لوون داویدیان ( به ارمنی: ԼԵՒՈՆ ԴԱՒԹԵԱՆ ) ( زاده ۴ فروردین ۱۳۲۳ - درگذشته ۲۴ تیر ۱۳۸۸ ) روان پزشک و سیاستمدار ایرانی ارمنی تبار و یکی از نمایندگان اقلیت های دینی در مجلس شورای اسلامی بود. او دکترای روان پزشکی داشت و در دوره ششم مجلس عضو کمیسیون بهداشت و درمان بود. لوون داویدیان در پرواز شماره ۷۹۰۸ هواپیمایی کاسپین که سقوط کرد و به مرگ کلیه ۱۶۸ مسافر آن انجامید یکی از قربانیان حادثه بود.
... [مشاهده متن کامل]
دکتر لوون داویدیان در روز جمعه ۴ فروردین ۱۳۲۳ خورشیدی ( ۲۴ مارس ۱۹۴۴ میلادی ) در شهر همدان متولد شد.
وی تحصیلات ابتدایی و متوسطه را بین سال های ۱۳۲۹–۱۳۴۱ خورشیدی ( ۱۹۵۰–۱۹۶۲ میلادی ) در «مدرسهٔ کوشش داویدیان ارمنیان» تهران گذراند. در ۱۳۴۱ خورشیدی ( ۱۹۶۲ میلادی ) وارد دانشگاه ملی ( شهید بهشتی فعلی ) شد و تحصیلات عالی خود را تا ۱۳۵۱ خورشیدی ( ۱۹۷۲ میلادی ) در دانشکدهٔ علوم پزشکی این دانشگاه به پایان رساند. از ۱۳۵۱–۱۳۵۲ خورشیدی ( ۱۹۷۲–۱۹۷۳ میلادی ) و پس از فراغت از تحصیل، در بخش مراقبت های اولیهٔ بیمارستان آسیا پزشک کشیک شبانه شد و هم زمان در «مدرسهٔ نائیری ارمنیان تهران» به تدریس پرداخت.
در ۱۳۵۳ خورشیدی ( ۱۹۷۴ میلادی ) وی برای ادامهٔ تحصیلات عالی به انگلستان رفت و در «مؤسسهٔ روان پزشکی دانشگاه لندن» تحصیلات تخصصی را در این رشته آغاز کرد و در ۱۳۵۷ خورشیدی ( ۱۹۷۸ میلادی ) موفق به اخذ گواهی نامهٔ درجهٔ اِم آر سی سایک شد.
در مهر ۱۳۵۷ خورشیدی ( ۱۹۷۸ میلادی ) ، به اتفاق همسر و دو فرزندش به ایران بازگشت و علاوه بر اشتغال به حرفهٔ پزشکی و تدریس در دانشگاه شهید بهشتی به مشارکت فعال و پیگیر در امور اجتماعی و فرهنگی جامعهٔ ارمنیان تهران پراخت.
از سال ۱۳۶۰ خورشیدی ( ۱۹۸۱ میلادی ) به عضویت هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی درآمد و از سال ۱۳۶۲–۱۳۷۸ خورشیدی ( ۱۹۸۳–۱۹۹۹ میلادی ) عهده دار ریاست «بخش روان پزشکی مرکز آموزشی و درمانی بیمارستان طالقانی» بود. از سال ۱۳۶۵ خورشیدی ( ۱۹۸۶ میلادی ) نیز بنابر دستورها وزرای دوره های مختلف بهداشت و درمان و آموزش پزشکی به عضویت بورد ارزشیابی تخصصی روان پزشکی درآمد.
دکتر داویدیان در طی سال های فعالیت پزشکی خود در میزگردهای مختلف داخلی و خارجی از جمله میزگردهای بین المللی روان پزشکی آتن ۱۳۶۷ خورشیدی ( ۱۹۸۹ میلادی ) ، مادرید ۱۳۷۵ خورشیدی ( ۱۹۹۶ میلادی ) و هامبورگ ۱۳۷۸ خورشیدی ( ۱۹۹۸ میلادی ) شرکت و در خصوص انگیزه های خودکشی، که حاصل تحقیقات وی بر روی ۱۱۰ بیمار روانی مرتکب خودکشی بستری در بیمارستان لقمان بود، سخنرانی کرد. وی همچنین نتایج تحقیقات خود را در زمینهٔ درمان افسردگی، حزن و اندوه، بیماری های عصبی و درمان های دارویی بیماران مبتلا به عدم تعادل روانی، بیماران مرتکب خودکشی و بیماران دارای تمایل خودکشی در این میزگردها ارائه داد.
... [مشاهده متن کامل]
دکتر لوون داویدیان در روز جمعه ۴ فروردین ۱۳۲۳ خورشیدی ( ۲۴ مارس ۱۹۴۴ میلادی ) در شهر همدان متولد شد.
وی تحصیلات ابتدایی و متوسطه را بین سال های ۱۳۲۹–۱۳۴۱ خورشیدی ( ۱۹۵۰–۱۹۶۲ میلادی ) در «مدرسهٔ کوشش داویدیان ارمنیان» تهران گذراند. در ۱۳۴۱ خورشیدی ( ۱۹۶۲ میلادی ) وارد دانشگاه ملی ( شهید بهشتی فعلی ) شد و تحصیلات عالی خود را تا ۱۳۵۱ خورشیدی ( ۱۹۷۲ میلادی ) در دانشکدهٔ علوم پزشکی این دانشگاه به پایان رساند. از ۱۳۵۱–۱۳۵۲ خورشیدی ( ۱۹۷۲–۱۹۷۳ میلادی ) و پس از فراغت از تحصیل، در بخش مراقبت های اولیهٔ بیمارستان آسیا پزشک کشیک شبانه شد و هم زمان در «مدرسهٔ نائیری ارمنیان تهران» به تدریس پرداخت.
در ۱۳۵۳ خورشیدی ( ۱۹۷۴ میلادی ) وی برای ادامهٔ تحصیلات عالی به انگلستان رفت و در «مؤسسهٔ روان پزشکی دانشگاه لندن» تحصیلات تخصصی را در این رشته آغاز کرد و در ۱۳۵۷ خورشیدی ( ۱۹۷۸ میلادی ) موفق به اخذ گواهی نامهٔ درجهٔ اِم آر سی سایک شد.
در مهر ۱۳۵۷ خورشیدی ( ۱۹۷۸ میلادی ) ، به اتفاق همسر و دو فرزندش به ایران بازگشت و علاوه بر اشتغال به حرفهٔ پزشکی و تدریس در دانشگاه شهید بهشتی به مشارکت فعال و پیگیر در امور اجتماعی و فرهنگی جامعهٔ ارمنیان تهران پراخت.
از سال ۱۳۶۰ خورشیدی ( ۱۹۸۱ میلادی ) به عضویت هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی درآمد و از سال ۱۳۶۲–۱۳۷۸ خورشیدی ( ۱۹۸۳–۱۹۹۹ میلادی ) عهده دار ریاست «بخش روان پزشکی مرکز آموزشی و درمانی بیمارستان طالقانی» بود. از سال ۱۳۶۵ خورشیدی ( ۱۹۸۶ میلادی ) نیز بنابر دستورها وزرای دوره های مختلف بهداشت و درمان و آموزش پزشکی به عضویت بورد ارزشیابی تخصصی روان پزشکی درآمد.
دکتر داویدیان در طی سال های فعالیت پزشکی خود در میزگردهای مختلف داخلی و خارجی از جمله میزگردهای بین المللی روان پزشکی آتن ۱۳۶۷ خورشیدی ( ۱۹۸۹ میلادی ) ، مادرید ۱۳۷۵ خورشیدی ( ۱۹۹۶ میلادی ) و هامبورگ ۱۳۷۸ خورشیدی ( ۱۹۹۸ میلادی ) شرکت و در خصوص انگیزه های خودکشی، که حاصل تحقیقات وی بر روی ۱۱۰ بیمار روانی مرتکب خودکشی بستری در بیمارستان لقمان بود، سخنرانی کرد. وی همچنین نتایج تحقیقات خود را در زمینهٔ درمان افسردگی، حزن و اندوه، بیماری های عصبی و درمان های دارویی بیماران مبتلا به عدم تعادل روانی، بیماران مرتکب خودکشی و بیماران دارای تمایل خودکشی در این میزگردها ارائه داد.
