لک لک سیاه

این پرنده، ۹۷ سانتیمتر طول دارد. آبزی است و به واسطهٔ سر، گردن و پشت سیاهش، کاملاً از حاجی لک لک ها متمایز است. منقار و پاهایش بلند و قرمزرنگ است. در پرندهٔ جوان، منقار و پاها سبزرنگ است. زیر تنه کاملاً سفید، سر و پشتش سیاه با جلای بنفش سبز و چشمانش قهوه ای رنگ است. نر و ماده همشکل اند. عمدتاً از ماهی و گاهی از حشرات، ملخ ها، سمندرها و نیز از جوندگان و پستانداران کوچک، مارها و مارمولک ها تغذیه می کند.
صدای این پرنده در مقایسه با لک لک سفید، با وسعت بیشتری همراه است و شبیه «چی –ای - چی – ای» یا «چی - چو –هو - جی – جی» شنیده می شود.
این پرنده در نواحی آب های شور و شیرین، رودخانه های کم عمق با ساحل شنی، کانال ها، جزایر، اراضی سیلاب گیر و نواحی پر درخت کنار دریاچه ها به سر برده و معمولاً روی درختان آشیانه می سازد. در ایران، به تعداد کم و مهاجر و در مناطق جنوبی کرمان و فارس و نیز در مناطق شمال غرب، به صورت گروه های کوچک مهاجر دیده می شود. حضور این گونه در منطقه حفاظت شده ارس سیستان در شهرستان کلات خراسان رضوی ثبت شده است.
توجه به وضیعت و مناطق زیستی و محل های تولید مثل این پرنده، اهمیت بسزایی در بقای آن دارد.