لویی کان (استونی 1901م- نیویورک سیتی ۱۷ مارس ۱۹۷۴م) (Louis Kahn)
(نام اصلی: ایتزه-لیب اشموئیلوسکی) از برجسته ترین معماران مدرن قرن 20 میلادی. در کودکی به همراه خانواده ی یهودی اش به امریکا مهاجرت کرد. بین سال های 1912 تا 1924 در دبیرستان مرکزی و آکادمی هنرهای زیبای پنسیلوانیا تحصیل کرد و از دانشگاه پنسیلوانیا فارغ التحصیل شد. طی سالهای 1925 و 1926 با همکاری جان مولیتوریک دفتر کاری افتتاح کرد و به فعالیت پرداخت. طی سال های 1928 و 1929 برای تحقیقات علمی به اروپا سفر کرد و طی سال های 1932 و 1933 سازماندهی و مدیریت مجله ی تحقیقات معماری را به عهده می گیرد. در سال های 1937 و 1939 به ترتیب مشاور مسئول خانه سازی فیلادفیا و مشاور مسئول خانه سازی ایالات متحده می شود. طی سال 1950 و سال بعدش در آکادمی آمریکایی شهر رم به تحقیق در معماری_رومی می پردازد. در سال 1968 عضویت کمیسیون هنرهای زیبای فیلادفیا را می پذیرد. از فعالیت های فراوان دیگر او به این موارد می توان اشاره کرد: پرفسور معماری در دانشگاه پنسیلوانیا (1957)؛ ریاست دانشکده های معماری ییل، هاروارد و دانشکدههای کالیفرنیا، هیوستن و کارولینای شمالی (1960)؛ ریاست دانشکده فیلادفیا ـ اونتاریو و شیکاگو (1962) و عضویت در آکادمی آمریکایی هنر و ادبیات (1973).
لویی کان در سال های آخر حیاتش (1970) به دعوت نادر_اردلان و کامران_دیبا برای حضور در اولین کنگره ی بین المللی معماران (اصفهان) به ایران آمد و طی مدت حضورش در ایرانطرحی را برای گسترش شهرسازی، در تپه های عباس آباد تهران، ارائه داد که در حد همان پروژه ماند. او طی سال های اول دهه ی 1960 ساختمان های مهم و شاخصی را در جنوب آسیا طراحی یا اجرا کرده که از آن جمله به مجلس ملی بنگلادش (اتمام پروژه 1982) و بیمارستان مرکز ایوب (هردو در داکا- طراحی در سال های 1962 و 1963) و مؤسسه ی اداری ای در احمدآباد هند (۱۹۶۳) می توان اشاره کرد.
با این که کان جوایز متعددی را برای طرح هایش دریافت کرده، اما از جمله ی جوایز، افتخارات، عناوین و القاب متعددی که به او اعطا شده، به این موارد اشاره می کنیم: جایزه ی آرنولد برونر توسط انستیتوی ملی هنر و ادبیات (1960)؛ دکترای افتخاری معماری از طرف دانشگاه کارولینای شمالی (1964)؛ دکترای هنرهای زیبا از طرف دانشکده ییل (1965)؛ دکترای حقوق دانشکده ی ساله (1967)؛ مدال طلا از طرف انستیتو آمریکایی معماری در دانشگاه فیلادلفیا (1969)؛ مدال طلا از بخش نیویورک انستیتو آمریکایی معماری (1970)؛ عضویت در انجمن پادشاهی هنر در لندن (1970)؛ دکترای هنرهای زیبا از طرف کالج بارد (1970)؛ مدال طلا از انستیتو معماری آمریکا (1971) و مدال طلا از انستیتو معماری انگلستان (1972).
کارهای معماری لویی کان، از طریق پنج اصل ثابت قابل تشخیص است: 1. احساس ترکیب در کلّ بنا 2. استفاده از مواد و مصالح ساختمانی متناسب با طبیعت آنها 3. احساس فضای معماری به عنوان هدف اصلی 4. اهمیت نور به منزله ی بخشی از طرح 5. تناسب ها و ارتباطهای معمارانه. در آثار کان تجریبات معماری مدرن، الهامات کلاسیسیسمیونان و معماری قرون وسطی، معماری اسلامی و حتی آکادمیسم قرن ۱۹ اروپا را می توان دید. در کل می توان گفت او در اکثریت کارها تحت تأثیر مکتب بوزار بوده و از همین روست که در کارهای اونگرش خاصیبه تاریخ است و به خاطر همین او را به پست مدرن های تاریخگرا نزدیک حس می کنیم.
کان علاوه بر شرکت در کنگره ها و همایش های بین المللی متعدد در سراسر دنیا، در طول سال های فعالیتش در نمایشگاه های هنری چندی نیز شرکت داشته است. از او آثار پرشماری در حیطه هایی چون منازل، اماکن مذهبی، مراکز رفاهی، مراکز فرهنگی، مراکز تجاری/ دفاتر کار/ ساختمان های دیپلماتیک/ ساختمان های آموزشی و نهایتا در حوزه ی شهرسازی یا طرح توسعه ی شهری برجا مانده که در زیر به چند مورد معدود از آنها اشاره می کنیم. او به علت حمله ی قلبی در ایستگاه فیلادلفیای شهر نیویورک و هنگام بازگشت از مسافرت هندوستان درگذشت.
گزیده ی فهرست آثار معماری: نگارخانه هنر در دانشگاه ییل (1951- 1953)؛ موزه ی هنر کیمبلی در فورت وورث،تگزاس (1967- 1972)؛ ساختمان یادبود توسعه ی ملی جفرسون، میسوری (1948)؛ طرح کاخ گردهمایی ها، ونیز (1969)؛ طرح بنای یادبود فرانکلین روزولت، نیویورک (1973)؛ ساختمان مجلهی تریبون در گرینزبورگ (1958- 1961)؛ طرح کنسولگری ایالات متحده در لوآندا/ آنگولا (1959- 1961)؛ طرح ساختمان برج ادارات کانزاس سیتی (1966- 1973)؛ طرح سازماندهی محوطه ی شرقی قطب فیلادلفیا، پنسیلوانیا (1951)؛ طرح مرکز شهر فیلادلفیلا (1956- 1962) و طرح شهرسازی شاندیگار/ هند (1963- 1964).
منابع:
http://yon.ir/HfHhL http://yon.ir/t1E1U https://arch-projects.com/louis-kahn/ http://yon.ir/BEZ27
(نام اصلی: ایتزه-لیب اشموئیلوسکی) از برجسته ترین معماران مدرن قرن 20 میلادی. در کودکی به همراه خانواده ی یهودی اش به امریکا مهاجرت کرد. بین سال های 1912 تا 1924 در دبیرستان مرکزی و آکادمی هنرهای زیبای پنسیلوانیا تحصیل کرد و از دانشگاه پنسیلوانیا فارغ التحصیل شد. طی سالهای 1925 و 1926 با همکاری جان مولیتوریک دفتر کاری افتتاح کرد و به فعالیت پرداخت. طی سال های 1928 و 1929 برای تحقیقات علمی به اروپا سفر کرد و طی سال های 1932 و 1933 سازماندهی و مدیریت مجله ی تحقیقات معماری را به عهده می گیرد. در سال های 1937 و 1939 به ترتیب مشاور مسئول خانه سازی فیلادفیا و مشاور مسئول خانه سازی ایالات متحده می شود. طی سال 1950 و سال بعدش در آکادمی آمریکایی شهر رم به تحقیق در معماری_رومی می پردازد. در سال 1968 عضویت کمیسیون هنرهای زیبای فیلادفیا را می پذیرد. از فعالیت های فراوان دیگر او به این موارد می توان اشاره کرد: پرفسور معماری در دانشگاه پنسیلوانیا (1957)؛ ریاست دانشکده های معماری ییل، هاروارد و دانشکدههای کالیفرنیا، هیوستن و کارولینای شمالی (1960)؛ ریاست دانشکده فیلادفیا ـ اونتاریو و شیکاگو (1962) و عضویت در آکادمی آمریکایی هنر و ادبیات (1973).
لویی کان در سال های آخر حیاتش (1970) به دعوت نادر_اردلان و کامران_دیبا برای حضور در اولین کنگره ی بین المللی معماران (اصفهان) به ایران آمد و طی مدت حضورش در ایرانطرحی را برای گسترش شهرسازی، در تپه های عباس آباد تهران، ارائه داد که در حد همان پروژه ماند. او طی سال های اول دهه ی 1960 ساختمان های مهم و شاخصی را در جنوب آسیا طراحی یا اجرا کرده که از آن جمله به مجلس ملی بنگلادش (اتمام پروژه 1982) و بیمارستان مرکز ایوب (هردو در داکا- طراحی در سال های 1962 و 1963) و مؤسسه ی اداری ای در احمدآباد هند (۱۹۶۳) می توان اشاره کرد.
با این که کان جوایز متعددی را برای طرح هایش دریافت کرده، اما از جمله ی جوایز، افتخارات، عناوین و القاب متعددی که به او اعطا شده، به این موارد اشاره می کنیم: جایزه ی آرنولد برونر توسط انستیتوی ملی هنر و ادبیات (1960)؛ دکترای افتخاری معماری از طرف دانشگاه کارولینای شمالی (1964)؛ دکترای هنرهای زیبا از طرف دانشکده ییل (1965)؛ دکترای حقوق دانشکده ی ساله (1967)؛ مدال طلا از طرف انستیتو آمریکایی معماری در دانشگاه فیلادلفیا (1969)؛ مدال طلا از بخش نیویورک انستیتو آمریکایی معماری (1970)؛ عضویت در انجمن پادشاهی هنر در لندن (1970)؛ دکترای هنرهای زیبا از طرف کالج بارد (1970)؛ مدال طلا از انستیتو معماری آمریکا (1971) و مدال طلا از انستیتو معماری انگلستان (1972).
کارهای معماری لویی کان، از طریق پنج اصل ثابت قابل تشخیص است: 1. احساس ترکیب در کلّ بنا 2. استفاده از مواد و مصالح ساختمانی متناسب با طبیعت آنها 3. احساس فضای معماری به عنوان هدف اصلی 4. اهمیت نور به منزله ی بخشی از طرح 5. تناسب ها و ارتباطهای معمارانه. در آثار کان تجریبات معماری مدرن، الهامات کلاسیسیسمیونان و معماری قرون وسطی، معماری اسلامی و حتی آکادمیسم قرن ۱۹ اروپا را می توان دید. در کل می توان گفت او در اکثریت کارها تحت تأثیر مکتب بوزار بوده و از همین روست که در کارهای اونگرش خاصیبه تاریخ است و به خاطر همین او را به پست مدرن های تاریخگرا نزدیک حس می کنیم.
کان علاوه بر شرکت در کنگره ها و همایش های بین المللی متعدد در سراسر دنیا، در طول سال های فعالیتش در نمایشگاه های هنری چندی نیز شرکت داشته است. از او آثار پرشماری در حیطه هایی چون منازل، اماکن مذهبی، مراکز رفاهی، مراکز فرهنگی، مراکز تجاری/ دفاتر کار/ ساختمان های دیپلماتیک/ ساختمان های آموزشی و نهایتا در حوزه ی شهرسازی یا طرح توسعه ی شهری برجا مانده که در زیر به چند مورد معدود از آنها اشاره می کنیم. او به علت حمله ی قلبی در ایستگاه فیلادلفیای شهر نیویورک و هنگام بازگشت از مسافرت هندوستان درگذشت.
گزیده ی فهرست آثار معماری: نگارخانه هنر در دانشگاه ییل (1951- 1953)؛ موزه ی هنر کیمبلی در فورت وورث،تگزاس (1967- 1972)؛ ساختمان یادبود توسعه ی ملی جفرسون، میسوری (1948)؛ طرح کاخ گردهمایی ها، ونیز (1969)؛ طرح بنای یادبود فرانکلین روزولت، نیویورک (1973)؛ ساختمان مجلهی تریبون در گرینزبورگ (1958- 1961)؛ طرح کنسولگری ایالات متحده در لوآندا/ آنگولا (1959- 1961)؛ طرح ساختمان برج ادارات کانزاس سیتی (1966- 1973)؛ طرح سازماندهی محوطه ی شرقی قطب فیلادلفیا، پنسیلوانیا (1951)؛ طرح مرکز شهر فیلادلفیلا (1956- 1962) و طرح شهرسازی شاندیگار/ هند (1963- 1964).
منابع:
http://yon.ir/HfHhL http://yon.ir/t1E1U https://arch-projects.com/louis-kahn/ http://yon.ir/BEZ27
wikijoo: لویی_کان