لوله های نوری یا میله های نوری ساختارهای فیزیکی به کار برده شده برای انتقال یا توزیع روشنایی طبیعی یا مصنوعی برای اهداف نور افشانی هستند و نمونه هایی از موج برهای نوری هستند. در کاربرد آن ها برای روشن کردن، همچنین آن ها اغلب وسیله های روشن کننده لوله ای، میله های آفتاب، بردهای آفتاب یا میله های روشنی نامیده می شوند. میله های نوری ممکن است به دو طبقه بندی وسیع تقسیم شوند: ساختارهای تو خالی که شامل چراغی با پوشش بازتابنده می شود و مواد جامد شفافی که حاوی چراغی با بازتاب داخلی کامل هستند. به طور کلی، یک میله نوری یا لوله نوری ممکن است به موارد زیر اشاره کند:
هر دو دارای هدف روشنایی برای نمونه در معماری می باشند.
تنها تولیدکنندگان معینی می توانند میله های نوری مادون قرمز، موج برهای توخالی و هموژنایزرها را سفارشی طراحی کنند. این بدین دلیل است که لوله های پوشش دار یا روکش شده بازتابنده اشعهٔ مادون قرمز به مقدار زیادی جلا داده از لیزر طلا وجود دارند که می توانند به اندازه کافی ضخیم برای میسر ساختن این لوله ها اعمال شده در اتمسفرهای بسیار خورنده به کار برده شوند. لیزر سیاه می تواند برای بخش های معینی از میله های نوری برای جذب نور IR به کار برده شود. این برای محدود کردن نور IR فقط برای ناحیه های معینی از میله انجام می شود. در حالیکه اغلب میله های نوری با یک سطح مقطع گرد تولید می شوند، میله های نوری به این هندسه محدود نمی شوند. سطح های مقطعی مربعی و شش گوشه ای در کاربردهای مخصوصی استفاده می شوند. میله های شش گوشه ای به تولید نوع هموژنیزه ترین نور IR تمایل دارند. لوله ها نیاز به راسته بودن ندارند. خمیدگی ها در میله ها تأثیر کمی بر کارایی دارند.
لوله نوری با مواد بازتابنده به عنوان یک پنجرهٔ سقفی لوله ای یا وسیلهٔ روشن کنندهٔ لوله ای شناخته شده، این قدیمی ترین و گسترده ترین نوع میلهٔ نوری برای روشن کردن است. این مفهوم در اصل توسط مصری های باستان است. اولین سیستم های بازتابنده تجاری در دههٔ ۱۸۵۰ توسط پول امیل چاپوئیز ( Paul Emile Chappuis ) در لندن به ثبت رسانده شد و به بازار عرضه شد و شکل های متعددی از طراحی های آینهٔ زاویه دار به کار برده شد. بازتابنده های چاپوئیز تا زمانی که کارخانه در سال ۱۹۴۳ خراب شود در تولید مستمر بودند. این مفهوم در سال ۱۹۸۶ توسط Solatube International Australia مجدداً کشف شد و به ثبت رسید. این سیستم برای استفادهٔ گستردهٔ مسکونی و تجاری به بازار عرضه شده است. دیگر محصول های روشن کننده در بازار تحت نام های مختلف عمومی، مانند برد خورشید ، میلهٔ خورشیدی'، 'میلهٔ نوری، لولهٔ نوری و پنجرهٔ سقفی لوله ای وجود دارند. یک لولهٔ پوشش دار با مواد بازتابنده به مقدار زیاد منجر به شعاع های نوری به داخل یک ساختمان می شود و از یک نقطهٔ ورودی قرار گرفته بر روی سقف آن یا یکی از دیوارهای بیرونی آن شروع می شود. یک لولهٔ نوری برای تصویر کردن در نظر گرفته نمی شود ( در مقابل یک پریسکوپ، برای مثال ) ، بنابراین شکستگی های تصویر هیچ مشکلی به وجود نمی آورند و در بسیاری روش ها در نتیجهٔ احیای نور راستایی ترغیب می شوند. یک نقطهٔ ورودی معمولاً از یک گنبد ( قبه ) تشکیل می شود که نقش جمع آوری و بازتابنده به اندازه نور خورشید ممکن در لوله دارد. بسیاری از واحدها نیز «جمع کننده های» راستایی، «بازتابنده ها» یا حتی ابزارهای لنزهای فرسنل ( Fresnel ) دارند که در جمع آوری نور راستایی اضافی پایین لوله کمک می کنند. ترکیبی که در آن برش لیزری پنل اکریلیک برای هدایت نور خورشید به یک میلهٔ آینه ای متمایل به افقی یا عمودی مرتب می شود، با یک سیستم پخش یکسان نور با یک ترتیب مثلثی از برش لیزری پنل ها ترکیب می شود که نور را در اتاق یکسان پخش می کند، در دانشگاه فناوری کوئینزلند در بریزبن ( the Queensland Univeristy of Technology in Brisbane ) گسترش داده شده است. در سال ۲۰۰۳، ورونیکا گارسیا هانزن ( Veronica Garcia Hansen ) ، کن یانگ ( Ken Yeang ) و ایان ادموندز ( Ian Edmonds ) جایزه نوآوری نقد و بررسی اقتصادی شرق دور ( the Far East Economic Review innovation Award ) در برونز برای این پیشرفت دریافت کردند. کارایی انتقال نور بزرگ ترین است اگر لوله کوتاه و راست باشد. در لوله های طویل تر، زاویه دار یا انعطاف پذیر، بخشی از شدت نور از دست می رود. به منظور به حداقل رساندن اتلاف ها، بازتاب زیاد از پوشش لوله ضروری است؛ تولیدکنندگان بازتاب های مواد خود را در محدودهٔ قابل مشاهده تا تقریباً ۹۹٫۵ درصد ادعا می کنند. در پایان نقطه ( کاربرد نقطه ) ، یک منتشر کننده نور را در اتاق یکسان پخش می کند. برای بهینه ساختن بیشتر کاربرد نور خورشیدی، یک چرخ آیینه ای ( heliostat ) می تواند نصب شود که مسیر حرکت خورشید را دنبال می کند، بنابراین هدایت نور خورشید در لوله نوری در تمام اوقات روز تا آنجا که به محدودیت های اطراف احتمالاً با آینه های اضافی یا دیگر عناصر بازتابنده امکان دهد، که بر مسیر نوری تأثیر می گذارد. یک چرخ آیینه ای می تواند برای ثبت نور ماه در شب تنظیم شود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفهر دو دارای هدف روشنایی برای نمونه در معماری می باشند.
تنها تولیدکنندگان معینی می توانند میله های نوری مادون قرمز، موج برهای توخالی و هموژنایزرها را سفارشی طراحی کنند. این بدین دلیل است که لوله های پوشش دار یا روکش شده بازتابنده اشعهٔ مادون قرمز به مقدار زیادی جلا داده از لیزر طلا وجود دارند که می توانند به اندازه کافی ضخیم برای میسر ساختن این لوله ها اعمال شده در اتمسفرهای بسیار خورنده به کار برده شوند. لیزر سیاه می تواند برای بخش های معینی از میله های نوری برای جذب نور IR به کار برده شود. این برای محدود کردن نور IR فقط برای ناحیه های معینی از میله انجام می شود. در حالیکه اغلب میله های نوری با یک سطح مقطع گرد تولید می شوند، میله های نوری به این هندسه محدود نمی شوند. سطح های مقطعی مربعی و شش گوشه ای در کاربردهای مخصوصی استفاده می شوند. میله های شش گوشه ای به تولید نوع هموژنیزه ترین نور IR تمایل دارند. لوله ها نیاز به راسته بودن ندارند. خمیدگی ها در میله ها تأثیر کمی بر کارایی دارند.
لوله نوری با مواد بازتابنده به عنوان یک پنجرهٔ سقفی لوله ای یا وسیلهٔ روشن کنندهٔ لوله ای شناخته شده، این قدیمی ترین و گسترده ترین نوع میلهٔ نوری برای روشن کردن است. این مفهوم در اصل توسط مصری های باستان است. اولین سیستم های بازتابنده تجاری در دههٔ ۱۸۵۰ توسط پول امیل چاپوئیز ( Paul Emile Chappuis ) در لندن به ثبت رسانده شد و به بازار عرضه شد و شکل های متعددی از طراحی های آینهٔ زاویه دار به کار برده شد. بازتابنده های چاپوئیز تا زمانی که کارخانه در سال ۱۹۴۳ خراب شود در تولید مستمر بودند. این مفهوم در سال ۱۹۸۶ توسط Solatube International Australia مجدداً کشف شد و به ثبت رسید. این سیستم برای استفادهٔ گستردهٔ مسکونی و تجاری به بازار عرضه شده است. دیگر محصول های روشن کننده در بازار تحت نام های مختلف عمومی، مانند برد خورشید ، میلهٔ خورشیدی'، 'میلهٔ نوری، لولهٔ نوری و پنجرهٔ سقفی لوله ای وجود دارند. یک لولهٔ پوشش دار با مواد بازتابنده به مقدار زیاد منجر به شعاع های نوری به داخل یک ساختمان می شود و از یک نقطهٔ ورودی قرار گرفته بر روی سقف آن یا یکی از دیوارهای بیرونی آن شروع می شود. یک لولهٔ نوری برای تصویر کردن در نظر گرفته نمی شود ( در مقابل یک پریسکوپ، برای مثال ) ، بنابراین شکستگی های تصویر هیچ مشکلی به وجود نمی آورند و در بسیاری روش ها در نتیجهٔ احیای نور راستایی ترغیب می شوند. یک نقطهٔ ورودی معمولاً از یک گنبد ( قبه ) تشکیل می شود که نقش جمع آوری و بازتابنده به اندازه نور خورشید ممکن در لوله دارد. بسیاری از واحدها نیز «جمع کننده های» راستایی، «بازتابنده ها» یا حتی ابزارهای لنزهای فرسنل ( Fresnel ) دارند که در جمع آوری نور راستایی اضافی پایین لوله کمک می کنند. ترکیبی که در آن برش لیزری پنل اکریلیک برای هدایت نور خورشید به یک میلهٔ آینه ای متمایل به افقی یا عمودی مرتب می شود، با یک سیستم پخش یکسان نور با یک ترتیب مثلثی از برش لیزری پنل ها ترکیب می شود که نور را در اتاق یکسان پخش می کند، در دانشگاه فناوری کوئینزلند در بریزبن ( the Queensland Univeristy of Technology in Brisbane ) گسترش داده شده است. در سال ۲۰۰۳، ورونیکا گارسیا هانزن ( Veronica Garcia Hansen ) ، کن یانگ ( Ken Yeang ) و ایان ادموندز ( Ian Edmonds ) جایزه نوآوری نقد و بررسی اقتصادی شرق دور ( the Far East Economic Review innovation Award ) در برونز برای این پیشرفت دریافت کردند. کارایی انتقال نور بزرگ ترین است اگر لوله کوتاه و راست باشد. در لوله های طویل تر، زاویه دار یا انعطاف پذیر، بخشی از شدت نور از دست می رود. به منظور به حداقل رساندن اتلاف ها، بازتاب زیاد از پوشش لوله ضروری است؛ تولیدکنندگان بازتاب های مواد خود را در محدودهٔ قابل مشاهده تا تقریباً ۹۹٫۵ درصد ادعا می کنند. در پایان نقطه ( کاربرد نقطه ) ، یک منتشر کننده نور را در اتاق یکسان پخش می کند. برای بهینه ساختن بیشتر کاربرد نور خورشیدی، یک چرخ آیینه ای ( heliostat ) می تواند نصب شود که مسیر حرکت خورشید را دنبال می کند، بنابراین هدایت نور خورشید در لوله نوری در تمام اوقات روز تا آنجا که به محدودیت های اطراف احتمالاً با آینه های اضافی یا دیگر عناصر بازتابنده امکان دهد، که بر مسیر نوری تأثیر می گذارد. یک چرخ آیینه ای می تواند برای ثبت نور ماه در شب تنظیم شود.
wiki: لوله نوری