لوپه د وگا

فلیکس آرتورو لوپه د وگا کارپیو ( به اسپانیایی: Félix Arturo Lope de Vega y Carpio ) ( زاده ۲۵ نوامبر ۱۵۶۲ – درگذشته ۲۷ اوت ۱۶۳۵ ) یکی از برجسته ترین شاعران و نمایشنامه نویسانِ عصر طلاییِ اسپانیا، هم از حیث انبوهِ و هم از نظرِ تنوع گونه های ادبی، محسوب می شود. او را ققنوسِ نوابغ، شاعرِ آسمان و زمین و اعجوبهٔ خلقت ( عنوانی که سروانتس برای وی برگزید ) لقب داده اند. او ضوابط حاکم بر تئاتر اسپانیا را زمانی که تئاتر یک مقولهٔ فرهنگی برای توده ها بود، دگرگون کرد. در کنارِ تیرسو دِ مولینا و کالدرون دِ لا بارکا از برجسته ترین چهره های تئاتر باروک است و هنوز آثارش بر پرده های تئاتر به اجرا می رود. ۳۰۰۰ سونات، ۳ رُمان، ۴ داستان کوتاه و قریب به ۱۸۰۰ کمدی به وی نسبت می دهند. و از پرکارترین نویسنده های اسپانیایی بوده است و مجموع آثار او را ۱۸۰۰ نمایشنامه برآورد کرده اند. در نمایش های او 《زنان》 مهم ترین نقش ها را دارند. بهترین اثر او از نظر تماشاگران امروزی 《 گودال گوسفندان 》است.
نمایشنامه ها:
• بانوی دیوانه
• مرغ دریایی من
• دستکش دونابلانکا
• نگهبان خوب
• پادشاه و کشاورز
• آبهای مادرید
• مجازات بدون انتقام
• فوئنته اوبخونا
• گودال گوسفندان
فوئنته اوبخونا اولین اثر لوپه دِ وگا به فارسی بود که به قلم پژمان رضایی ترجمه و نشر کتابناک آن را منتشر کرد.