لومومْبا، پاتریس (۱۹۲۵ـ۱۹۶۱)(Lumumba, Patrice)
لومومْبا، پاتریس
رهبر ناسیونالیست افریقایی، اولین نخست وزیر جمهوری دموکراتیک کنگو (زئیر بعدی). در مدرسۀ مبلغان مسیحی پروتستان درس خواند. عضو باشگاه فرهیختگان کنگو شد و برای مطبوعات شعر و مقاله می نوشت. او به تابعیت بلژیک درآمد و کارمند ادارۀ پُست شد. در ۱۹۵۵ به ریاست اتحادیۀ کارگری دولتی رسید و عضو فعال حزب لیبرال بلژیک در کنگو شد. در ۱۹۵۶ به اتهام اختلاس دستگیر و یک سال زندانی شد. در ۱۹۵۸ جنبش ملی گنگو را بنیاد نهاد. در ۱۹۵۹ انتخابات مورد نظر بلژیک را تحریم کرد و به اتهام سوق دادن مردم به سمت خشونت، درپی کشته شدن ۳۰ نفر به زندان افتاد. در انتخابات ۱۹۶۰ حزب خود را به پیروزی رساند و نخست وزیر دولت مستقل کنگو شد. شورش بخشی از ارتش سبب لشکرکشی بلژیک به استان ثروتمند و جدایی طلب کاتانگا و حمایت آن ها از موسی چومبه رهبر تجزیه طلبان گردید. کازاووبو، رئیس جمهور، لومومبا را عزل کرد، با مقاومت لومومبا و ایجاد آشوب در کشور، ژنرال موبوتو (رئیس جمهور و دیکتاتور بعدی زئیر) با کودتا قدرت واقعی را به دست گرفت. لومومبا که قصد داشت به استانلی ویل (کیسانگانی فعلی)، محل حامیان خود برود، توسط نیروهای کازاووبو دستگیر و در ۱۷ ژانویۀ ۱۹۶۱ به نیروهای موسی چومبه تحویل داده شد و به طرزی فجیع به قتل رسید. بعدها او را «قهرمان ملی» اعلام کردند. لومومبا خواهان بازگشت به ارزش های افریقایی و طرد هرگونه ایدئولوژی تحمیلی و انگیزش ناسیونالیسم در سراسر افریقا بود و سیاست خود را «بی طرفی مثبت» توصیف می کرد. حمایت شوروی از لومومبا یکی از دلایل وحشت کشورهای غربی بود. دولت شوروی پس از مرگ لومومبا دانشگاه دوستی خلق های پاتریس لومومبا را برای تعلیم جوانان جهان سوم تأسیس کرد.
لومومْبا، پاتریس
رهبر ناسیونالیست افریقایی، اولین نخست وزیر جمهوری دموکراتیک کنگو (زئیر بعدی). در مدرسۀ مبلغان مسیحی پروتستان درس خواند. عضو باشگاه فرهیختگان کنگو شد و برای مطبوعات شعر و مقاله می نوشت. او به تابعیت بلژیک درآمد و کارمند ادارۀ پُست شد. در ۱۹۵۵ به ریاست اتحادیۀ کارگری دولتی رسید و عضو فعال حزب لیبرال بلژیک در کنگو شد. در ۱۹۵۶ به اتهام اختلاس دستگیر و یک سال زندانی شد. در ۱۹۵۸ جنبش ملی گنگو را بنیاد نهاد. در ۱۹۵۹ انتخابات مورد نظر بلژیک را تحریم کرد و به اتهام سوق دادن مردم به سمت خشونت، درپی کشته شدن ۳۰ نفر به زندان افتاد. در انتخابات ۱۹۶۰ حزب خود را به پیروزی رساند و نخست وزیر دولت مستقل کنگو شد. شورش بخشی از ارتش سبب لشکرکشی بلژیک به استان ثروتمند و جدایی طلب کاتانگا و حمایت آن ها از موسی چومبه رهبر تجزیه طلبان گردید. کازاووبو، رئیس جمهور، لومومبا را عزل کرد، با مقاومت لومومبا و ایجاد آشوب در کشور، ژنرال موبوتو (رئیس جمهور و دیکتاتور بعدی زئیر) با کودتا قدرت واقعی را به دست گرفت. لومومبا که قصد داشت به استانلی ویل (کیسانگانی فعلی)، محل حامیان خود برود، توسط نیروهای کازاووبو دستگیر و در ۱۷ ژانویۀ ۱۹۶۱ به نیروهای موسی چومبه تحویل داده شد و به طرزی فجیع به قتل رسید. بعدها او را «قهرمان ملی» اعلام کردند. لومومبا خواهان بازگشت به ارزش های افریقایی و طرد هرگونه ایدئولوژی تحمیلی و انگیزش ناسیونالیسم در سراسر افریقا بود و سیاست خود را «بی طرفی مثبت» توصیف می کرد. حمایت شوروی از لومومبا یکی از دلایل وحشت کشورهای غربی بود. دولت شوروی پس از مرگ لومومبا دانشگاه دوستی خلق های پاتریس لومومبا را برای تعلیم جوانان جهان سوم تأسیس کرد.
wikijoo: لومومبا،_پاتریس_(۱۹۲۵ـ۱۹۶۱)