لویزون بوبه ( تلفظ می شود ؛ ۱۲ مارس ۱۹۲۵ – ۱۳ مارس ۱۹۸۳[ ۱] ) رکابزن حرفه ای فرانسوی بود که در رشتهٔ دوچرخه سواری جاده فعالیت می کرد. او توانست سه دورهٔ پیاپی در سال های ۱۹۵۳ تا ۱۹۵۵ برندهٔ تور دو فرانس شود. همچنین برندهٔ میلان–سانرمو ( ۱۹۵۱ ) ، تور دوچرخه سواری لمباردی ( ۱۹۵۱ ) ، کریتریوم اینترناسیونال ( ۱۹۵۱ و ۱۹۵۲ ) ، تور دوچرخه سواری پاریس–نیس ( ۱۹۵۲ ) ، Grand Prix des Nations ( ۱۹۵۲ ) ، مسابقات قهرمانی جاده جهان ( ۱۹۵۴ ) ، تور دوچرخه سواری فلاندر ( ۱۹۵۵ ) ، کریتریوم دوفینه لیبره ( ۱۹۵۵ ) ، Tour de Luxembourg ( ۱۹۵۵ ) ، تور دوچرخه سواری پاریس–روبه ( ۱۹۵۶ ) و Bordeaux–Paris ( ۱۹۵۹ ) شد.
لوئی بوبه در رو دو مونفور در نزدیکی رن زاده شد. پدرش نانوا بود و در ۲ سالگی دوچرخه ای به بوبه داد که شش ماه بعد توانست ۶ کیلومتر با آن رکاب بزند. نام پدر بوبه نیز لوئی بود؛ از این رو او را لویزون نامیدند تا با نام پدرش اشتباه نشود. او را تا مدت ها با نام لوئی می شناختند، تا این که نام لویزون محبوب شد. [ ۲]
خواهرش تنیس روی میز و برادرش فوتبال بازی می کردند. او نیز در این دو رشته فعالیت کرد و قهرمان تنیس روی میز برتانی شد. عمویش ریمون که رئیس باشگاه دوچرخه سواری در پاریس بود، او را تشویق کرد که روی دوچرخه سواری تمرکز کند. [ ۲]
بوبه در ۱۳ سالگی در نخستین مسابقهٔ خود شرکت کرد و دوم شد. او در مسابقات محلی شرکت کرد و چهار پیروزی در سال ۱۹۴۱ به دست آورد. گفته می شود که در جنگ جهانی دوم، بوبه پیام هایی را برای مقاومت فرانسه منتقل می کرده است. او پس از پیاده شدن نیروهای آمریکایی در نرماندی وارد ارتش شد و در شرق فرانسه خدمت کرد. بوبه در دسامبر ۱۹۴۵ از خدمت مرخص شد.
بوبه پس از پایان خدمت خود درخواست پروانه دوچرخه سواری کرد و اشتباهاً پروانه نیمه حرفه ای برای او صادر شد. بنابراین می توانست هم با حرفه ای ها و هم با آماتورها مسابقه دهد. او در مسابقه قهرمانی برتانی دوم شد و به مسابقه قهرمانی کشور در پاریس راه یافت. در آن مسابقه، بوبه از گروه اصلی جدا شد و دو نفری که فرار کرده بودند را پشت سر گذاشت تا قهرمان کشور شود. سپس حرفه ای شد و به تیم استلا در نانت پیوست. [ ۲]
دو رکابزن استلا از جمله بوبه در مسابقهٔ بوکله دلا سن در پاریس شرکت کردند. بوبه در آن مسابقه به تنهایی و با برتری شش دقیقه ای پیروز شد و دعوت شد در تور دو فرانس رکاب بزند. سختی غیرمنتظرهٔ مسابقه، او را وادار کرد که در مرحلهٔ نهم کناره گیری کند. در بخش های سخت مسیر، بوبه می گریست و دستمایهٔ تمسخر رکابزنان دیگر شده بود. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفلوئی بوبه در رو دو مونفور در نزدیکی رن زاده شد. پدرش نانوا بود و در ۲ سالگی دوچرخه ای به بوبه داد که شش ماه بعد توانست ۶ کیلومتر با آن رکاب بزند. نام پدر بوبه نیز لوئی بود؛ از این رو او را لویزون نامیدند تا با نام پدرش اشتباه نشود. او را تا مدت ها با نام لوئی می شناختند، تا این که نام لویزون محبوب شد. [ ۲]
خواهرش تنیس روی میز و برادرش فوتبال بازی می کردند. او نیز در این دو رشته فعالیت کرد و قهرمان تنیس روی میز برتانی شد. عمویش ریمون که رئیس باشگاه دوچرخه سواری در پاریس بود، او را تشویق کرد که روی دوچرخه سواری تمرکز کند. [ ۲]
بوبه در ۱۳ سالگی در نخستین مسابقهٔ خود شرکت کرد و دوم شد. او در مسابقات محلی شرکت کرد و چهار پیروزی در سال ۱۹۴۱ به دست آورد. گفته می شود که در جنگ جهانی دوم، بوبه پیام هایی را برای مقاومت فرانسه منتقل می کرده است. او پس از پیاده شدن نیروهای آمریکایی در نرماندی وارد ارتش شد و در شرق فرانسه خدمت کرد. بوبه در دسامبر ۱۹۴۵ از خدمت مرخص شد.
بوبه پس از پایان خدمت خود درخواست پروانه دوچرخه سواری کرد و اشتباهاً پروانه نیمه حرفه ای برای او صادر شد. بنابراین می توانست هم با حرفه ای ها و هم با آماتورها مسابقه دهد. او در مسابقه قهرمانی برتانی دوم شد و به مسابقه قهرمانی کشور در پاریس راه یافت. در آن مسابقه، بوبه از گروه اصلی جدا شد و دو نفری که فرار کرده بودند را پشت سر گذاشت تا قهرمان کشور شود. سپس حرفه ای شد و به تیم استلا در نانت پیوست. [ ۲]
دو رکابزن استلا از جمله بوبه در مسابقهٔ بوکله دلا سن در پاریس شرکت کردند. بوبه در آن مسابقه به تنهایی و با برتری شش دقیقه ای پیروز شد و دعوت شد در تور دو فرانس رکاب بزند. سختی غیرمنتظرهٔ مسابقه، او را وادار کرد که در مرحلهٔ نهم کناره گیری کند. در بخش های سخت مسیر، بوبه می گریست و دستمایهٔ تمسخر رکابزنان دیگر شده بود. [ ۲]
wiki: لویزون بوبه