لکان (خمین). لکان (
خمین ) ، روستایی از توابع
بخش کمره شهرستان خمین در
استان مرکزی ایران است.
نام لکان احتمالاً از نام
لک و
لکی دسته بزرگی از ایلات
لر گرفته شده است. [ ۱] مردمان لر در حقیقت تنها ساکن لرستان نیستند و این ناشی از مهاجرت های تاریخی آنان است. در مناطق بین
گاماساب و
سیمره و
اشترانکوه و
کازرون دو گروه
مردم کوچ نشین به نام های لر و لک وجود دارد که از لحاظ جسمانی به هم شبیه اند ولی اختلاف گویش آن ها مشهود است. در میان آن ها لرها مردمانی اند چهارشانه که به
کرد های اصیل بی شباهت نیستند و فاصله چشمانشان بیشتر از مردم درون
فلات ایران است. [ ۲]
دربارهٔ دوران قبل از اسلام لکان چیز زیادی در دست نیست ولی با توجه به آثاری مانند
قلعه قره سی می توان قدمت لکان را تا حدود ۲۰۰۰ سال تخمین زد.
در دوران خلافت عباسیان، لکان در
منطقه جبال قرار داشته و پس از چند قرن همزمان با شروع حکومت
سلجوقیان و مهاجرت های گسترده
ترکان به منطقه جبال و بعد ورود و حکومت
مغولان در دوران
ایلخانی و
تیموری واژگان با ریشه ترکی و مغولی وارد شد و هنوز برخی از آن ها به جا مانده اند. گروه بزرگی از مردم کنونی لکان به احتمال زیاد در
دوران صفوی به این منطقه کوچ کرده اند. [ ۳]
اعتماد السلطنه در کتاب
مرآت البدان در دوران قاجار می نویسد:[ ۴] لکان در گذشته عظمت زیادی داشته است ولی اکنون عظمتی ندارد؛ که احتمالاً به دوران زندیه و افشاریه اشاره می کند. [ ۵]
در مرآت البلدان آمده است: «لکان در دامنه کوه واقع شده این کوه شکار بسیار دارد. این قریه از آب قنات مشروب می شود. »[ ۵]
در زمان حمله آقا محمد خان قاجار و اخراج حاکم نیشابور، علی دوست خان بیات و ایل بیات که از ایلات افشار بودند؛ فرزندان و نوادگان وی به مناطق
مرکزی کشور کوچ می کنند و خان باباخان یکی از نوه های وی به لکان کوچ می کند و با خرید املاک قلعه اربابی خود را می سازد و بقیه زمین ها را نیز به دست می گیرد. [ ۳] [ ۶]
این روستا براساس
سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۸۷۰ نفر ( ۲۵۶خانوار ) بوده است.
این حمام در شرق روستا واقع شده که حدود سه متر، از سطح زمین گود است. علت گودی آن آب پذیری و هدر نرفتن گرما حمام است. مساحت کلی حمام حدود ۳۵۰
متر مربع است و جمعیت مورد پذیرش آن در یک زمان واحد حدود۲۰ نفر است. [ ۷]
حمام لکان مربوط به
دوره قاجار است و در تاریخ ۲۰ اسفند ۱۳۸۵ با شمارهٔ ثبت ۱۸۰۲۸ به عنوان یکی از
آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. [ ۸]