لوژْکوف، یوری (۱۹۳۷)(Luzhkov, Yuri)
لوژْکوف، یوری
سیاستمدار روس و شهردار مسکو در ۱۹۹۲. لوژکوف از میانۀ دهۀ ۱۹۹۰، که در مسکو به جانشینی برای دولت رئیس جمهور بوریس یلتسین دولتی ایجاد کرد و، از آن گذشته، سودای خود را برای گرفتن جای او بر کرسی ریاست جمهوری هرچه آشکارتر مطرح ساخت، در انظار شهرت یافت. بوریس یلتسین، در دوران تصدی مقام دبیر اولی «حزب کمونیست» مسکو، لوژکوف را وارد دولت خود ساخت تا مقام های دولتی را که فاسد و تن پرور می دانست از کار برکنار کند. لوژکوف مسئولیت تعاونی های مسکو را برعهده گرفت و در دورانی که گاوریل پاپوف شهردار روشنفکر مسکو بود خود را به عنوان فردی تندرو معرفی کرد و وقتی که پاپوف در ۱۹۹۲ از شهرداری کنار رفت، جای او را گرفت. وی مسکو را به شیوۀ فرمانروایان خودکامه اداره می کرد و کمتر کاری بدون تأیید شخص وی صورت می پذیرفت. با برنامۀ دولت در خصوصی سازی مخالفت و جرأت کرد که در برابر آناتولی چوبالیس، وزیر قدرتمند خصوصی سازی، بایستد و برنامۀ خود را که روال کندتری داشت به یلتسین بقبولاند. او هر گونه اتهام فساد را رد می کرد و چنان ثروت هنگفتی فراهم آورد که بتواند بلندپروازی هایش را برای رئیس جمهور شدن عملی سازد. ثروت نسبی پایتخت روسیه، که تقریباً شامل همۀ سرمایه گذاری های خارجی و حدود ۹۰ درصد سرمایۀ بانکی می شد، در دست او بود و از آن همچون وسیله ای تبلیغی برای جلب نظر و پشتیبانی بقیۀ کشور استفاده می کرد. وی ملی گرایی دوآتشۀ روسی را نیز بر شهرتی که در زمینۀ کارایی اجرایی به هم زده بوده افزود.
لوژْکوف، یوری
سیاستمدار روس و شهردار مسکو در ۱۹۹۲. لوژکوف از میانۀ دهۀ ۱۹۹۰، که در مسکو به جانشینی برای دولت رئیس جمهور بوریس یلتسین دولتی ایجاد کرد و، از آن گذشته، سودای خود را برای گرفتن جای او بر کرسی ریاست جمهوری هرچه آشکارتر مطرح ساخت، در انظار شهرت یافت. بوریس یلتسین، در دوران تصدی مقام دبیر اولی «حزب کمونیست» مسکو، لوژکوف را وارد دولت خود ساخت تا مقام های دولتی را که فاسد و تن پرور می دانست از کار برکنار کند. لوژکوف مسئولیت تعاونی های مسکو را برعهده گرفت و در دورانی که گاوریل پاپوف شهردار روشنفکر مسکو بود خود را به عنوان فردی تندرو معرفی کرد و وقتی که پاپوف در ۱۹۹۲ از شهرداری کنار رفت، جای او را گرفت. وی مسکو را به شیوۀ فرمانروایان خودکامه اداره می کرد و کمتر کاری بدون تأیید شخص وی صورت می پذیرفت. با برنامۀ دولت در خصوصی سازی مخالفت و جرأت کرد که در برابر آناتولی چوبالیس، وزیر قدرتمند خصوصی سازی، بایستد و برنامۀ خود را که روال کندتری داشت به یلتسین بقبولاند. او هر گونه اتهام فساد را رد می کرد و چنان ثروت هنگفتی فراهم آورد که بتواند بلندپروازی هایش را برای رئیس جمهور شدن عملی سازد. ثروت نسبی پایتخت روسیه، که تقریباً شامل همۀ سرمایه گذاری های خارجی و حدود ۹۰ درصد سرمایۀ بانکی می شد، در دست او بود و از آن همچون وسیله ای تبلیغی برای جلب نظر و پشتیبانی بقیۀ کشور استفاده می کرد. وی ملی گرایی دوآتشۀ روسی را نیز بر شهرتی که در زمینۀ کارایی اجرایی به هم زده بوده افزود.
wikijoo: لوژکوف،_یوری_(۱۹۳۷)