لوسیل فریر استیکل

لوسیل فریر استیکل ( انگلیسی: Lucille Farrier Stickel؛ ۱۱ ژانویهٔ ۱۹۱۵ – ۲۲ فوریهٔ ۲۰۰۷ ) سم شناس حیات وحش اهل ایالات متحده آمریکا و از سال ۱۹۷۲ تا ۱۹۸۲، مدیر مرکز تحقیقات حیات وحش پاتوزنت بود. تحقیقات او به طور گسترده بر روی آلاینده ها در اکوسیستم های حیات وحش متمرکز بود و تحقیقات او بر روی اثرات آفت کش ددت به شکل گیری پایه ای برای کتاب بهار خاموش اثر ریچل کارسون کمک کرد. [ ۱] او همچنین نخستین زنی بود که هم به عنوان کارمند دولتی دولت ایالات متحده به عنوان دانشمند ارشد مشغول به کار بود، و هم به سمت مدیریت یک آزمایشگاه تحقیقاتی ملی منصوب شده بود. [ ۲]
الیزابت لوسیل فریر استیکل، که توسط همسالان نزدیکش با نام لوسیل شناخته می شد، در ۱۱ ژانویهٔ ۱۹۱۵ در هیلمن، میشیگان به دنیا آمد. او در کودکی به طبیعت علاقه مند بود. او به واسطهٔ اختصاص دادن بیشتر اوقات فراغت خود به فعالیت های خارج از منزل از جمله شنا و کوه نوردی به محیط زیست علاقه مند شد. گزارش شده است که او تقریباً به پشت بام تمام خانه های شهر کوچکش صعود کرده است. [ ۳] پس از این که او چندین فصل تابستان در سال های متعدد را در کلبهٔ خانوادگی شان در دریاچه آوالون، نزدیک به زادگاهش گذراند، و در طول زمستان نیز با خانواده اش به فلوریدا سفر می کرد، علاقهٔ او به طبیعت و محیط زیست بیشتر شد. [ ۴]
لوسیل در دههٔ ۱۹۲۰ به دبیرستان روزولت که یک مدرسهٔ دولتی محلی بود، رفت و در آنجا به درجات بالای علمی رسید. او همچنین در پیشاهنگی دختران و فعالیت های ورزشی در این دبیرستان شرکت داشت. [ ۵] او یک ماجراجوی جوان و مشتاق بود که میل به تحصیل داشت. با نزدیک شدن به سن کالج، او شروع به پیشبرد فعالیت حرفه ای خود به عنوان یک دانشمند کرد.
لوسیل استیکل مدرک کارشناسی علوم خود را در سال ۱۹۳۶ از دانشگاه میشیگان شرقی اخذ کرد و به عنوان عضوی از فی بتا کاپا فارغ التحصیل شد. او برای هر دو مدرک کارشناسی ارشد و دکترا به دانشگاه میشیگان رفت و به ترتیب در سال های ۱۹۳۸ و ۱۹۴۹ موفق به کسب این مدارک تحصیلی شد. [ ۲]
اولین نشریهٔ مهمی که استیکل منتشر کرد، گزارشی از محیط زیست در سال ۱۹۴۶ بود که نخستین گزارش از میان گزارش های متعددی بود که او دربارهٔ اثرات زیست محیطی آفت کش ددت ارائه می کرد. او فصل «بقایای آفت کش ها در پرندگان و پستانداران» را در مجموعه کتاب تحقیقات علوم محیطی نوشت. در این فصل، او به اثرات شیمیایی آفت کش هایی که شامل ارگانوکلر هستند، بر روی پرندگان و پستانداران پرداخت. [ ۶] این گزارش ها، در میان سایر آثار او، به تبدیل شدن سم شناسی حیات وحش به عنوان یک زمینهٔ مطالعاتی کمک کردند؛ زیرا تأثیرهای آن نه تنها بر حیات وحش در خشکی، بلکه در رودخانه ها و خاک نیز مشهود بود. او برای نخستین بار در سال ۱۹۴۲ پس از اخذ مدرک لیسانس به مرکز تحقیقات حیات وحش پاتوزنت پیوست. چندین سال بعد، او از این مرکز مرخصی گرفت تا تحصیلات دکترای خود را به پایان برساند و سپس به کار در پاتوزنت در سال ۱۹۶۱ بازگشت که منجر به انتخاب او به عنوان مدیر این مرکز در سال ۱۹۷۲ شد. استیکل پیش از بازنشستگی در سال ۱۹۸۲، این جایگاه را برای یک دهه حفظ کرد. [ ۷]