لژیون ارمنی ( به آلمانی: Armenische Legion ; ارمنی: Հայկական լեգիոն Haykakan legion ) یک واحد نظامی در ارتش آلمان در طول جنگ جهانی دوم بود. این لژیون در درجه اول متشکل از ارامنه شوروی بود که می خواستند برای ارمنستان مستقل و با فرماندهی ژنرال دراستامات کانایان با روس ها بجنگند.
جمهوری کوتاه مدت ارمنستان که در سال ۱۹۱۸ تأسیس شد، در سال ۱۹۲۰ توسط بلشویک های روسیه فتح شد و اندکی بعد در اتحاد جماهیر شوروی ادغام شد. این چیزی بود که اعضای حزب سیاسی فدراسیون انقلابی ارمنستان ( دانشاک ها ) هرگز با آن سازگار نبودند، زیرا بسیاری از آن ها پس از تسخیر شوروی توسط مقامات شوروی زندانی، کشته یا اخراج شدند.
تعدادی از داشناک ها در سال ۱۹۴۲، برای مبارزه با سیاست های ضدارمنی ترکیه، با برلین وارد مذاکره شدند و با اکراه توافق کردند که در تشکیل یک لژیون نظامی شرکت کنند. [ ۳] این اقدامی بود که به طور رسمی توسط ارگان های حزب دانشاک تکذیب شد. [ ۴]
بیشتر سربازان در لژیون گردان ۸۱۲ از صفوف ارتش سرخ آمده بودند، اسیران جنگی که جنگیدن برای ارتش آلمان را به جای مواجهه با شرایط وحشیانه اردوگاه های اسرای جنگی نازی ترجیح داده بودند، [ ۵] هر چند تعدادی جانبازان ارمنی که پس از جنگ جهانی اول به ایالات متحده فرار کرده بودند نیز برای پیوستن به اروپا بازگشتند. [ ۶] فرماندهی این واحد به ژنرال دراستامات کانایان وزیر دفاع پیشین ارمنستان داده شد. کانایان از امیدهای آزادسازی ارمنستان شوروی از کنترل مسکو در میان این اقلیت لشکر بود که داوطلب شد. [ ۷]
از طریق دوره خدمت فعال، گردان ۸۱۲ در اشغال شبه جزیره کریمه و قفقاز شمالی شرکت کرد. یکی از واحدهای متشکل از بخشی از لژیون ارمنستان، گردان چهارم گروهان ۹۱۸ گرنادیر، لشکر ۲۴۲ پیاده نظام، یکی از معدود واحدهای لژیون شرقی بود که پس از ۱۸ مارس ۱۹۴۴ نشان آلمان به آن ها اعطا شد. این گردان در دفاع ناموفق از تولون شرکت کرد.
در پایان جنگ، روحیه در بین افراد این واحد شروع به فروپاشی کرد. [ ۸] هانس هوترمن گزارش داد که در یک مورد یک گردان در هلند که لژیون در آن مستقر بود حتی قیام کرد. بسیاری از مردان تسلیم نیروهای متفقین غربی شدند. آن ها اگر توسط متفقین بازداشت نمی شدند به مقامات شوروی تحویل داده می شدند که طبق دستور ابلاغ شده توسط ژوزف استالین، به جرم تسلیم شدن در برابر نیروهای محور و «اجازه اسیر کردن خود» به اردوگاه های سیبری فرستاده شدند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفجمهوری کوتاه مدت ارمنستان که در سال ۱۹۱۸ تأسیس شد، در سال ۱۹۲۰ توسط بلشویک های روسیه فتح شد و اندکی بعد در اتحاد جماهیر شوروی ادغام شد. این چیزی بود که اعضای حزب سیاسی فدراسیون انقلابی ارمنستان ( دانشاک ها ) هرگز با آن سازگار نبودند، زیرا بسیاری از آن ها پس از تسخیر شوروی توسط مقامات شوروی زندانی، کشته یا اخراج شدند.
تعدادی از داشناک ها در سال ۱۹۴۲، برای مبارزه با سیاست های ضدارمنی ترکیه، با برلین وارد مذاکره شدند و با اکراه توافق کردند که در تشکیل یک لژیون نظامی شرکت کنند. [ ۳] این اقدامی بود که به طور رسمی توسط ارگان های حزب دانشاک تکذیب شد. [ ۴]
بیشتر سربازان در لژیون گردان ۸۱۲ از صفوف ارتش سرخ آمده بودند، اسیران جنگی که جنگیدن برای ارتش آلمان را به جای مواجهه با شرایط وحشیانه اردوگاه های اسرای جنگی نازی ترجیح داده بودند، [ ۵] هر چند تعدادی جانبازان ارمنی که پس از جنگ جهانی اول به ایالات متحده فرار کرده بودند نیز برای پیوستن به اروپا بازگشتند. [ ۶] فرماندهی این واحد به ژنرال دراستامات کانایان وزیر دفاع پیشین ارمنستان داده شد. کانایان از امیدهای آزادسازی ارمنستان شوروی از کنترل مسکو در میان این اقلیت لشکر بود که داوطلب شد. [ ۷]
از طریق دوره خدمت فعال، گردان ۸۱۲ در اشغال شبه جزیره کریمه و قفقاز شمالی شرکت کرد. یکی از واحدهای متشکل از بخشی از لژیون ارمنستان، گردان چهارم گروهان ۹۱۸ گرنادیر، لشکر ۲۴۲ پیاده نظام، یکی از معدود واحدهای لژیون شرقی بود که پس از ۱۸ مارس ۱۹۴۴ نشان آلمان به آن ها اعطا شد. این گردان در دفاع ناموفق از تولون شرکت کرد.
در پایان جنگ، روحیه در بین افراد این واحد شروع به فروپاشی کرد. [ ۸] هانس هوترمن گزارش داد که در یک مورد یک گردان در هلند که لژیون در آن مستقر بود حتی قیام کرد. بسیاری از مردان تسلیم نیروهای متفقین غربی شدند. آن ها اگر توسط متفقین بازداشت نمی شدند به مقامات شوروی تحویل داده می شدند که طبق دستور ابلاغ شده توسط ژوزف استالین، به جرم تسلیم شدن در برابر نیروهای محور و «اجازه اسیر کردن خود» به اردوگاه های سیبری فرستاده شدند.
wiki: لژیون ارمنی