لوفت وافه

لوفت وافه ( به آلمانی: Luftwaffe ) عنوان اطلاقی به نیروی هوایی آلمان در دوره رایش سوم بود. این نیرو در کنار هیر و کریگسمارینه یکی از سه بخش ورماخت بود. این نیرو در واقع مجموعهٔ نیروی آفندی و پدافندی هوایی بود و در جنگ جهانی دوم بیشتر در پشتیبانی نیروی زمینی فعالیت داشت.
لوفت وافه ماه سپتامبر سال ۱۹۳۹ از منظر عملیاتی در قالب چهار ناوگان هوایی[ یادداشت ۱] سازمان یافت. در طول جنگ جهانی دوم سه ناوگان هوایی دیگر به این مقدار افزوده گشت. هر ناوگان هوایی حداکثر ۱۲۵۰ هواگرد داشت و به چند سپاه هوایی[ یادداشت ۲] یا لشکر هوایی[ یادداشت ۳] تقسیم می شد. هر سپاه یا لشکر هوایی متشکل از چند جناح[ یادداشت ۴] بود. هر جناح سه گروه داشت که هر یک از آن ها به نوبه خود مرکب از سه یا چهار اسکادران[ یادداشت ۵] دارای ۱۲ هواگرد می شدند. هنگام آغاز جنگ لوفت وافه متشکل از ۳۰۲ اسکادران با ۲۳۷۰ خدمه و ۲۵۶۴ هواگرد زرمی بود. [ ۲]
آموزش پایه نیروهای پذیرفته شده در لوفت وافه در دانشکده های آموزش خلبانی هنگ های آموزش پرواز انجام می گرفت. در این دانشکده ها افراد مناسب جهت آموزش پرواز برگزیده می شدند. پس از این دوره، خلبانان وارد دانشکده های آ، ب و سی آموزش خلبانی می گشتند. هر یک از این حروف نشان گر نوع خاصی از هواگردها بود. هر یک از این انواع به دو بخش ۱ و ۲ تقسیم شده بودند. آموزش پرواز از بخش آ آغاز می شد و در دوره های ب۱، ب۲، سی۱ و سی۲ ادامه پیدا می نمود. همه مراحل شامل آموزش های جزئی متوالی در خصوص پرواز بود. در دانشکده های پرواز آ و ب خلبانان آموزش های گسترده نظری را می گذراندند. سپس آموزش پرواز هواگرد به شیوه های مختلف و در شرایط مختلف انجام می پذیرفت. مجوز ورود به دوره آ۲ شامل گذراندن آموزش پایه در قالب ۶۰ پرواز آموزشی مجموعاً به طول ۱۵ ساعت پرواز شامل پروازهای مسافت بالا خارج از شهر، پرواز در قالب آرایش، فرودهای اجباری و چهار فرود خارج از فرودگاه بود. دوره ب شامل پرواز در ارتفاع بالا، فرود دقیق، پرواز خارج از شهر، فرود شبانه و آموزش کنترل هواگرد در شرایط خطرناک می شد. خلبانانی که این دوره را نیز گذرانده بودند با توجه به اهداف و مهارت هایشان، وارد دانشکده سی یا دانشکده تسلیحات می گشتند. این دوره ها شامل آموزش پرواز هواگردهای بمب افکن شیرجه ای، جنگنده سنگین، جنگنده، شناسایی و ترابری با دوره گسترده کار با توپ و بمباران می گشت. افراد در دانشکده سی پرواز با انواع هواگردهای چند موتوره را فرا می گرفتند. براب یک خلبان بمب افکن، شناسایی و ترابری دانشکده پرواز کور آخرین مرحله پیش از ورود به خدمت در لوفت وافه به حساب می آمد. این افراد هنگامی که وارد یگان های رزمی می شدند معمولاً تجربه ۲۵۰ ساعت پرواز را داشتند. یک فارغ التحصیل که دوره های آموزش خلبانی آ تا سی را طی کرده بود، معمولاً به گروه جایگزینی یک یک یگان رزمی منتقل می شد. در این موقعیت خلبانان جدید پیش از ورود به گروه های رزمی، تحت نظارت خلبانان با تجربه، آموزش رزم می دیدند. [ ۳]

لوفت وافه (بوندس ور). نیروی هوایی آلمان یا لوفت وافه ( به آلمانی: Luftwaffe، ت.   «سلاح هوایی یا بازوی هوایی»، تلفظ آلمانی: ( شنیدن ) ) شاخه مسئول رزم هوایی در بوندس ور، نیروهای مسلح آلمان، است. نیروی هوایی آلمان ( به عنوان بخشی از بوندس ور ) در سال ۱۹۵۶ در دوران جنگ سرد به عنوان شاخه رزم هوایی نیروهای مسلح آلمان غربی تأسیس شد. پس از اتحاد مجدد آلمان غربی و شرقی در سال ۱۹۹۰، با بخش هایی از نیروی هوایی آلمان شرقی که خود در سال ۱۹۵۶ به عنوان بخشی از ارتش ملی خلق آلمان شرقی تأسیس شده بود، ادغام شد. نیروی هوایی فعلی آلمان و لوفت وافه سابق ورماخت که در سال ۱۹۳۵ تأسیس شد و در سال ۱۹۴۵/۴۶ پس از جنگ جهانی دوم به طور کامل منحل شد، یک سازمان محسوب نمی شوند. واژه «لوفت وافه» که هم برای نیروی هوایی سابق و هم برای نیروی هوایی فعلی آلمان استفاده می شود، نام عمومی هر نیروی هوایی به زبان آلمانی است.
فرمانده نیروی هوایی آلمان سپهبد اینگو گرهارتس است. از سال ۲۰۱۵، نیروی هوایی آلمان از یازده پایگاه هوایی استفاده می کند که دو مورد از آنها هیچ یگان پروازی ندارند. علاوه بر این، نیروی هوایی در سه فرودگاه غیرنظامی حضور دارد. در سال ۲۰۱۲، نیروی هوایی آلمان دارای ۲۸۴۷۵ افسر فعال و ۴۹۱۴ نیروی ذخیره بود. [ ۳]
↑ Ingo Gerhartz ↑ Josef Kammhuber ↑ Johannes Steinhoff ↑ Günther Rall

لوفْت وافه (Luftwaffe)
نیروی هوایی آلمان در جنگ جهانی اول و (پس از تجدید سازمان به دست هرمان گورینگ، رهبر نازی، در ۱۹۳۳)، در جنگ جهانی دوم. دفاع ضد هوایی و شبکۀ پرتاب بمب های پرندۀ «وی ۱ » و «وی ۲ » را نیز دربر می گرفت. براساس پیمان ورسای در ۱۹۱۸،آلمان از داشتن نیروی هوایی محروم بود. بنابراین، لوفت وافه مخفیانه با استفاده از حمایت لوفت هانزا، خط هوایی ملی آلمان، آموزش و سازماندهی می شد و رسماً در اول آوریل ۱۹۳۵ اعلام موجودیت کرد. لوفت وافه از ۱۹۳۶ نیرویی کاملاً تاکتیکی، به فرماندهی هرمان گورینگ و به ریاست فیلدمارشال میلش، و به منزلۀ نیروی پشتیبانی مستقیم ارتش، زیردست ستاد کل بود و از اجزای ضروری تاکتیک های حملۀ برق آسا (بلیتس کریگ) به شمار می رفت. اگرچه برخی از افسران لوفت وافه از به کارگیری بمب افکن های دوربرد حمایت می کردند، دیدگاه های آنان نادیده گرفته شد و لوفت وافه بجز برای شناسایی دریایی، هیچ هواپیمای دوربردی را اصلاً به کار نبرد. لوفت وافه همچنین مسئول دفاع ضدهوایی آلمان بود، که هم از توپ و هم از هواپیما استفاده می کرد.