لک

در این روستا مردمان لک زبان زندگی میکنند و از ایل بزرگ ایتیوند هستند
مردمان این روستا ( سرکشتی ) از دیر باز به صورت سینه به سینه گفته اند که کشتی حضرت نوح در اینجا سکنا گذیده و لنگر انداخته است در کنار این کوه که به جودی معروف است و حتی در قرآن به آن ذکر شده است کوه های اطراف آن به اسم حیوانات نام گذاری شده است
شهر نهاوند در استان همدان که مهنای نوح آب بند هم شناخته شده است ساخته ی حضرت نوح است
در روستای قمش در ایل ایتیوند آرامگاه حضرت نوح وجود دارد و مردم لک زبان به آن دخیل میبندند
و از اینکه فکر کنید مقبره ی نوح یا در عراق و نجف یا در ترکیه است کاملا در اشتباه هستید چرا و به چه دلیل
1_ در کوه های بین ترکیه و ارمنستان رشته کوه های جوجیدی وجود دارد اما امکان لنگر انداختن کشتی در کوه های سر به فلک کشیده شده ی آرارات وجود ندارد
2 _ به علت سیاست های ترکیه و جذب توریست این مکان گردشگری و تاریخی ساخته شد توسط آمریکا
3 _ همه ی ما میدونیم تاریخ منطقه ی لرستان و کرمانشاه و ایلام و استان های همجوار بیشتر از کل منطقه ی خاورمیانه یا حتی کل دنیا هستش نمونه اش نقش و نگار ها و سنگ نگاره ها و مفرق های قدیمی یافت شده در این منطقه
و دلیل اخر که از همه مهم تر است
4 _ در حدود ۵ سال پیش جمجمه ای از روستای کَلدَر که در حومه ی شهرستان خرم آباد در غاری یافت شد این جمجمه مربوط به دوره ی زمانی انسان های هوشمند بوده و لایه ی پایینی خاک آن به انسان های ناندرتال یا همان حیوان های انسان گونه بوده و پس از این اتفاق دانشمند هلندی با وجود این یافته ها سریعا به منطقه آمد و با کربن ۱۴ قدمت جمجه را سنجید که قدمت آن را ۵۴ هزار و ۴۰۰ سال تخمین زد لابد تو فکر این هستی این روستا لر نشین هست باید بگم کاملا در اشتباهی چون روستای لک نشین هستش تمام این گفته ها مدارکشون هست میتونید با یه سرچ ساده به حرف بنده برسید
یادم رفت دلیل پنجم رو
5 _ کرد ها هورع دارند برای مراسمات ختمشون لک ها دنگ یا مور دارند برای مراسمات ختمشون و لر ها ندارند
لک ها فال چهل سرود دارند اما نه کرد ها دارند و نه لر ها
حالا دوست عزیزی که دنبال حقیقت میگردی خودت یکم سبک و سنگین کن که آیا کردی که واژه هاش از لکی کمتره لری که گویشه آیا قابل قیاس هستش؟
کرد ها در زبانشون به مقدار کم عربی قاتی داره و حتی در نحوه ی تلفظ هم مشخصه و جدای از اون کشور های خاور میانه کرد هم دارند از سوریه و ترکیه تا عراق و اردن و ایران
از دلاوری منطقه هم یکم بگم و تمام کنم مطلب رو
در زمان هخامنشی اسکند مقدونی وقتی به فلات زاگرس رسید از کردستان وارد ایران شد و به استان قزوین و اراک که رسید به پایین آمد به لرستان که رسید قسمت شرقی لرستان رو شخم زد به قسمت غربی که حمله کرد شکست خورد
و اون منطقه رو ( روم اشکان ) گذاشتن که به معنی روم شکست خورده هستش
در زمان های مغول و اعراب هم به همین گونه هستش کسی نتونسته وارد مناطق لک نشین بشه
ایل ایتیوند و به زبان لکی ( اوت یَن ) گفته میشه همیشه خان ایل های منطقه بودند حالا معنی ( اوت ) یعنی چی اوت به معنی بزرگ کردن شخص یا چیزی گفته میشه در زبان لکی و اسم حضرت نوح در زبان ما اوت نا هستش
حالا هی بشینید با هم کلنجار برید که کی برتره و کی بالاتر
همه از یه ریشه و تبار هستیم چه لر و چه کرد و چه فارس همه از قوم لکید چه بخواید چه نخواید درضمن واژه ی لک نیز مخفف لر و کرد نیست اونو میزارم پای خودتون و داخل گوگل سرچ کنید پهلک به چه معناست

زیرا لک lak در پهلوی به معنی لکه است که نمی تواند نام قومی باشد. در سنسکریت فعلی است به معنی چشیدن که آن هم نمی تواند نام باشد. از آن جایی که در لرستان به گوسفند می گویند دنیا، و قوچ ارزش بسیاری در میان آنان داشته است، و از سویی نماد فره ایزدی در ایران باستان بوده است، پس با اطمینان می توان گفت که لک همان رک در زبان پهلوی بوده است؛ زیرا در پارسی، ل جایگزین ر می شود مانند: اروند و الوند، برگ و بلگ، ریواس و لیواس و. . . ( دستور زبان فارسی از محمد جواد شریعت ) .
در واژه های اوستایی، مانوی، پارتی و سغدی نیز واژه ی رک یا لک دیده نمی شود.

به معنای ممتاز است
به معنای سپاه و لشگر است
در پارسیک ( ساسانی ) به معنای جنگجو است
به معنای قابل مشاهده است
به معنای نوعی دُر است
به معنای ادعا است
به معنای نوعی سنبل است
در زبان پهلوی به معنای سرزمین و جغرافیا است
نام شاه گوتیان است
نام قومی باستانی ست و هم اکنون نیز قوم نام است
به معنای لباس کهنه است
به معنای لباس مردم روستایی است

آوای برآمده از گلوی انسان گلونی لکی یعنی اصالت لک لک یعنی بابا طاهر عریان لطفی خان زند بهترین شمشیر زن شرق در طول تاریخ یعنی کریم خان زند عادل ترین پادشاه تاریخ که هرگز تاج پادشاهی به سر نذاشت و خودشو وکیل مردم دونست لک یعنی ریسعلی دلواری ایتیوند یارمحمد خان بالاوند لک یعنی رود ( مهرگان ) سیمره لک یعنی علیمردان خان بیرانوند محمد طاهر نادری دارشیرخانی

خلاصه عزیزان همه مردمان لک و لر و کرد و ترک و عرب هر کدام زبانی دارند و هویتی و اگر دوست ندارید دیگران را برنجانید پس انکارشان نکنید، زبانی را مصادره به مطلوب خود نکنید، اجداد گویشوران هیچ زبانی کارخانه تولید واژه نداشته اند بقیه زبان ها نیز مونتاژکار نبوده اند. کلمات در زبان های بشر عاریتی می آید یا از نیاکان یا از دیگران و می رود. سپاس

می کند مردم لک در سده های اخیر از عراق نیامده اند و همسایگی آنها با مردم اردلان بوده نه با قسمتهای کردنشین عراق

پس واسه نوشته هاتون صند ومدرک رسمی بیارید
وکاری نکنیدکه بلوطی بااین قدمت که هنوز استوارایستاده باوزش نسیمی روی زمین بیفته وازبین بره

و لرستان هستند در همدان و ایلام و قزوین بصورت اقلیت هستند حالا بدون شک خواستگاهمان یا سیمره و کشکان است یا میانرودان شمال عراق و جنوب شرقی ترکیه خدا می داند

ما لک ها فقط به لک بودن و ایرانی بودن افتخار میکنیم
دست از لر بازی بردارین

متاسفانه الان این ایلت که خود ریشه و اصالتی لکی داشته اند ضد فرهنگ و زبان لکی شده اند و در مقابل فرهنگ و زبان لکی جبهه میگیرند با این وجود تنها کمتر از ۱۰ درصد از جمعیت این ایلات به زبان لکی تکلم دارند.
شما چگونه فکر می کنید؟

جواب؟ خیر
واما واقعیت را نباید انکار کرد که لرها و لک ها در طول تاریخ در کنار هم و با هم برادر و فامیل بوده و هستند انشاالله و تعالی که اتحاد و همبستگی بین این دو قوم و در کنار هم مستحکم و محکم تر از همیشه بر قرار باشد ؟
۱ - قوم لک با پیشینه تاریخی و فرهنگی درخشان نباید هضم اقوام کُرد و لُر شود . . .
۲ - زبان لکی و تاریخ و داشته های فرهنگی قوم لک نباید به نام اقوام کُرد و لُر مصادره شوند
۳ - قوم لک و مردم لک با هیچ قوم و هیچ گروهی سر جنگ و دشمنی را ندارد . قوم لک از اصیل ترین و کهنترین اقوام ایرانی است . لک و لکستان زنده است ما اعلام موجودیت میکنیم . زنده باد ایران زنده باد لکستان
تاریخ و اصالت از آن ماست و ایرانی بودن افتخار ماست .
**********
ای ایران ای مرز پر گهر
ای خاکت سرچشمه ی هنر
دور از تو اندیشه ی بدان
پاینده باشی و جاودان
ای. . . . دشمن اَر تو سنگ خاره ای من آهنم
جان من فدای خاک پاک میهنم
مهر تو چون شد پیشه ام
دور از تو نیست اندیشه ام
در راه تو کی ارزشی دارد این جان ما
پاینده باد خاک ایران ما

برنج باید همیشه در آب باشد . همان طور که می دانیم برنج یک گیاه آبزی بوده و ریشه ی آن در خارج از آب خشک می شود . بنابراین ممکن است یک مزرعه برنج به چندین لک تقسیم بندی شود تا آب یکنواخت به همه جا برسد. البته لک در زبان انگلیسی به معنی استخر و دریاچه هم آمده است .

اگه قانع نشدی تا به قول شما چندتا دهات دیگر رو بنویسم؟؟؟

سرافراز باد قوم بزرگ لک
محکم چون گرین
ماندگار چون بیستون
خروشان چون سیمره
با اصالت چون لک و لکستان
من لکم . زبان لکی هویت من است
من لکم مرا با نام نامی لک بخوانید ؟

- سربلند باشید -

پس هم تباران خردمند لک مراقب این دسته افراد خبیث و این دسته دزدان بی هویت باشید افرادی بی هویتی که هدفی جز زیرمجموعه قرار دادن لک و زبان لکی و کوچیک جلوه دادن قوم لک و هضم لکستان را ندارند
نه کُردم نه هم لر نژادم لک است
میان تبارها تبارم تک است

لهجه است و لکی گویش ، از لحاظ منطقی عام جز خاص نیست ، لری لهجه از فارسی گفتن که باز اشتباه است چون اگرریشه لهجه لری را مقایسه کنیم بسیار به کردی نزدیک است البته این اسم کرد که به تمام مردم زاگرس داده شده هم اشتباه است، ولی به لحاظ مقایسه زبانی که امروز به فارسی و کردی به طور عام گفته میشه گفتیم کردی، زبان مردم زاگرس به پهلوی مشهور بوده و بارها در شاهنامه اشاره شده و اگر هم به کردها اکراد اشارهای رفته منظور سرزمین بختیارها بوده ، این کورد یک اسم قدیمی نه طایفه مشخصی دارد و نه معنی مشخص کسانی هم به کورد معرف هستند فهمه مشخصی از زبان هم ندارند و هر کدام یک جور حرف میزنند اگر کسی به زبان های کوردی آشناه باشه بهتر میفهمه چی میگم ولی لر مشخصه اسم طایفه است خاستگاه اولیه آن که حدود اندیمشک بوده ، یا لر بختیاری باز با لری خرم آبادی یا بالاگریوی تفاوت چندانی ندارد ، ولی بحث لک جداست چون لک های کرمانشاه و ایلام و همدان خود را لر نمی دانند اگر هم لک های لرستان بگویند لریم میشود چون اسم استان لرستان هست ، و در انجا هم لک ها لری حرف می زنند چون فهم ان برای لر ها مشکل است ، اگر از لحاظ زبان شناسی هم حساب شود علمای زبان لکی را به عنوان آخرین شاخه کردی جنوبی حساب کردن وکسانی هم در جنوب ایلام به کورد معرف هستند بیشتر از لک ها اشتراک زبانی با لر دارند باز میگویم لفظ کورد به تمام اقوام زاگرس اشتباه است ، لفظ پهلوی درست است که عمده اقوام آن از ترکیه و سوریه وعراق ایران شروع میشه شامل، کرمانج، گوران ، سورانی ، هورامی، جافی ، کلهری، کردی پهلوی ( ایلامی ) لکی ، لری، بختیاری هست، جمعیت ایلات ان میلیونی و دارای ریشه زبانی، فرهنگی ( عروسی و عزا ) ، نژادی مشترک هستند در کنار رسوم مستقل خود ، البته اقوام غیره زاگرسی هم مانند آذرهای قدیم ولان و تات ها وگلیک و بلوچ ها نمی توان از این مردم جدا کرد حتی فارس ها اینها پله پله به هم مرتبت میشوند البته فارسی هم لفظ دگرگون شده پهلوی است ، زنده باد پان ایرانیسیم، فقط ایران

وَ نام مَردُم وژمان معتقد بَر یَنه که نیروی جَنگی کاسی ها رَسیه سه یکصدهزار و اسم لَک نِریاسه بان مردم کاسپین و در مِرور زمان نام کاسی آلِشت بیه وَگَرد لَک🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹
کاسپین یا کاسی نژاد بومی مهرگان کده یعنی لکستان
________________________________
________________________________

قبل از جنگ جهانی اول و جنگ چالدران که مناطق کردنشین کشورهای ترکیه، سوریه و عراق جزء خاک ایران محسوب میشدند ساکنان قسمتهایی از مناطق استانهای قامیشلو و حسکه ( شهرستان دیرک ) که اکثراً از طایفه اصیل ایرانی ( دیرک ) بودند به نام دیرک بالاگِرّی وَه ( مردمان قامت آتشین ) مشهور بودند و در ایران نیز منطقه ای که مردمان این طایفه در آن سکونت داشتند به منطقه بالاگِرّیوَه ( دیار قامت آتشینها ) معروف است.
■در زمان صفویان بویژ پس از شکست چالدران مناطق بزرگی از خاک ایران جدا شد و بخشی از خاک عثمانی گردید، بعد از جنگ جهانی اول امپراطوری عثمانی فرو پاشید و با توافق انگلیس در سال ۱۹۲۳ م، کشورهای عراق، ترکیه و سوریه از آن سربرآوردند.
●شهرستان #دیرک با مساحت ۵، ۰۰۰ کیلومتر مربع و جمعیت حدود ۲۰۰، ۰۰۰ نفر تنها شهرستان کاملاً کردنشین سوریه است که در مجاورت با شهر قدیمی جزیره بوتان در ترکیه واقع شده است.
●ولادیمیرمینورسکی تاریخدان و شرق شناس روسی اضحار میدارد که دیرک وندها از قبیله جنگروی ( jangrui ) متعلق به فِیلیها ( پهله ) می باشند.
●قبایل متعدد فیلی در نواحی کوهستانی ترکیه، سوریه و ایران سکونت دارند ( شوبرل ص ۲۰ )
●فیلی ها از عناصر لک و از شعب فرعی لُرها هستند ( کرزن، جلد دوم، ص ۲۶۹ - ۲۷۰ )
۱ - الحوادث الجامعه�ص ۱۵۵ ( ترجمه فارسی بخش دوم ص ۱۲۱ )
۲ - تاریخ سرزمین ایلام / تالیف ناصر راد .
۳ - مردم شناسی ایران / هنری فیلد / ترجمه عبدالله فریار .
#دیرک_بالاگری_وه

مثل فردوسی / مولوی / حافظ / سعدی / نظامی / خیام / عطار / ناصرخسرو و. . . دارد که شهرت جهانی دارند و آثارشان به زبانهای مختلف ترجمه و در تمام دانشگاه های مطرح جهان معرفی و تدریس میشود. اگر شما چنین بزرگ مردانی در عرصه علم و ادب دارید که نامشان مشهور است را معرفی بفرمایید.

است دکتر امان اللّه قُرَشی در ایران نامک ، صفحه ۳۱۰ مینویسد : خُرم در زبان پهلوی ساسانی hu - ream یا هورم / خورم xurm به معنای آباد / شاد / خوش / و در آرامش نام داشته است و آباد بعنوان جزء دوم در واقع مکمل بخش نخست است و دوره ساسانی لفظ آباد 《apat》در اسامی مرکب شهرها معمول بود مثل : شاپورخواست / یزدخواست / یزدکرت خواست و. . . تا آنکه لفظ آپات : آباد بکار رفت. لذا خُرمَوه یعنی جای شاد و آباد و هیچ ربطی به خور یا هور ندارد. من نمیدانم برخی چه اصراری دارند برای اثبات خودشان تاریخ را تحریف کنند.

اواخر قرن ۴ هجری شاهنامه را مینویسد و اگر شما قصدتان اشتراک لفظ لوری ( لولی ) با قوم لُر است خُب شامل حال کردها و به طبع لکها هم میشود چون لهجه لکی تلفیقی از کردی و لری است

ورا تور خوانیم شیر دلیر
کجا ژنده پیلش نیارد به زیر
هنر خود دلیری است بر جایگاه
که بد دل نباشد سزاوار گاه
دگر کهترین مرد با سنگ و چنگ
که با شتاب است و هم با درنگ
زخاک و زآتش میانه گزید
چنان کز ره هوشیاری سزید
دلیر جوان چون هشیوار بود
به گیتی جز اورا نباید ستود
کنون ایرج اند رخورد نام اوی
در مهتری باد فرجام اوی
بدان کو به آغاز شیری نمود
به گاه درشتی دلیری فزود…
خارخار�در کتاب کلیله و دمنه مینوی ص 253 عبارتی دیده می شود به این صورت:
� …شیر گفت: مرا خار خار این می دارد. � و معنایش این است که این موضوع مرا بیقرار و آشفته و کنجکاو خود کرده است. و در زبان لکی این عبارت هنوز وجود دارد و هرگاه کسی دنبال درد سر بگردد و فرو نایستد دیگران می گویندش:� خُارَه خُارْتَه ؛یعنی خارخار درد سر آفرینی داری. �

در شاهنامه فردوسی، واژگان لکی بسیاری وجود دارند:� بگفتا که نامت ندارم به ویر�. � ویر� واژه ای است لکی به معنای یاد.
وجود عبارات و واژه های کتب مهم ادب فارسی در گویش مردم لک زبان هیچ توجیهی ندارد جز آنکه بگوئیم این زبان به پشتوانه دیرینگی و نسبت نزدیک و دست نخورده اش با زبانهای باستانی و فارسی میانه هنوز کهن بودن و دست نخوردگی خود را حفظ کرده است.
هُور: هور به معنای خورشید همچنان که درشاهنامه می خوانیم : که شیری نترسد زیک دشت گور _ ستاره نتابدهزاران چو هور.
هُمال : HoMAL به معنای رقیب ونیزبه معنای نظیروهمتا چنانچه در سیاست نامه می خوانیم هرکه را ازاین معنی بیشترباشدنزدپادشاه پسندیده تر است ودرمیان همالان ولشکرباشکوه تروآراسته تربود.
ودرشاهنامه می خوانیم ززندان به ایوان گذر کرد زال _ برو زاربگریست فرخ همال .
ایواره : ایواره به مفهوم وقت عصر وهنگام غروب که این لغت دربین مردم لر ستاناکنون هم رایج است وکاربرد دارد. ایواره در اشعار شاعران ودرمتون کلاسیک به شکل ایوار آمده است . هاتف در بیتی گفته است : شب و روز از بین بی درنگ _ زشبگیر و ایوارش آیندبه تنگ
وپندار رازی نیز دربیتی آورده است : توگر شبگیردرتوران نمی روی _ با آنان کی رسی که ایوار رانند
ودرحبیب السیرمی خوانیم : یکی از لشکریان او که ازشبگیرو ایوار فرار وپیکار به تنگ آمده بود.

ویر :باهمین ریخت درپهلوی کاربرد داشته است. درلکی با همین ریخت رایج است . ریخت کردی آن بیر است.
ویردار/ ویر در لکی وکردی به معنی یاد و هوش کاربرد دارد. ویردار در لکی به معنی هوشیار است.
خشک:پهلوی هشک. در لکی ، کردی و لری درریخت هوشک رایج است.
مغز: در پهلوی مَزگ : در لکی کردی ولری با همین ریخت کاربرد دارد.
شوهر:ریخت دیگر آن درپهلوی مِرَگmērag . درلکی و لری درریخت میره mēra رایج است.
کش: به معنی بر و بغل هنوز در لکی ، کردی و لری کاربرد دارد.
دار:درپهلوی به همین شکل بوده است. در لکی ، کردی و لری با همین ریخت رایج است.
پشه:درپهلوی :paxŝag. در ریخت پشقه ، پشخه در لکی ، کردی و لری رایج است.
فربی ( فربه ) : در پهلوی فره پیه. به معنی فزون پیه. هردو بخش �فره� و �پی� در لکی رایج هستند.
خوش: پهلوی xwaŝدر ریخت خوه ش در لکی و کردی تلفظ می شود.
اشک←درپهلوی ارس. در لکی اَسرasr یاaser به معنی اشک است.
سنگ: ریخت دیگر آن در پهلوی sag . در لکی و کردی در ریخت سان رایج است.
خره : درپهلوی xarragدر لکی در ریخت هَرّ harrē ، لری خَرّه و کردی خَرّگ کاربرد دارد.
منبع:
نامه باستان ویرایش و گزارش شاهنامه فردوسی، دکترمیرجلال الدین کزازی، تهران ، سمت، جلدهای 1و2و3

مثل لری ، هست و بختیاری ، در اشعار بابا طاهر که دست نخورده در ترکیه هست به کبک ، گفته ژرژ ، یا جرج، الان ، هورامای ها و بعضی لک ها به کبک میگن ژرژ ، لر نمیدونه ژرژ چی هست

کنند؛ اما وقتی به قسمت شمال غربی استان می رویم، شهرهایی مانند الشتر، نورآباد و کوهدشت از گویش لکی استفاده می کنند. حال اگر به سمت شمال شرقی استان برویم نخست لهجۀ بروجردی و در نهایت، در شهر ازنا لهجه ای نزدیک تر به زبان فارسی امروزی را می یابیم. زمانی که ما به دوران تاریخ باستان این ناحیه توجه کنیم، پی می بریم که این استان را نمی توان به�طور قطع مادی یا عیلامی دانست؛ چراکه بین این دو قلمرو قرار داشت. اما با بررسی لهجه های لری از مرکز استان لرستان و با گذر از استان های چهارمحال و بختیاری و کهگیلویه و بویراحمد و برخی از شهرهای استان ایلام ( دره شهر و آبدانان ) و استان فارس ( نورآباد ممسنی ) ، نوعی وابستگی زبانی را می بینیم که می تواند ارتباط ریشه ای آنها را نشان دهد. توین�بی می نویسد: �چیش پیش نخستین بار در سرزمین کاسیت ها در شمال شرق پارسواش باجگزار خشتریته می شود و پا به عرصة تاریخ می گذارد� ( توین�بی، 1379�:128 ) . او در مورد موقعیت پارس می نویسد: �پارس از یک سو شامل لارستان و کرمان و از سوی دیگر دربرگیرندة لرستان بود. � جورج کامرون و توین بی هر دو معتقدند که سرزمین اصلی و موروثی دودمان هخامنشیان منطقة پارسواش در بخش علیای رود کرخه در جنوب ماد و شمال دشت عیلام بود . سیدنی اسمیت نیز می نویسد: �چیش پیش قلمرو موروثی خود، پارسواش، واقع در لرستان را همراه با انشان، که در اوایل حکومت خود به دست آورده بود، سهم پسر بزرگ ترش، کوروش اول، کرد و پارسای جدید را به پسر کوچک ترش داد�

جالب است بدانید که تپه های سیلک در واقع عبادتگاه مردم باستان بوده است و مانند بسیاری از سازه های مذهبی دیگر آن زمان شکلی هرمی داشته است، این تپه ها از گل رس و سفال ساخته شده اند. باید بدانید حتی تا یک قرن پیش هم کسی از وجود چنین تمدن بزرگی اطلاعی نداشت، تا این که حدود ۸۰ سال پیش بعد از سیلی که در زمین های کشاورزی کاشان رخ داد، این منطقه ی تاریخی بیرون افتاد. در جریابن این نمایان شدن، باستانی شناسان و دانشمندان و محققان به این منطقه رفتند تا اطلاعات بیشتری در مورد ان به دست بیاورند و بعد از حفاری هایی که انجام دادند تعداد زیادی اشیای سفالی مربوط به آن زمان و تعدادی از ابزارهایی که در آن دوران بین مردم سیلک استفاده می شده است و رواج داشته است را پیدا کردند.
نتیجه ی تحقیقات رومن گیرشمن
تحقیقات رومن گیرشمن نتایج بسیار درخشانی یه همراه داشتاو در سال های ۱۹۳۳، ۱۹۳۴ و ۱۹۳۷ روی تپه های سیلک کاشان و گورستان هایی که در نزدیکی آن ها قرار دارد تحقیقاتی انجام داد و بعد نتایج تحقیقات خود را در کتاب هایی به زبان فارسی و فرانسوی ترجمه کرد در این کتاب ها آمده است که قدمت این تپه ها به ۱۰۰۰۰ سال پیش برمی گردد. یکی دیگر از باستانی شناسانی بزرگی که روی این تپه ها تحقیقات گسترده ای انجام داد، باستان شناسی ایرانی به نام دکتر صادق ملک شهمیرزادی است که در جریان کاوش های او هم عبادتگاه سیلک مربوط به دوران باستان کشف شد که در آن ها دیوارهای داخلی گل اندود شده است و مشخص شده است که آن ها مرده ها را در کف اتاق در قبرهایی دفن می کرده اند که حالت قرارگیری آن ها به صورت چمباته بوده است. بعد از نبش قبرها هم اشیایی در آن ها کشف شد که در میان آن ها فلزات گرانبها و زیور آلات پر ارزش هم دیده شده است.
البته این نیایشگاه و گورها و اشیای داخل آن ها از تنها اشیای پیدا شده نبوده اند و چندین اسکلت استخوان انسان و ظرف های متنوع با نقش و نگارهای باستانی هم پیدا شده است که در حال حاضر بعضی از اشیای آن در داخل ایران و بعضی هم در موزه ی لوور فرانسه نگهداری ی شود.
یکی دیگر از یافته های با ارزش این منطقه دوک های ریسندگی و وسایل بافندگی است که نشان دهنده ای این موضوع است که مردم تپه های سیلک کاشان در آن زمان کاملا با این صنعت آشنایی داشته اند. کوره ذوب فلزات هم از دیگر یافته ها است که نشان دهنده ی صنعتی بودن این شهر در آن دوران بوده است.

حتی قبرهای مردگان خود را بشمارند و به زیاد بودن آنها افتخار کنند که در سوره تکاثر قرآن هم به آن اشاره شده است. غرب کشور اسیر در طایفه بازی و افکار قومیت زده است و از امروز خود غافلند و دائماً در گذشته سیر میکنند. تاریخ ، تاریک است و نمیتوان به ضرس قاطع در مورد هزاره های خاموش حُکم کرد. از مدیر سایت میخواهم که پیامم را چاپ کند.

کرده که کمیاب بودن ارجاعات واضح و مشخص و عدم وجود تعریف دقیقی از مادها ، تاریخ آنها را تاحدودی نامعلوم کرده است و هیچ دلیل و مدرکی در دست نیست تا قومهای امروزی را با مادها بسنجیم.

ما زبانمان مادی است؟ مادها آریایی بودند ولی کاسیتها و ایلامیها و گوتی ها و لولوبی ها از نژاد آسیانی ( بومی خود آسیا هستند ) حالا چطور میشود هم زبانت مادی باشد و هم کاسیتی باشی؟ دو منظومه فکری متفاوت در هم که نمیشود

لباس مردان کرد شامل: پاتول، پیچ، پیچ و کولاو، لفکه سورانی، ملکی، فرنجی و . . . می شود. در میان این لباس های کردی فقط فرجی در میان لک ها وجود دارد که میان لرها نیز رایج است.
پوشش زنان لک شامل: سرداری ، کلنجه، تره، سَروَن ( گلونی ) ، کمرچین، ژلیقه ( جلیقه ) ، آژییه، کَت، لَچِک و . . . می شود که کاملا با لباس زنان لر مینجایی تطابق دارد. لچک نیز در بین زنان لر بختیاری رایج است.
لباس زنان کرد شامل:جافی، کلکه، درپه، سوخمه و . . . است. در این میان فقط سوخمه شباهت هایی به کلنجه لرها و لک ها دارد اما کاملا با این دو متفاوت است. مثلا سوخمه کردی بسیار کوتاه است و حتی به پایین دنده های بدن نمی رسد درحالی که کلنجه بلند بوده و تا پایین کمر ادامه می یابد.
پوشش محلی همواره به عنوان یکی از مولفه های اصلی هر قوم بوده است. پوشش مردمان لک کاملا با لرها یکی بوده و فقط تفاوت هایی جزئی دارد که می توان آن را ناشی از همجواری با کرد ها دانست.

رومیانی، روستایی از توابع رومشکان در استان لرستان ایران است. همچنین نام یکی از طوایف لرستان می باشد.

خوزی ها فرستادند و انها شهر خود را خرم آباد نامیدند ، واین قوم با گذشت دو هزار سال خود را رومانی ، رومی ، رومیانی میخوانند و اسم شهر خود را خرم آباد گذاشتند، منابع متن شاهنامه

و نگار باستانی و نوشته هائی با حروف ناشناس کشف شده اند و این حروف به سولک شناخته شده اند. به همین خاطر می توانیم بگوییم؛ مالکان این نقش و نگارها و نوشته لک ها بوده اند. به همین روش نیز بدین اعتقاد دارد که نام و واژه لک از منطقه سولک یا سیالک برگرفته شده است که در نزدیکی شهر کاشان امروزی است و آثار باستانی را در آن کشف کرده اند و قدمت این آثار به چهار هزارسال قبل از میلاد مسیح بر می گردد.

ناردشاه افشار تعداد زیادی از لک ها را به مناطق گروس، کوردستان، له کچور، کلاردشت، چول غرب و مازنداران به اجبار اسکان داده است و همچنین “کریم خان زند” در دوران حکومت خود ( ۱۷۷۹ - ۱۷۴۷ ) بخشی از آنها و به ویژه خانواده های سربازانش را به مناطق جنوبی ایران فرستاد، عده ای از آنان از سوی آغامحمدخان قاجار به لرستان و گروه های دیگر از آنان بسوی عراق بدلایلی مختلف پراکنده شده اند و به مناطق دور از شیراز ( پایتخت حکومت زندیه ) - قم - گرمسار - ورامین - خراسان - ملایر - جنوب تهران ( یافت آباد ) تبعید گردیده اند.
به همین دلیل “لک ها” را می توان در بیشتر مناطق ایران و دیگر مناطق کردنشین کشورهای همسایه و چند منطقه در جنوب آنکارا و قفقاز مشاهده کرد.
ژنرال سر پرسی سایکس درباره این قوم می گوید: بخشی از لک ها در سال ۱۲۷۹ شمسی ( ۱۹۰۰ میلادی ) از جیرفت به سمت گیسکان می روند که ییلاق و قشلاق دارد.
کتاب آمار ایران در سال ۱۳۶۱ شمسی "لک" را به این طوایف تقسیم می کند: سرگداری، کوچک خانی، مهنی، سلطان شیخ و عرب سلنار. طایفه جمور یا جمیر بزرگترین طایفه کوچنده این قوم است که در مناطقی بین کرماشان و همدان سکونت دارد. حکومت عراق نام قوم جمور را به قوم �جبور� عربی تغییر داده بود در حالی که جمور از لغت �گمو� به معنای سیار ( کوچنده ) گرفته شده است. جیمز موریتی جهانگرد انگلیسی که در سال ۱۸۱۰ میلادی از ایران دیدن کرده است، می گوید: لک در سراسر ایران پراکنده شده است و طایفه ای بزرگ است و از چند بخش تشکیل شده است. در اصل ایرانی اند و خود را کرد می دانند، نویسنده در ادامه می گوید لک های کرمان در سال ۱۰۵۰ قمری از بندرعباس به این منطقه آمده اند. وزیری نیز می گوید در منطقه برنجان کوهستانی، چندین نام جغرافیایی دیده می شود که دربردارنده عنوان "لک" هستند که متعلق به "لک" هاست. در سال ۱۲۷۹ سر پرسی سایکس می گوید: گیسکان منطقه ای کوهستانی است که قوم لک در آن ساکن اند. اکبر وقایع نگار می گوید: بیشتر لک های لکستان در کلیایی و کرمان و استان کردستان ساکن اند و شماری از لک ها نیز به اجبار در اصفهان سکونت داده شده اند.

لک ها در سرتاسر ایران و بخش هایی از کوردستان عراق، ترکیه و قفقاز پخش شده اند، ولی با حفظ گویش در زاگروس مرکزی تمرکز بیشتری دارند. بسیاری از آنها در طول تاریخ پس از اسلام بنا به دلایلی نظیر جنگهای ایران و عثمانی ( مجله کرماشان، بهار ٨٨ ص ٢١٦ ) و نیز سیاست های حاکم در حکومت های صفویه و قاجاریه آواره شده اند البته نقش افشاریه و زندیه نیز در این بازی کمرنگ نیست. از لحاظ تقسیم بندی ملیتهای قفقاز و از جمله داغستان در این منطقه سه گروه بزرگ ملی در حال زندگی می باشند که دانشمندان جامعه شناس و زبان و تاریخ شناس آنها را اینطور طبقه بندی نموده اند: گروه اقوام بومی که از قبل در منطقه بوده اند مثل گرجی - چچن - اینگوش - لزگی - دالقین - طبساران - چرکس - لر ( لک ) و غیره. در کتاب داغستان من رسول حمزه اف میگوید در داغستان حدود ٥٠٠٠٠ نفر لک زندگی می کنند ( مجله کرماشان، بهار ٨٨ ص ٢١٦ ) . لک ها در ترکیه به کردهای تبعیدی معروفند، گروهی که توسط عثمانیها به اطراف آنکارا ( شهر هایمانا یا هیمنا ) کوچانده شدند به لکهای "شیخ بزینی" یا کردهای هیمنه ای معروفند که هنوز فرهنگ و هویت خود را کمابیش حفظ کرده اند در کوردستان ترکیه در مناطق قاره مان، کونیا، آسکی شهر، نیغده، قیصری، مرشف جوروم، ویرشهر، جوقراوادنه و نزدیک شهر ادنه ( مجله کرماشان، بهار ٨٨ ص ٢١٥، نصف جهان لک است ) ساکن می باشند.
بخش هایی دیگر از طوایف لک در کردستان جنوبی مناطقی از استان دیاله تا استان موصل دیده می شوند و در مناطقی از خورماتو، داقون، خانقین، کرکوک، کویه، سلیمانیه، چند روستای نزدیک به تق تق و در سراسر دشت اربیل پراکنده اند و از بستوره تا قراج چند روستای مستقل در این دشت متعلق به لک هاست که عبارتند از: اصحاب لک، قشقه، خورخور، آومار، برایم لک، جدید لک، لک خورماتو، آو دلوک ( ئاوده ل له ک ) ، دوشیوان و حوشترالوکی قراج و. . . همچنین در غرب موسل و در چند روستای شبک ساکن اند و به گویش شبکی تکلم می کنند. ایل شوانی در کرکوک و اطراف آن، همه وند در چمچمال و سلیمانیه، ایل باجلان در موصل و خانقین، ایل زند در خانقین ( نقل قول از محممد علی سلطانی ) و کرکوک در روستای های کوله جوب و خجی سروه، در منطقه قره تپه و کفری ( نقل قوا از لیلا نامق ) ، ایل قیاسوند ( قیاسی، غیاثی یا غیاثوند ) که یکی از طوایف بزرگ لک است در شهرهای الحی البدره و الکوت ساکنند. کوردهای عراق معتقدند که کوردهای یارسان کاکی از ایل کاکاوند می باشند. لازم به ذکر می باشد که در عراق این طایفه را با نام فیلی ) القیسی ) می شناسند به لک های منطقه خورماتو لک گرمیانی می گویند. و در بغداد، کوت و دیاله ( بقول عباس عزاوی اینار ) چند تیره ای از عشیره زند در سواحل رودخانه دیاله در روستاهای جوسه تپان، للبن، قیچی، قوبه، بان سنوق، کوکز، اجیلر، هودلی و تپه علی ساکن می باشند. در کردستان عراق تعداد گویشوران لک بیشتر از ایران است.

ایزد پناه می نویسد: � آشوریها عرابه های خود را با اسب های کاسیان به حرکت در می آوردند، کاسی ها در دوران تسلط بر بابل از تمدن بابلیها نیز استفاده کردند و خط آنان را پذیرفتند. آداب و عادات و اخلاق بابلیان را فرا گرفته و با خویش به سرزمین کوهستانی خود در زاگروس و درة سیمره آوردند.
راجع به کیش کاسی ها دیاکونف در کتاب تاریخ ماد می نویسد:� از جمله خدایان کاسیان یکی کاشواست که ظاهراً خدای قبیله کاسیان سیمره می بوده، دیگر شیمالی الهه کوهستانی که نام دیگر او شیبارو بود، شوکاسون خدای آتش زیرزمینی و حامی سلاله شاهی بود. خدایان دیگر عبارت بودند ازهاربه، شیخو وخدای خورشید، ساخ و یا شوریاش. �
نام کاسیان چنانکه بعدها توسط �استرابون� یاد شده به منزله میراثی است از سکنه بسیار قدیم ناحیة زاگروس میانی غرب و جنوب غربی ایران. در کتاب لرستان و تاریخ قوم کاسیت به قول از راولینسون آمده: � واژه کاسی به شکل کوسایورلیی بوده و در زمان اسکندر یونانیان به مردم زاگروس و درة سیمره اطلاق می کرده اند. �
� کاسی ها مردمی بودند که در کوههای زاگروس در جنوب کرمانشاه و غرب لرستان مسکن داشتند و یونانیان آنها را آکسیان نامیده اند. � این همان مسکن امروزی قوم لک است.
قبایل ساکن در ناحیه کوهستانی زاگروس واقع میان ماد و عیلام در زاگروس مرکزی و درة سیمره به نام کاسیت مشهور بودند.
بر طبق پژوهش دیاکونف دانشمند روسی محل سکونت کاسیان ( در زبان آکدی، کاشی ) از قدیم تا فتح ایران به دست اسکندر مقدونی، بخش علیای رودهایی بود که دره های آنها در عهد باستان، کشور عیلام را تشکیل می دادند.
علی محمد ساکی می نویسد:� شش شهریار کاسیت بر سرزمین بابل فرمانروایی کردند که مقتدر ترین این شهریاران در بابل اگوکاکریم بود �. سلسله کاسیت ها در بابل بلاخره به وسیله شاهان عیلام منقرض و این قوم به ناچار به زادگاه کوهستانی خود یعنی زاگروس مرکزی باز گشتند. یکی از خدایان آنها هوەرداێ نام داشت ( به زبان لکی یعنی طلوع خورشید ) این کلمه ( هوەر ) امروزه فقط در لکی وجود دارد و به معنی خورشید است. بدون تردید بعد از امپراطوری عیلام باید دولت کاسیان را بزرگترین امپراطوری ایرانی در غرب آسیا به شمار آورد. آثار فرهنگ و تمدن طلایی آنان ( به خصوص ساخت مفرغ ) به دولت های ماد و هخامنشی به نیمة هزارة اول پیش از میلاد منتقل گردید و دولتهای اخیر وارث بلافصل فرهنگ و هنر کاسیان شدند و از آن تأثیرات عمیقی را پذیرفتند.

در کتاب هرسین در گستره ی تاریخ در این خصوص آمده: � کاسیان اسب را رام کرده بودند و به مردم بین النهرین نیز آموختند. کاسی ها قومی جنگجو بودند و در گورستان های آنان خنجر و پیکان زیادی دیده می شود و در هیچ نقطه ای از ایران به اندازة مناطق زاگروس و درة سیمره سلاح های جنگی پیدا نشده است. �
قوم کاسی پس از سال ها حکومت در سدة ١٢. ق میلادی ضعیف شدند و به دست دولت قدرتمند عیلام حکومت آنان منقرض شد. عیلام نخستین دولتی بود که هنگامی که کاسیان هنوز به شدت بابل را تحت اشغال داشتند نیرو گرفت و آخرین ضربت خود را وارد آورد. همچنین آثار به جای مانده از مادها بیانگر این است که لکستان به عنوان قسمتی از ماد محسوب می شده است. آثاری چون دخمه های دهنو روستای اسحق وند هرسین که پیکره مرد مادی در بالای کوه آن روستا شاهدی بر این مورد است.
در کتاب هرسین در گستره ی تاریخ به نقل از دکتر اسمیت آمده: � داریوش شاه هخامنشی در تاریخی که با هفتم مهر ماه سال ٥٢٢ ق. م برابر است در محلی به نام سی گایوواتیش در سرزمین ماد محبوس حیله گر که خود را بردیا یا برادر کمبوچه معرفی کرد به جزای ناشایست مأخوذ داشت و سپس به قتل آورد�[ این محقق معتقد است که سکاوند همان محل سی گایو واتیش می باشد که نزدیک هرسین جاده جدید خرم آباد چند نقش از دوران ساسانی یافت شده که مهمترین آنان لوحه ای است که به صورت عمودی روی دامنه کوهی شبیه به نقوش برجسته بیستون کرمانشاه تراشیده شده است، به علاوه سکویی با پلکان دیده می شود که از یک پارچه سنگ است و شباهت به نمونه هم نوع خود در پاسارگاد تخت جمشید را دارد.

دانشنامه بریتانیکا لک ها را از اقوام کورد نام می برد. [ و شماری دیگر از منابع نیز لک ها را در شاخه اقوام کوردی از شاخه زبان های ایرانی تبار غربی قرار داده اند. در کتاب "دائرةالمعارف اسلام" آمده است که: در لرستان قدیم برخی اقوام کورد ( قبایل لک در شمال و همچنین در بین فیلی ها، ایل محکی ) زندگی می کنند.
دائرةالمعارف بزرگ اسلامی نیز، لکی را لهجه ای از زبان کوردی دانسته است؛ زبانشناس کانادایی آنونبی نیز در مورد لکی نوشته است که نظر فتاح را قبول دارد که لکی را در میان زبان های کوردی طبقه بندی کرده است.
می توان گفت لکی بازمانده زبان های اصیل اوستایی و پهلوی است که به دلیل شرایط خاص جغرافیایی این مناطق، کمتر دچار تغییر و تحول شده است.
بیشتر لک هایی که از لکستان دور شده اند به گویش های دیگر تکلم می کنند. لک های ساکن در میان قشقایی ها به زبان ترکی، بخشی از لک های ساکن استان فارس و کرمان به زبان فارسی و �لک های ساکن جنوب آنکارا نیز به زبان ترکی تکلم می کنند�.

دکتر اسکندر امان الهی بدین معتقد است: لک نام منطقه ای است. هریک از قاضیان احمد بن غفاری در کتاب تاریخ خود و معین الدین در منتخب التواریخ می نویسند: آن منطقه که این ایل در آن سکونت داشت، نام دره ای به نام لک است. شیخ مردوخ نویسنده کتاب بستان السیاحه و همچنین دائره العمارف الاسلامیه نیز می نویسد: واژه لک از عدد صدهزار برگرفته شده است و می گویند؛ بدلیل آنکه تعداد آنان صدهزار خانوار بود، نام آنان را لک نهاده اند.
نظر دیگر که احتمال استفاده از واژه لک به معنی صد هزار برای نام نهادن آنان را ضعیف می کند به شرح ذیل است: منابع تاریخی مکتوب ذکر می کنند، سرشماری و آمار رسمی ایران قدیم برای تمامی ملیت ها، طوایف، مذاهب و ادیان با عنوان�لک یا لوک� ذکر شده است و همچنین در دنیا، ایل یا عشیره ائی وجود ندارد که نامش را از تعداد خانوارهایش برگرفته باشند.
علاوه براین، مورخ نامی ایران�ایرج افشار سیستانی� می گوید: واژه لک حتی در حساب های مالی کاربرد داشته است و لک در زبان هندی - سنسکریت به معنای ده هزار قطعه مسکوک می آید. تاریخ جهانگشاى نادرى ص٣١٨ می گوید: لک واحدیست مرسوم به هندوستان و معادل صد هزار.
از سوی دیگر بارون دوبد شرقشناس نامدار از مبنای لک سخن می راند و می نویسد: می توانم بگویم؛ لک ها یکی از ایل های کهن و اصیل ساکن در منطقه هستند. در جائی دیگر در کتاب خود ذکر می کند: در کوه های بهبهان مقدار زیادی نقش و نگار باستانی و نوشته هائی با حروف ناشناس کشف شده اند و این حروف به سولک شناخته شده اند. به همین خاطر می توانیم بگوییم؛ مالکان این نقش و نگارها و نوشته لک ها بوده اند. به همین روش نیز بدین اعتقاد دارد که نام و واژه لک از منطقه سولک یا سیالک برگرفته شده است که در نزدیکی شهر کاشان امروزی است و آثار باستانی را در آن کشف کرده اند و قدمت این آثار به چهار هزارسال قبل از میلاد مسیح بر می گردد.
پرفسور رومن گیرشمن از این بحث می کند، مردمان ساکن در منطقه؛ نخستین مردمان مهاجر به ایران بوده اند و می نویسد: نخستین مردمانی که به سرزمین ایران کوچ کردند، از منطقه سیالک واقع در نزدیکی های کاشان امروزی در جنوب تهران سکونت یافته اند. براساس این اطلاعاتی که ذکر کردیم، می توانیم ادعا کنیم: اصالت لک به کوردان در ایلام قدیم بر می گردد و ریشه نام آنان از منطقه سولک یا لک که بخشی از مناطق کوردنشین بوده، برگرفته شد و یکی از ایل های بزرگ منطقه است که هم در داخل و هم در خارج از ایران پراکنده شده اند و به زبان کوردی تکلم می کنند و خود آنان بدین اقرار می کنند که بخشی از کوردها هستند.
در منابع تاریخی ذکر زیادی از ایل لک به عمل نیامده است و این نیز به سبب برجسته بودن نام لر در دوران های قبل بود. سیروس برهام در مورد این دلایل بحث می کند و می نویسد: می توانیم لک های کورد زبان را لر بنامیم.
در حالی که ویلیام هالینکبری لک و لر را از هم متمایز می کند و ذکر می کند: اگر بخواهیم لک و لر را با هم ادغام کنیم و آنها را یکی بدانیم؛ اشتباه بزرگی کرده ایم و این مسئله کاملاً به دور از حقیقت موجودیت لر و لک است. البته فقط سیروس برهام براین باور نبوده است که لک و لر یکی هستند، بلکه بیشتر شرق شناسان نیز چنین نظری دارند که تمامی تیره ها، طوایف و ایل های ساکن در لرستان و مناطق غربی ایران، لر هستند و به همین ترتیب نیز برخی از مورخان به اشتباه کوردان فیلی را لر بر می شمرند. اما اگر حقیقت آن را بخواهیم، لر عشیره ای از عشایر کورد فیلی است و از جانب دیگر این نام در سده چهارم هجری بر سر زبان ها افتاده است و تحقیقات در مورد آن در سده هشتم هجری آغاز شد.

وجه تسمیه لک
پژوهشگران پیرامون وجه تسمیه �لک� نظرات متفاوتی ارائه داده اند: چنانچه در فرهنگ های کوردی ذیل واژه لک آمده است: �بخش بزرگی از کوردان� ( فرهنگ باشور، عباس جلیلیان "ئاکۆ" ص ٩٥٢ ) و �صد هزار از چیزی� ( فرهنگ هژیر، ٢٠٠٧، هژیر عبدالله پور ج ٢ ص ٢٠٢ ) . دکتر عبدالحسین زرکوب، شیخ محمد مردوخ، عبدالله شهبازی، ت. فیروزان و محمدامین زکی بگ درمورد کورد بودن ایل لک اتفاق نظر دارند و محمدامین زکی بگ در مورد ایل لک می نویسد: در کورد بودن ایل لک هیچ شک و تردیدی وجود ندارد و لک ها از کوردان اصیل هستند، در دایره المعارف کوردی نیز آمده است: �لک ها یکی از طوایف بزرگ کورد است که چون صد هزار جمعیت داشته اند، آنها را لک یعنی صد هزار گفته اند� ( صفی زاده، ١٣٨٠:ذیل لک ) . در اسناد تاریخی قرن شانزده میلادی نیز طوایف لک را بخشی از طوایف کورد می دانند نظیر کتاب شرفنامه شرف خان بدلیسی که به فارسی نوشته شده است. صاحب برهان قاطع نوشته است که هر چیز به صد هزار رسید، آن را لک خوانند ( خلف تبریزی، ١٣٥٧:ذیل لک ) . در لغت نامه های فارسی نیز نوشته شده است:�کوردهایی که در لرستان ساکن و خوش هیکل و تنومندند. و نیز لهجه ای از زبان کوردی که مردم هرسین و توابع بدان سخن گویند و نام طایفه ای از ایلات کورد ایران که در کلیائی کرماشان و همدان و اصفهان و کردستان و اسفندآباد و چهارکاوه و علی وردی مسکن دارند� ( دهخدا، ١٣٧٣:ذیل لکی ) . �دهی از دهستان نازلو بخش حومه شهرستان ارومیه، واقع در ١٧ هزارگزی شمال باختری ارومیه و سه هزارگزی باختر شوسه ارومیه به سلماس … � ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج ٤ ) . �دهی از دهستان خدابنده لو از بخش قروه شهرستان سنندج، واقع در ٢١ هزارگزی جنوب خاوری گل تپه، سر راه شوسه همدان به بیجار …� ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج ٥ ) .

که به وی خیانت کرده بودند جنگیده وآنان را شکست داده است و اگر بحث قرابت باشد واژگان لکی با کردی ۴۰ درصد و با لری ۲۰ درصد شباهت دارد اما واقعیت این است که چه بخواهیم یا نخواهیم باید این را بدانیم که لک مستقل لکاسیت نژادند گرچه در طوایف بختیاری، لرستان، ایلام، کرمانشاه، کردستان، همدان، اصفهان، فارس، مازندران و هرجای ایران یا عراق باشند و اکنون برند خود یعنی وند را داشته باشند یا نداشته باشند و یا به هر زبان مادری که صحبت کنند اصالت دارند نه به زبان بلکه به نشان، نشان میهن دوستی و دشمن ستیزی از آریوبژنا تا شهدای هسته ای ، زنده باد ایران

هستند، وجه اشتراک نامگذاری خوانین این قوم پسوند�وند� مختص لک نژادهاست و لاغیر حتی اگر برخی دارای پسوند �وند� باشند و به لهجه لری و. . . صحبت نمایند نشان از این دارد ایشان از پشت پدری لک نژاد بوده و زبان مادرشان که سالهاست غالب گشته زبان کنونی ( مادری ) می باشد درواقع پسوند وند برند قؤم لک است، نام استان لکها ( پهلکها ) قبل از حمله اعراب بادیه نشین* ایالت مهرگان* بوده که شامل جنوب غربی ایران و جنوب شرقی عراق می باشد، لکها مهمان نوازی در خونشان می باشد حتی اگر زبان مادریشان عربی باشد، هرساله لکهای جنوب شرقی ( پیلی:فیلی برگرفته از بهمن فیلسوار در نبرد پل یا جسر ) میزبان تمام عیار زوار سرور و سالار شهدا امام حسین ( ع ) می باشندکه حتی حاضرند تمامی داراییشان را نثار زایرین ارباب بی کفن نمایند و واقعا" از هیچ کوششی دریغ نمی نمایند کافی است مهمانشان باشید، با حقیقت نمی توان جنگید طوری که اعراب بادیه نام مهرگان و طایفه قجری نام لک زند ( زند یعنی عیار ) را خواستند از صفحات تاریخ پاک نمایند و ایشان را عجم و لر نامیدند، حقیقت این است لک همواره قومی مستقل است و باید اعتقاد داشت به اینکه ذکر �نام �ملاک نیست بلکه عیار� نشان� ملاک است، از هرکس آن سزد که از اصل و نژاد وی سزد، موفق و پیروز باشید لکهای آریایی همواره یکتاپرست

امام خمینی ( ره ) می فرمایند:تاریخ معلم انسانهاست

طوایف لک که در لرستان زندگی می کنند غیر از طوایف لر هستند. "[۳] شاه عباس اوّل در دورهٔ صفویه لک ها را به لرستان منتقل کرد و درآنجا سکونت داد و طایفهٔ «سلسله» که قبلاً در منطقهٔ ماهی دشت کرمانشاه ساکن بود و طایفهٔ «دلفان» در قرن سوم تیولی در شمال لرستان داشته اند و طایفهٔ « باجلان» از منطقهٔ موصل آمده است. در دوره قاجار، به علت انتقام گیری از زندیه، بسیاری از طوایف لک، منقرض و به نقاط مختلف پراکنده شده اند. [۳]
لک های پیشکوه قویاً خود را لر می دانند .
برخی منابع لکی را در پیوستار تدریجی فارسی - لری - گورانی در میان لری و گورانی قرار داده ولی همانندی های آن بیشتر به سمت لری می دانند. Anonby, Erik John, Kurdish or Luri? [۶] [۷] برخی زبان شناسان هم لکی را کاملاً در دستهٔ لری طبقه بندی کرده اند. [۸] [۱]
زین العابدین شیروانی مؤلف سفرنامه بستان السیاحه در سده ۱۹ میلادی لک ها را جزئی از گروه های لر آورده است. در دوران معاصر نیز ح. ایزدپناه گردآورنده فرهنگ لغات لکی، لک ها را لر می داند.
محل تمرکز لک ها در غرب ایران
محتویات [نهفتن]
۱ محل زندگی لک ها در غرب ایران
۲ جستار وابسته
۳ پانویس
۴ پیوند به بیرون
محل زندگی لک ها در غرب ایران [ویرایش]
لک ها در سرتاسر ایران پخش شده اند، ولی در غرب ایران تمرکز بیشتری دارند. [۱۱]
با استقرار مملکت داری به شیوه نوین و تقسیم کشور به واحدهای سیاسی به نام های ایالات، ولایات و آنگاه استان ها، لک ها نیز، بین چندین واحد کشوری تقسیم شدند. امروزه لک ها در غرب ایران، عمدتا در استان های لرستان، همدان، ایلام، کرمانشاه، کردستان، زنجان، و آذربایجان غربی، زندگی می کنند.
ایل چهاردولی در منطقه چهاردولی شهرستان شاهین دژ در جنوب آذربایجان غربی و شهرستان قروه در جنوب شرقی استان کردستان و شهرستان اسدآباد در غرب استان همدان ساکن هستند و با زبان لکی صحبت می کنند. [۱]
سکونتگاه اصلی لک ها شرق و شمال و غرب لرستان، جنوب و غرب استان همدان، شرق استان کرمانشاه و شرق استان ایلام است. لک ها بیشتر در شهرهای، الشتر، نورآباد، کوهدشت، هرسین، کنگاور، صحنه، شیروان، چرداول، دره شهر، آبدانان، تویسرکان، نهاوند، کرمانشاه و خرم آباد و همدان ساکنند. در غرب ایران لک ها را پشتکوهی و فیلی نیز میخوانند. حوزه گسترش گویش لکی عبارت است از:[۱۱]
۱ - بخش چغلوندی یا هرو در شرق لرستان.
۲ - شهرستان سلسله یا الشتر در شمال شرقی لرستان. طایفه حسنوند در الشتر از طوایف لک هستند.
۳ - شهرستان دلفان یا نورآباد در شمال غربی لرستان، بخش کاکاوند و دلفان.
۴ - شهرستان کوهدشت در غرب لرستان، بخش کونانی با طایفه هایی همچون ایتیوند، اولادقباد، امرایی، آزادبخت، گراوند و شاهیوند، نورعلی .
۵ - شرق استان کرمانشاه در مناطق کنگاور، صحنه و هرسین. اهالی هرسین و طوایف کاکاوند، بالاوند، جلالوند و عثمانوند که به گویش لکی تکلم می کنند.
۶ - ایلام در دینور و دره شهر و آبدانان
۷ - بخش هایی از طوایف لک در کرکوک و خانقین در کردستان عراق، سکونت دارند. در کردستان عراق تعداد گویشوران لک بیشتر از ایران است. [۱۱]
۸ - بخش هایی از طوایف لک در کردستان ترکیه، سکونت دارند. [۱۱]
مردم لک در پی مهاجرت ها در بیرون از لکستان ( منطقه لک نشین زاگرس ) نیز یافت می شوند. برای نمونه دهستان لکستان در در استان آذربایجان غربی و عده ای از ساکنان میانکاله و روستای زاغ مرز از توابع بهشهر مازندران خود را لک می دانند. چهاردولی ها نیز از لک ها هستند و تیره هایی از لک ها در استانهای قزوین و خراسان ساکن هستند.
جستار وابسته [ویرایش]
زبان لکی
پانویس [ویرایش]
↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ آیت محمدی. سیری در تاریخ سیاسی کرد. ص ۱۹۰. انتشارات پرسمان. ۱۳۸۲
↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ایزدپناه، ح. : فرهنگ لکی، موسسه فرهنگی جهانگیری، تهران ۱۳۶۷خ، ص ۱۱.
↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ ۳٫۳ غ. مصاحب. دایرةالمعارف فارسی. ذیل واژهٔ لک
↑ عبدالله شهبازی. مقدمه ای بر شناخت ایلات و عشایر. تهران: ۱۳۶۹ ص. ۱۳۴
↑ عبدالله شهبازی. مقدمه ای بر شناخت ایلات و عشایر. تهران: ۱۳۶۹ ص. ۶۷
↑ Laki’s disputed identity in the Luristan province. ص. ۱۵، بازدید: آوریل ۲۰۰۹. ( پی دی اف )
↑ نقل منابع از ایزدپناه، ح. : فرهنگ لکی، موسسه فرهنگی جهانگیری، تهران ۱۳۶۷خ، ص ۱۱.
↑ B. Grimes, ( ed. ) , Luri, in Ethnologues ( 13th edition ) , Dallas 1996, p. 677
↑ دایره المعارف بزرگ اسلامی، جلد دهم، تهران ۱۳۸۰، ص. ۵۴۸ - ۵۴۹
↑ Laki
↑ ۱۱٫۰ ۱۱٫۱ ۱۱٫۲ ۱۱٫۳ آیت محمدی. سیری در تاریخ سیاسی کرد. ا نتشارات پرسمان. ۱۳۸۲
پیوند به بیرون [ویرایش]
رده های صفحه: استان لرستان جوامع مسلمان لک