لونا ۱ ( به انگلیسی: Luna 1 ) ( به روسی: Мечта ۱ ) ( به معنی روشن، و، رؤیا ) نخستین فضاپیمای از نسل برنامه لونا ساخت روسیه است. این فضاپیما، نخستین فضاپیمایی بود که به نزدیکی کره ماه رسید و در مدار خورشید مرکزی سقوط کرد.
لونا ۱ به عنوان بخشی از برنامهٔ لونا در سال ۱۹۵۹ راه اندازی شد، با این حال به دلیل سوختگی مرحله بالایی بدنهٔ آن در زمان پرتاب به سبب نادرست بودن زمان سنج به ماه نرسید. این فضاپیما زمانی مدار زمین مرکزی را ترک کرد که در روند تبدیل شدن به اولین فضاپیمای مدارگرد بود. مشاهده های لونا ۱ در حال گذر از طریق کمربند وان آلن بیرونی، نشان داد که مقدار کمی از ذرات پرانرژی می تواند در کمربند بیرونی وجود داشته باشد. اندازه گیری های به دست آمده در طول این مأموریت، داده های جدیدی ار کمربند تابشی زمین و فضا را ارائه داد.
داده ها نشان دادند که ماه هیچ میدان مغناطیسی قابل تشخیصی ندارد. اولین مشاهده های مستقیم و اندازه گیری آن ها تا آن زمان از باد خورشیدی، و مشاهدهٔ یک جریان قوی از پلاسمای یونیزه شده ناشی از خورشید و جریان یافتن آن به سوی فضای بین سیاره ای، انجام شد؛ و نیز معلوم شد که غلظت پلاسمای یونیزه شده در حدود ۷۰۰ ذره در هر سانتیمتر مکعب در ارتفاعات ۲۰–۲۵ هزار کیلومتر و ۳۰۰ تا ۴۰۰ ذره در هر سانتیمتر مکعب در ارتفاعات ۱۰۰–۱۵۰ هزار کیلومتر است. این سفینه همچنین به اولین ارتباط رادیوئی را در فاصله نیم میلیون کیلومتر رقم زد.
نقص فنی در سیستم کنترل زمینی ناشی از خطا در مدت کار موشک مانع رسیدن لونا۱ به مدار ماه شد و فضاپیما تنها توانست از کنار ماه با فاصلهٔ ۵۹۰۰ کیلومتری ( در نزدیک ترین نقطه پرواز ) عبور کند. به این ترتیب لونا۱ نخستین وسیلهٔ ساخت بشر شد که به مدار خورشید مرکزی رسید و مانند دیگر سیاره ها در آن قرار گرفت و از آن پس «مکتا» به معنی رؤیا نام گرفت. مدار مکتا مداری بین مدار زمین و مدار مریخ است. از نام لونا در سال های بعد برای ماموریت های مختلفی استفاده شده است.
لونا ۱ حامل سامانه های رادیویی مختلفی از جمله یک فرستندهٔ رهگیری ( که برای پیداکردن مکان آن از طرف ایستگاه زمینی استفاده می شود ) و سامانه های سنجش از دور و همچنین پنج ابزار برای مطالعهٔ ماه و فضای میان سیاره ای از جمله مغناطیس سنج، شمارشگر گایگر، آشکارساز سنتیلاسیون و تشخیص دهندهٔ گرد و غبار فضایی بود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفلونا ۱ به عنوان بخشی از برنامهٔ لونا در سال ۱۹۵۹ راه اندازی شد، با این حال به دلیل سوختگی مرحله بالایی بدنهٔ آن در زمان پرتاب به سبب نادرست بودن زمان سنج به ماه نرسید. این فضاپیما زمانی مدار زمین مرکزی را ترک کرد که در روند تبدیل شدن به اولین فضاپیمای مدارگرد بود. مشاهده های لونا ۱ در حال گذر از طریق کمربند وان آلن بیرونی، نشان داد که مقدار کمی از ذرات پرانرژی می تواند در کمربند بیرونی وجود داشته باشد. اندازه گیری های به دست آمده در طول این مأموریت، داده های جدیدی ار کمربند تابشی زمین و فضا را ارائه داد.
داده ها نشان دادند که ماه هیچ میدان مغناطیسی قابل تشخیصی ندارد. اولین مشاهده های مستقیم و اندازه گیری آن ها تا آن زمان از باد خورشیدی، و مشاهدهٔ یک جریان قوی از پلاسمای یونیزه شده ناشی از خورشید و جریان یافتن آن به سوی فضای بین سیاره ای، انجام شد؛ و نیز معلوم شد که غلظت پلاسمای یونیزه شده در حدود ۷۰۰ ذره در هر سانتیمتر مکعب در ارتفاعات ۲۰–۲۵ هزار کیلومتر و ۳۰۰ تا ۴۰۰ ذره در هر سانتیمتر مکعب در ارتفاعات ۱۰۰–۱۵۰ هزار کیلومتر است. این سفینه همچنین به اولین ارتباط رادیوئی را در فاصله نیم میلیون کیلومتر رقم زد.
نقص فنی در سیستم کنترل زمینی ناشی از خطا در مدت کار موشک مانع رسیدن لونا۱ به مدار ماه شد و فضاپیما تنها توانست از کنار ماه با فاصلهٔ ۵۹۰۰ کیلومتری ( در نزدیک ترین نقطه پرواز ) عبور کند. به این ترتیب لونا۱ نخستین وسیلهٔ ساخت بشر شد که به مدار خورشید مرکزی رسید و مانند دیگر سیاره ها در آن قرار گرفت و از آن پس «مکتا» به معنی رؤیا نام گرفت. مدار مکتا مداری بین مدار زمین و مدار مریخ است. از نام لونا در سال های بعد برای ماموریت های مختلفی استفاده شده است.
لونا ۱ حامل سامانه های رادیویی مختلفی از جمله یک فرستندهٔ رهگیری ( که برای پیداکردن مکان آن از طرف ایستگاه زمینی استفاده می شود ) و سامانه های سنجش از دور و همچنین پنج ابزار برای مطالعهٔ ماه و فضای میان سیاره ای از جمله مغناطیس سنج، شمارشگر گایگر، آشکارساز سنتیلاسیون و تشخیص دهندهٔ گرد و غبار فضایی بود.
wiki: لونا ۱