لؤماء

لغت نامه دهخدا

لؤماء. [ ل ُءَ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ لئیم. ( منتهی الارب ) :
ارادوا بها جمعالحطام فادرکوا
و ماتوا و دامت سنةاللؤماء.
ابوالعلاء معری.
لوماء. [ ل َ ] ( ع اِمص ) نکوهش. لومی. ( منتهی الارب ).

پیشنهاد کاربران