لوسین کار ( انگلیسی: Lucien Carr ( ۱ مارس ۱۹۲۵ – ۲۸ ژانویه ۲۰۰۵ ) از اعضای اصلی حلقه نسل بیت در نیویورک در دهه ۱۹۴۰ بود. او نه نویسنده بود و نه شاعر اما بسیاری او را منبع الهام هنرمندان نسل بیت می دانند.
... [مشاهده متن کامل]
لوسین کار در سال ۱۹۲۵ در خانواده ای مرفه در نیویورک سیتی به دنیا آمد، بیشتر دوران کودکی خود را در سنت لوئیس، میزوری گذراند. پس از فارغ التحصیلی از آکادمی فیلیپس در اندوور، مدت کوتاهی در کالج بودین تحصیل کرد و بعد به دانشگاه شیکاگو منتقل شد. پس از دو ترم تحصیل در دانشگاه شیکاگو، اقدام به خودکشی کرد و مدت کوتاهی در بیمارستان روانی بستری شد. مادرش که در آن زمان در نیویورک زندگی می کرد، او را متقاعد کرد که به نیویورک بیاید و درسش را در دانشگاه کلمبیا ادامه دهد.
گروهی که بعدها با نام نسل بیت شهرت یافت با ورود لوسین کار به دانشگاه کلمبیا شکل گرفت. او و آلن گینزبرگ هر دو در یک خوابگاه دانشجویی زندگی می کردند و در کریسمس ۱۹۴۳، رفاقتشان آغاز شد. جیمز کمپبل در کتابی به نام این است نسل بیت ماجرای آشنایی این دو نفر را این طور تعریف می کند: از اتاق لوسین کار موسیقی برامس به گوش می رسیده و گینزبرگ مشتاق می شود ببیند چه کسی به موسیقی محبوب او گوش می دهد. گینزبرگ در دفتر خاطراتش از لوسین کار به عنوان اولین عشق خود یاد می کند. در زمستان همان سال، لوسین کار، گینزبرگ را با ویلیام باروز آشنا کرد و چند ماه بعد با یکی دیگر از دانشجویان دانشگاه کلمبیا به نام جک کرواک طرح دوستی ریختند. لوسین کار باهوش و کاریزماتیک بود و به سرعت سردمدار این گروه شد - او آنها را با اشعار پر احساس آرتور رمبو و زندگی شبانه گرینویچ ویلج آشنا کرد. او روشنفکری جنجالی بود، بسیار می نوشید، به مهمانی های دانشگاه کلمبیا شور و حال می داد. کاری نبود که از او برنیاید: از پاره کردن صفحات انجیل گرفته تا این که جک کرواک را متقاعد کند در یک چلیک آبجو برود و او را در سراشیبی خیابان برادوی قل بدهد. او الگو و سرمشق هنرمندان نسل بیت بود. کرواک در وصف لوسین کار گفته بود: «مردی ست با هوشی سرشار، کلمات از درونش فوران می کنند، خیال می کنی شکسپیر دوباره متولد شده است، این بار با زلف طلایی و هاله ای دور سرش. » و از گینزبرگ بارها نقل شده که: «لو حلقه اتصال بود. » او بر اساس تعالی گرایی امرسونی و بوهمینیسم پاریسی تزی ارائه داد به نام «نگرش نو». این تز سنگ بنای نوشته های انقلابی نسل بیت شد و بر سه اصل استوار بود:
... [مشاهده متن کامل]
لوسین کار در سال ۱۹۲۵ در خانواده ای مرفه در نیویورک سیتی به دنیا آمد، بیشتر دوران کودکی خود را در سنت لوئیس، میزوری گذراند. پس از فارغ التحصیلی از آکادمی فیلیپس در اندوور، مدت کوتاهی در کالج بودین تحصیل کرد و بعد به دانشگاه شیکاگو منتقل شد. پس از دو ترم تحصیل در دانشگاه شیکاگو، اقدام به خودکشی کرد و مدت کوتاهی در بیمارستان روانی بستری شد. مادرش که در آن زمان در نیویورک زندگی می کرد، او را متقاعد کرد که به نیویورک بیاید و درسش را در دانشگاه کلمبیا ادامه دهد.
گروهی که بعدها با نام نسل بیت شهرت یافت با ورود لوسین کار به دانشگاه کلمبیا شکل گرفت. او و آلن گینزبرگ هر دو در یک خوابگاه دانشجویی زندگی می کردند و در کریسمس ۱۹۴۳، رفاقتشان آغاز شد. جیمز کمپبل در کتابی به نام این است نسل بیت ماجرای آشنایی این دو نفر را این طور تعریف می کند: از اتاق لوسین کار موسیقی برامس به گوش می رسیده و گینزبرگ مشتاق می شود ببیند چه کسی به موسیقی محبوب او گوش می دهد. گینزبرگ در دفتر خاطراتش از لوسین کار به عنوان اولین عشق خود یاد می کند. در زمستان همان سال، لوسین کار، گینزبرگ را با ویلیام باروز آشنا کرد و چند ماه بعد با یکی دیگر از دانشجویان دانشگاه کلمبیا به نام جک کرواک طرح دوستی ریختند. لوسین کار باهوش و کاریزماتیک بود و به سرعت سردمدار این گروه شد - او آنها را با اشعار پر احساس آرتور رمبو و زندگی شبانه گرینویچ ویلج آشنا کرد. او روشنفکری جنجالی بود، بسیار می نوشید، به مهمانی های دانشگاه کلمبیا شور و حال می داد. کاری نبود که از او برنیاید: از پاره کردن صفحات انجیل گرفته تا این که جک کرواک را متقاعد کند در یک چلیک آبجو برود و او را در سراشیبی خیابان برادوی قل بدهد. او الگو و سرمشق هنرمندان نسل بیت بود. کرواک در وصف لوسین کار گفته بود: «مردی ست با هوشی سرشار، کلمات از درونش فوران می کنند، خیال می کنی شکسپیر دوباره متولد شده است، این بار با زلف طلایی و هاله ای دور سرش. » و از گینزبرگ بارها نقل شده که: «لو حلقه اتصال بود. » او بر اساس تعالی گرایی امرسونی و بوهمینیسم پاریسی تزی ارائه داد به نام «نگرش نو». این تز سنگ بنای نوشته های انقلابی نسل بیت شد و بر سه اصل استوار بود:
