لوکایونیا

دانشنامه آزاد فارسی

لوکائونیا (Lycaonia)
ناحیه ای باستانی در آسیای صغیر. لوکائونیا تقریباً استقلال خود را در برابر ایران حفظ کرده بود؛ اما به اِمپراتوری اِسکَندَر مقدونی، پادشاه مقدونیه، منضم شد. پس از مرگ او، این سرزمین به سلوکیان تعلق گرفت؛ تا این که آنتیوخوس کبیر (سوم) مغلوب رومیان شد (۱۹۰پ م)، و آنان نیز آن را به اِئومِنِس دوم پادشاه پِرگامون واگذار کردند. لوکائونیا از شمال به غلاطیه، از شرق به کاپادوکیا، از جنوب به رشته کوه های توروس، و از غرب به پیسی دیا و فریگیا محدود بود. چراگاهی مناسب برای گوسفندان و گورخرها بود؛ اما به سبب کمبود آب و داشتن خاک شور، برخی از اهالی آن جا فقط از راه غارت و چپاول امرار معاش می کردند. شهر های اصلی آن در قرن ۱م عبارت بودند از ایکونیوم (قونیه)، لوسترا، و دربه.

پیشنهاد کاربران

بپرس