لژ بزرگ ایران یک لژ فراماسونری بود که در پی هماهنگی جعفر شریف امامی با لژهای بزرگ فرانسه، اسکاتلند و آلمان در سال ۱۹۶۹ تأسیس شد. این لژ از ۱۴ لژ اسکاتلندی ۱۰ لژ فرانسوی و ۳ لژ آلمانی تشکیل می شد. مراسم افتتاح این لژ در ۱ مارس ۱۹۶۹ با حضور شمار زیادی از ماسون های اروپایی، آمریکایی و گراندماسترهای لژهای بزرگ اسکاتلند، فرانسه و آلمان برگزار شد. تعداد لژهای تحت فرمان لژ بزرگ ایران تا اواخر دههٔ ۱۹۷۰ به ۴۳ عدد با ۱٬۵۰۰ عضو رسید.
... [مشاهده متن کامل]
در پی پیروزی انقلاب اسلامی بسیاری از فراماسون ها یا اعدام شدند یا از ایران مهاجرت کردند. ماسون های ایرانی مقیم آمریکا، اروپا و کانادا در نوامبر ۱۹۸۲ طی نامه از جعفر شریف امامی خواستند که فعالیت لژ بزرگ ایران در خارج از کشور ادامه یابد. این درخواست در ۲۲ دسامبر پذیرفته شده و پس از برپایی جلسه ای در لژ بزرگ نیویورک، شریف امامی حسین دفتریان را به عنوان دبیر و معاون استاد اعظم لژ بزرگ ایران انتخاب کرد. دفتریان یک سال بعد به عنوان استاد اعظم لژ بزرگ ایران ( در تبعید ) انتخاب شد. این لژ هم اکنون در بوستن ایالات ماساچوست آمریکا مشغول فعالیت است.
... [مشاهده متن کامل]
در پی پیروزی انقلاب اسلامی بسیاری از فراماسون ها یا اعدام شدند یا از ایران مهاجرت کردند. ماسون های ایرانی مقیم آمریکا، اروپا و کانادا در نوامبر ۱۹۸۲ طی نامه از جعفر شریف امامی خواستند که فعالیت لژ بزرگ ایران در خارج از کشور ادامه یابد. این درخواست در ۲۲ دسامبر پذیرفته شده و پس از برپایی جلسه ای در لژ بزرگ نیویورک، شریف امامی حسین دفتریان را به عنوان دبیر و معاون استاد اعظم لژ بزرگ ایران انتخاب کرد. دفتریان یک سال بعد به عنوان استاد اعظم لژ بزرگ ایران ( در تبعید ) انتخاب شد. این لژ هم اکنون در بوستن ایالات ماساچوست آمریکا مشغول فعالیت است.
لژ بزرگ ایران ( در تبعید ) ( به انگلیسی: Grand Lodge of Iran - in Exile ) یک لژ بزرگ فراماسونری مستقل ( ایرانی ) در ایالات متحده آمریکا است که در سال ۱۹۸۲ اقدام به باز تأسیس کرد که ادامه کار لژ بزرگ ایران را که پس از انقلاب اسلامی در ایران غیرفعال ( یا به زبان فراماسونری خاموش ) شده بود در شهر بوستون ایالات ماساچوست آمریکا از سر گیرد.
... [مشاهده متن کامل]
لژ بزرگ ایران در سال ۱۹۶۹ توسط جعفر شریف امامی و با هدف یکپارچه کردن فراماسونری در ایران و با همکاری لژهای بزرگ فرانسه، اسکاتلند، و آلمان تاسیس شد. در ابتدا لژ بزرگ ایران از ۱۴ لژ اسکاتلندی ۱۰ لژ فرانسوی و ۳ لژ آلمانی شکل گرفت. مراسم افتتاح لژ بزرگ ایران در ۱ مارس ۱۹۶۹ با حضور شمار زیادی از ماسون های پیشرفته اروپایی و آمریکایی و استادان اعظم ( Grand Master ) لژهای بزرگ اسکاتلند، فرانسه و آلمان برگزار شد. تعداد لژهای تحت فرمان لژ بزرگ ایران تا اواخر دهۀ ۱۹۷۰ به ۴۳ عدد با ۱٬۵۰۰ عضو بود. لژ بزرگ ایران و باقی لژهای موجود در ایران پس از انقلاب اسلامی ۱۳۵۷ منحل شده و تنها تعدادی از آنها همچون لژ هاتف، لژ حافظ، لژ مولوی, لژ طوس، لژ ستاره سحر و لژ کوروش، بعدها فعالیت خود را به عنوان لژهای ایرانی زیر نظر و مدیریت لژ بزرگ ایران در برون مرز ( در ایالات متحدهٔ آمریکا ) از سر گرفته اند.
پس از انقلاب اسلامی ۱۳۵۷ بسیاری از فراماسون های ایران مهاجرت کردند و تعدادی از آنها هم زندانی و اعدام گشتند. ماسون های ایرانی مقیم آمریکا، اروپا و کانادا در نوامبر ۱۹۸۲ طی نامه ای از جعفر شریف امامی خواستند که فعالیت لژ بزرگ ایران در خارج از کشور ادامه یابد. این درخواست در ۲۲ دسامبر همان سال پذیرفته شد و پس از برپایی جلسه ای به دعوت لژ بزرگ نیویورک، شریف امامی، حسین دفتریان را در آن نشست به عنوان دبیر و معاون استاد اعظم لژ بزرگ ایران انتصاب کرد. شریف امامی اول آوریل ۱۹۸۳ دفتریان را به عنوان استاد اعظم لژ بزرگ ایران ( در تبعید ) منصوب کرد.
برای آغاز فعالیت نیاز بود که لژ بزرگ ایران ( در تبعید ) از یکی از لژهای بزرگ مجوز فعالیت در قلمرو آن را دریافت کرده و توسط آن به رسمیت شناخته شود. در تاریخ ۲۶ مارس ۱۹۸۵ لژ بزرگ ماساچوست این مجوز را برای فعالیت لژ بزرگ ایران ( در تبعید ) در پایتخت ایالت ماساچوست، شهر بوستون اعطا کرد.
یک سال بعد سه لژ ایرانی زیر مدیریت و نظارت لژ بزرگ ایران در تبعید، در آمریکا بنام لژ هاتف شمارهٔ ۳۳، لژ حافظ شمارهٔ ۸ و لژ مولوی شمارهٔ ۲ با ۱۲۰ عضو آغاز به کار کرد و جلسه های خود را به صورت منظم در معبد ماسونی ماساچوست ( ساختمان لژ بزرگ ماساچوستس ) برپا کردند.
... [مشاهده متن کامل]
لژ بزرگ ایران در سال ۱۹۶۹ توسط جعفر شریف امامی و با هدف یکپارچه کردن فراماسونری در ایران و با همکاری لژهای بزرگ فرانسه، اسکاتلند، و آلمان تاسیس شد. در ابتدا لژ بزرگ ایران از ۱۴ لژ اسکاتلندی ۱۰ لژ فرانسوی و ۳ لژ آلمانی شکل گرفت. مراسم افتتاح لژ بزرگ ایران در ۱ مارس ۱۹۶۹ با حضور شمار زیادی از ماسون های پیشرفته اروپایی و آمریکایی و استادان اعظم ( Grand Master ) لژهای بزرگ اسکاتلند، فرانسه و آلمان برگزار شد. تعداد لژهای تحت فرمان لژ بزرگ ایران تا اواخر دهۀ ۱۹۷۰ به ۴۳ عدد با ۱٬۵۰۰ عضو بود. لژ بزرگ ایران و باقی لژهای موجود در ایران پس از انقلاب اسلامی ۱۳۵۷ منحل شده و تنها تعدادی از آنها همچون لژ هاتف، لژ حافظ، لژ مولوی, لژ طوس، لژ ستاره سحر و لژ کوروش، بعدها فعالیت خود را به عنوان لژهای ایرانی زیر نظر و مدیریت لژ بزرگ ایران در برون مرز ( در ایالات متحدهٔ آمریکا ) از سر گرفته اند.
پس از انقلاب اسلامی ۱۳۵۷ بسیاری از فراماسون های ایران مهاجرت کردند و تعدادی از آنها هم زندانی و اعدام گشتند. ماسون های ایرانی مقیم آمریکا، اروپا و کانادا در نوامبر ۱۹۸۲ طی نامه ای از جعفر شریف امامی خواستند که فعالیت لژ بزرگ ایران در خارج از کشور ادامه یابد. این درخواست در ۲۲ دسامبر همان سال پذیرفته شد و پس از برپایی جلسه ای به دعوت لژ بزرگ نیویورک، شریف امامی، حسین دفتریان را در آن نشست به عنوان دبیر و معاون استاد اعظم لژ بزرگ ایران انتصاب کرد. شریف امامی اول آوریل ۱۹۸۳ دفتریان را به عنوان استاد اعظم لژ بزرگ ایران ( در تبعید ) منصوب کرد.
برای آغاز فعالیت نیاز بود که لژ بزرگ ایران ( در تبعید ) از یکی از لژهای بزرگ مجوز فعالیت در قلمرو آن را دریافت کرده و توسط آن به رسمیت شناخته شود. در تاریخ ۲۶ مارس ۱۹۸۵ لژ بزرگ ماساچوست این مجوز را برای فعالیت لژ بزرگ ایران ( در تبعید ) در پایتخت ایالت ماساچوست، شهر بوستون اعطا کرد.
یک سال بعد سه لژ ایرانی زیر مدیریت و نظارت لژ بزرگ ایران در تبعید، در آمریکا بنام لژ هاتف شمارهٔ ۳۳، لژ حافظ شمارهٔ ۸ و لژ مولوی شمارهٔ ۲ با ۱۲۰ عضو آغاز به کار کرد و جلسه های خود را به صورت منظم در معبد ماسونی ماساچوست ( ساختمان لژ بزرگ ماساچوستس ) برپا کردند.
