لومینیسم

لومینیسم (luminism)
نمونه ای از اسلوبی در نقاشی اواخر قرن ۱۹، که تأکیدش بر درخشش نور است. لومینیسم مشخصۀ آثار گروهی از نقاشان مستقل امریکایی بود که مستقیماً از نقاشی مکتب رودخانۀ هودسن تأثیر می گرفتند. این اصطلاح در ۱۹۵۴، توسط جان باور، سرپرست موزۀ ویتنی در نیویورک، وضع شد. آثار نقاشان لومینیست، بیشتر مناظر طبیعی و به ویژه چشم اندازهای دریایی اند که ویژگی بارز آن ها، رنگ های شفاف، سرد، ملایم، محوشده ، و پرداخت دقیق جزئیات اشیا به کمک استفاده از پرتوهای نوری است. در این نقاشی ها آسمان اغلب به شکل مستطیلِ کشیده تصویر می شود و حدود نیمی از تابلو را اشغال می کند.