لؤم. [ ل ُءْم ْ ] ( ع مص ) ناکس شدن. ( زوزنی ). ناکس و فرومایه گردیدن. لأمة. ملأمة. ( منتهی الارب ) : می بینم که کارهای زمانه روی به ادباردارد... اقوال پسندیده مدروس گشته و لؤم و دنائت مستولی. ( کلیله و دمنه ). از فرط قساوت و لوم طبیعت مبذول نداشت. ( ترجمه تاریخ یمینی ص 167 ). || بخیل شدن. زفت گشتن. ( منتهی الارب ). ملأمة. ملأمت.
لؤم. [ ل ُءْم ْ ] ( ع اِمص ) ناکسی. || زفتی. خلاف کرم. ( منتهی الارب ). دنائت. بخل. شُح.
لوم. [ ل َ ] ( ع مص ) لومَة. ملام. ملامة. ( منتهی الارب ). اِلامة. نکوهش. سرزنش. سرکوفت. بیغار. بیغاره. سراکوفت. تعییر. توبیخ. تعنیف. سرزنش کردن. ( ترجمان القرآن جرجانی ). نکوهیدن. ( تاج المصادر ) ( دهار ). ملامت کردن. ( زوزنی ). عَذل :
نصیحتگری لومش آغاز کرد
که خود را بکشتی در این آب سرد.
سعدی ( بوستان ).
در این سودا بترس از لوم لائم.سعدی.
|| ترس. بیم. ( از منتهی الارب ).لوم. [ ل َ وَ ] ( ع اِمص ) افزونی نکوهش. ( منتهی الارب ).
لوم. [ ل ُوْ وَ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ لائم. ( منتهی الارب ).
لوم. ( ع اِ ) از اسماء عسل. ( المزهر سیوطی ص 242 ).