لوطوس. ( معرب ، اِ ) حندقوقای بستانی است و بدین اسم خوانند و میسن را نیز بدین اسم خوانند و میسن نوعی از نیلوفر است که در مصر وی را حریرا خوانند و آن نیلوفر دیگر اعرابی گویند و گویند لوطوس نوعی از سدر است و این قول بعید است. ( از اختیارات بدیعی ). ابوریحان گوید: لوطوس «دوس » گوید منبت وی در مصر است و نبات او در میان آب بود و لون نبات او سفید است بر رنگ نبات جود. گویند چون آفتاب طالع شود نبات او از هم گشاده و پریشان گردد و چون آفتاب فرورود باز به هم آید و جمع شود و درذرت پنهان شود و میوه او به رمان السعال مشابهت دارد او را خام و پخته بخورند آن طعم زرده تخم مرغ بود.( ترجمه صیدنه ابوریحان ). میسن. ( از تحفه حکیم مؤمن ). حندقوقی. ( تذکره ضریر انطاکی ). صاحب برهان گوید: به معنی انده قوقو باشد به لغت یونانی و آن دوائی است که آن را حندقوقی خوانند و بهترین آن صحرائی بود و آن را لوطوس اغریوس خوانند به یونانی ، چه اغریوس صحرا را گویند. کلف و بهق را نافع است. ( برهان ).
