لوکَری، ابوالعباس فضل بن محمد (قرون ۵ و ۶ق)
فیلسوف و ریاضی دان ایرانی. در قریۀ لوکر در اطراف مرو زاده شد و پس از کسب مقدمات علوم، به محضر بهمنیار شاگرد ابن سینا راه یافت و بنابر پاره ای از اسناد، کرسی تدریس فلسفه در خراسان را به دست گرفت، و گویا در اواخر عمر حالاتی عرفانی در او ظهور یافت. از مشهورترین شاگردان وی می توان از افضل الدین غیلانی، شرف الدین ایلاقی، عبدالرزاق ترکی، ابوعلی حسنی مروزی نجاری، اسعد میهنی و محمد بن ابی طاهر طبسی مروزی نام برد. از او افزون بر اشعار فارسی و عربی، سه اثر گزارش شده: فهرست تعلیقات ابن سینا، قصیدۀ اسرار الحکمة و شرح آن، بیان الحق بضمان الصدق که یک دوره حکمت مشایی در منطق و علوم طبیعی و الهی است. وی در این کتاب با کلامی فصیح بر پایۀ شفای ابن سینا و التحصیل بهمنیار مبانی حکمت مشاء را بیان کرده است.
فیلسوف و ریاضی دان ایرانی. در قریۀ لوکر در اطراف مرو زاده شد و پس از کسب مقدمات علوم، به محضر بهمنیار شاگرد ابن سینا راه یافت و بنابر پاره ای از اسناد، کرسی تدریس فلسفه در خراسان را به دست گرفت، و گویا در اواخر عمر حالاتی عرفانی در او ظهور یافت. از مشهورترین شاگردان وی می توان از افضل الدین غیلانی، شرف الدین ایلاقی، عبدالرزاق ترکی، ابوعلی حسنی مروزی نجاری، اسعد میهنی و محمد بن ابی طاهر طبسی مروزی نام برد. از او افزون بر اشعار فارسی و عربی، سه اثر گزارش شده: فهرست تعلیقات ابن سینا، قصیدۀ اسرار الحکمة و شرح آن، بیان الحق بضمان الصدق که یک دوره حکمت مشایی در منطق و علوم طبیعی و الهی است. وی در این کتاب با کلامی فصیح بر پایۀ شفای ابن سینا و التحصیل بهمنیار مبانی حکمت مشاء را بیان کرده است.