لویزان
/lavizAn/
لغت نامه دهخدا
فرهنگ فارسی
دانشنامه عمومی
لویزان واقع در منطقه ۴ شهرداری تهران از روستاهای قدیمی شمیرانات ، از شمال به ازگل، از جنوب به تپه های شمس آباد، از غرب به حسین آباد و از شرق به شیان محدود می شود نام لویزان ریشه در باغات بادام این منطقه دارد ، باتوجه به انبوهی باغ بادام در این منطقه ( همچنان کوچه باغ بادومی مرسوم است ) ) و بعد از حمله اعراب و اسکان در این منطقه خوش آب و هوا و پر از باغ و درختان بادام نام این منطقه به عربی لوز ان ( ( معنی بادام به عربی لوز میشود ) ) نام گرفت و به مرور زمان گویش آن به لویزان چرخیده است. لویزان در لغت به معنی محل غله کوفته و هنوز از کاه جدا نشده است. در ترکیب له آویزان به معنی محل تهیه شراب انگوری است و تلفظ آن به صورت لویشان آمده است
شغل اهالی محل در دوران گذشته علاوه بر زراعت و گاوداری، اشتغال در کارخانه اسلحه سازی و صنایع نظامی بوده و خانه های سازمانی لویزان، معروف به «چهارصد دستگاه»، مخصوص کارمندان ارتش هست که در شمال این منطقه واقع می باشد. منوچهر ستوده دربارهٔ لویزان می نویسد:
لویزان از دهکده های قدیمی شمیران و در شمال شرقی مبارک آباد است. در شش کیلومتری شرق تجریش است و از شمال به ازگل و از جنوب به شمس آباد و از غرب به حسین آباد و از شرق به شیان محدود می شود. اراضی این ده متعلق به آقای هروی ( بصیرالدوله ) است. جمعیت این ده ۸۵۷ تن مرد و ۴۵۵ تن زن است که جمعاً به ۱۳۱۲ تن می رسند و بیشتر افراد بومی هستند. در جنوب شرقی ده تپه ای است که گورستان عمومی ده است و مرقد امام زاده ای بر بالای تپه است. محصولات این دهکده غلات و حبوبات است. توت فرنگی و گیلاس دارد. محلی ها به گاوداری مشغولند. آب بهاره رودخانه شاه آباد به این جا می رسد و اهالی از آن استفاده می کنند. در شرق این آبادی چهارصد دستگاه ساختمان برای کارمندان و درجه داران ارتش ساخته شده است ( ستوده، ۱۳۷۴: ۷۴۳ ) .
همچنین در کتاب تهران در گذشته و حال آمده است: اراضی لویزان قسمتی در محدوده ۲۵ ساله افتاده و قسمتی خارج از محدوده است. جمعیتش در فرهنگ جغرافیایی ایران ۵۰۸ تن، و در فرهنگ آبادی های کشور ۱۹۱۰ تن در۳۸۰ خانوار ذکر گردیده است. سبب این اختلاف توسعه روزافزون این آبادی است. شغل اهالی زراعت است و جمعی در مهمات سازی ارتش کار می کنند ( کریمان، ۱۳۵۵ :۴۴۰ ) .
دو رشته قنات موجود که باغ های منطقه را سیراب می کرده است، عبارت است از قنات مبارک آباد و حاج قاسمی. حمام قدیمی لویزان با توجه به بازسازی فعلاً به صورت خصوصی بر پا است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفشغل اهالی محل در دوران گذشته علاوه بر زراعت و گاوداری، اشتغال در کارخانه اسلحه سازی و صنایع نظامی بوده و خانه های سازمانی لویزان، معروف به «چهارصد دستگاه»، مخصوص کارمندان ارتش هست که در شمال این منطقه واقع می باشد. منوچهر ستوده دربارهٔ لویزان می نویسد:
لویزان از دهکده های قدیمی شمیران و در شمال شرقی مبارک آباد است. در شش کیلومتری شرق تجریش است و از شمال به ازگل و از جنوب به شمس آباد و از غرب به حسین آباد و از شرق به شیان محدود می شود. اراضی این ده متعلق به آقای هروی ( بصیرالدوله ) است. جمعیت این ده ۸۵۷ تن مرد و ۴۵۵ تن زن است که جمعاً به ۱۳۱۲ تن می رسند و بیشتر افراد بومی هستند. در جنوب شرقی ده تپه ای است که گورستان عمومی ده است و مرقد امام زاده ای بر بالای تپه است. محصولات این دهکده غلات و حبوبات است. توت فرنگی و گیلاس دارد. محلی ها به گاوداری مشغولند. آب بهاره رودخانه شاه آباد به این جا می رسد و اهالی از آن استفاده می کنند. در شرق این آبادی چهارصد دستگاه ساختمان برای کارمندان و درجه داران ارتش ساخته شده است ( ستوده، ۱۳۷۴: ۷۴۳ ) .
همچنین در کتاب تهران در گذشته و حال آمده است: اراضی لویزان قسمتی در محدوده ۲۵ ساله افتاده و قسمتی خارج از محدوده است. جمعیتش در فرهنگ جغرافیایی ایران ۵۰۸ تن، و در فرهنگ آبادی های کشور ۱۹۱۰ تن در۳۸۰ خانوار ذکر گردیده است. سبب این اختلاف توسعه روزافزون این آبادی است. شغل اهالی زراعت است و جمعی در مهمات سازی ارتش کار می کنند ( کریمان، ۱۳۵۵ :۴۴۰ ) .
دو رشته قنات موجود که باغ های منطقه را سیراب می کرده است، عبارت است از قنات مبارک آباد و حاج قاسمی. حمام قدیمی لویزان با توجه به بازسازی فعلاً به صورت خصوصی بر پا است.
wiki: لویزان
پیشنهاد کاربران
پریشان ( پری شان ) بر وزن دوشان. نیشان. آشان. داشان. لویشان. گلشان ( گلشن ) ایلشان ( ایل شن ) . آیشان ( آی شن ) . شان گل ( شنگول ) سوشان. بوشان ) . . . تورکی است.