لولیین

لغت نامه دهخدا

لولیین. [ لو ل َ ] ( اِ ) ابریق. لولئین. لولهنگ. لولین. لولهین. لولنگ. آفتابه لوله دار که بیشتر مصرفش آبخانه است. اگرچه ظاهر آن است که لولین به یک یاء بر وزن روئین باشد مرکب از لوله و «ین » که کلمه نسبت است و لوله چیزی است مخروطی شکل که با ظرف وصل کنند و آن را نایژه به نون نیز خوانند. ( آنندراج ) :
ساقی قدح ماء معین تو کجاست
آن آینه خدای بین تو کجاست
خواهم که طهارتی دهم باطن را
آن لوله شکست لولیین تو کجاست.
داعی انجدانی ( از آنندراج ).

فرهنگ فارسی

ظرف سفالی لوله دارشبیه آفتابه، ابریق، لوله هنگ
( اسم ) آفتاب. گلی ابریق . یا لولهنگ اش آب میگیرد( برمیدارد ) .

گویش مازنی

/loolaein/ لولهنگ - آفتابه

پیشنهاد کاربران

بپرس