتین ها در شناسایی ( recognition ) در سطح سلولی و مولکولی نقش دارند و در پدیدهٔ زیست شناختی شناسایی ( recognition ) که شامل شناسایی سلول ها، کربوهیدرات ها و پروتئین ها است، نقش بازی می کند. لکتین ( lectin ) از نظر لُغوی نباید با لسیتین و لپتین اشتباه شود.
نقش لکتین در گیاه هنوز به طور کامل مشخص نیست.
لکتین ها در همه جای طبیعت هستند و در بسیاری از غذاها یافت می شوند. برای کاهش محتوای لکتین بعضی از مواد غذایی مانند لوبیا و غلات باید پخته یا تخمیر شوند. برخی لکتین ها مفید هستند، مانند CLEC11A، که رشد استخوان را تقویت می کند، در حالی که برخی دیگر ممکن است سموم قدرتمندی باشند مانند ریسین.
لکتین ها ممکن است توسط مونو و یا الیگوساکاریدهای اختصاصی، که در مواد هضم شده غلات، حبوبات، گیاهان شبدر و لبنیات هستند غیرفعال شوند، این اتصال می تواند از اتصال آن ها به کربوهیدرات های موجود در غشای سلولی جلوگیری کند. اختصاصیت ( selectivity ) لکتین ها به این معنی است که آن ها برای تجزیه و تحلیل گروه خونی مفید هستند و در تحقیقات صورت گرفته به طور بالقوه می تواند در انتقال مقاومت به آفات در گیاهان مهندسی ژنتیک شده استفاده شود.
ویلیام سی. بوید به تنهایی و سپس با الیزابت شاپلی واژهٔ «لکتین» ( lectin ) را در سال ۱۹۵۴ از واژهٔ لاتین lego «انتخاب شده» ( یا lergere - «برای انتخاب» ) به دلیل نقش شناسایی یا همون انتخاب کردن به این نام معرفی کردند.
نقش لکتین در گیاهان ( legume lectin ) هنوز ناشناخته است. متأسفانه با وجود اطلاعات نسبتاً کاملی که در مورد خصوصیات شیمیایی لکتین ها در دست است ( توالی اسید آمینه های لکتین های متعددی کاملاً شناخته شده اند ) ، نقش و عمل فیزیولوژیکی آن ها در گیاهان هنوز مبهم باقی مانده است. فراوان بودن لکتین در بذرها سبب قوت گرفتن احتمال دخالت آن ها در بلوغ و جوانه زنی بذرها یا خواب اجباری شده است. چون لکتین ها عمدتاً در بخش های پروتئینی ذخیره ای بذر نقش متمرکزند، برخی اعتقاد دارند آن ها در سازماندهی و تحرک پروتئین های ذخیره ای بذر نقش دارند. با توجه به نقش بازدارندگی لکتین ها در رشد و جوانه زنی قارچ ها، برخی نیز معتقدند که این ترکیبات در سازوکار دفاعی به ویژه در بذرها نقش دارند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفنقش لکتین در گیاه هنوز به طور کامل مشخص نیست.
لکتین ها در همه جای طبیعت هستند و در بسیاری از غذاها یافت می شوند. برای کاهش محتوای لکتین بعضی از مواد غذایی مانند لوبیا و غلات باید پخته یا تخمیر شوند. برخی لکتین ها مفید هستند، مانند CLEC11A، که رشد استخوان را تقویت می کند، در حالی که برخی دیگر ممکن است سموم قدرتمندی باشند مانند ریسین.
لکتین ها ممکن است توسط مونو و یا الیگوساکاریدهای اختصاصی، که در مواد هضم شده غلات، حبوبات، گیاهان شبدر و لبنیات هستند غیرفعال شوند، این اتصال می تواند از اتصال آن ها به کربوهیدرات های موجود در غشای سلولی جلوگیری کند. اختصاصیت ( selectivity ) لکتین ها به این معنی است که آن ها برای تجزیه و تحلیل گروه خونی مفید هستند و در تحقیقات صورت گرفته به طور بالقوه می تواند در انتقال مقاومت به آفات در گیاهان مهندسی ژنتیک شده استفاده شود.
ویلیام سی. بوید به تنهایی و سپس با الیزابت شاپلی واژهٔ «لکتین» ( lectin ) را در سال ۱۹۵۴ از واژهٔ لاتین lego «انتخاب شده» ( یا lergere - «برای انتخاب» ) به دلیل نقش شناسایی یا همون انتخاب کردن به این نام معرفی کردند.
نقش لکتین در گیاهان ( legume lectin ) هنوز ناشناخته است. متأسفانه با وجود اطلاعات نسبتاً کاملی که در مورد خصوصیات شیمیایی لکتین ها در دست است ( توالی اسید آمینه های لکتین های متعددی کاملاً شناخته شده اند ) ، نقش و عمل فیزیولوژیکی آن ها در گیاهان هنوز مبهم باقی مانده است. فراوان بودن لکتین در بذرها سبب قوت گرفتن احتمال دخالت آن ها در بلوغ و جوانه زنی بذرها یا خواب اجباری شده است. چون لکتین ها عمدتاً در بخش های پروتئینی ذخیره ای بذر نقش متمرکزند، برخی اعتقاد دارند آن ها در سازماندهی و تحرک پروتئین های ذخیره ای بذر نقش دارند. با توجه به نقش بازدارندگی لکتین ها در رشد و جوانه زنی قارچ ها، برخی نیز معتقدند که این ترکیبات در سازوکار دفاعی به ویژه در بذرها نقش دارند.
wiki: لکتین