لوسیا رونچتی ( زاده ۳ فوریه ۱۹۶۳ ) آهنگساز ایتالیایی است.
رونچتی آهنگسازی و موسیقی کامپیوتری را در کنسرواتوار سانتا سیسیلیا در رم آموخت و در سمینارهای آهنگسازی با سیلوانو بوسوتی در Scuola di Musica of Fiesole از ۱۹۸۱ تا ۱۹۸۵ و با سالواتوره شارینو در Corsi Internazionali Città di Castello از ۱۹۸۸ تا ۱۹۸۹ شرکت کرد. او در رشته علوم انسانی در دانشگاه ساپینزای رم تحصیل کرد. وی در سال ۱۹۸۷ با ارائه پایان نامه اش در مورد آهنگ های ارکستری برونو مادرنا مدرک خود را دریافت کرد. او در سال ۱۹۹۱ موفق به دریافت مدرک DEA در زیبایی شناسی از دانشگاه پاریس ۱ شد. وی سپس از فرانسوا لسور در مدرسه عملی پژوهش های عالی موسیقی شناسی خواند و دکترای خود را با ارائه پایان نامه ای در مورد سبک ارکسترال ارنست شوسون و تأثیر واگنر بر نویسندگی ارکستر فرانسوی اواخر قرن نوزدهم دریافت کرد. وی در پاریس در سمینارهای آهنگسازی با جرارد گریسی از سال ۱۹۹۳ تا ۱۹۹۶ شرکت کرد و در ۱۹۹۷ در دوره های سالانه موسیقی کامپیوتر در موسسه صوت شناسی و موسیقی زیر نظر تریستان موریل به تحصیل پرداخت. در سال ۲۰۰۵ او به عنوان یک محقق مدعو در گروه موسیقی دانشگاه کلمبیا در شهر نیویورک، که توسط تریستان موریل دعوت شده بود، به عنوان عضو فولبرایت مشغول به کار شد.
آثار ولی توسط ناشرین، ارکسترها و موسسات متعددی در رم، مونیخ، برلین، اشتوتگارت، فرایبورگ، کلن، تورین، ونیز و فرانسه اجرا شده است.
از سال ۱۹۹۸، رونچتی کارهای مختلفی را در موسسه فناوری برلین ( TUB ) با همکاری فولکمار انجام داده است. در سال ۲۰۰۳ او در استودیوی تجربی فرایبورگ شروع به کار کرد. جایی که با کمک آندره ریچارد، راینهولد بریگ و یواخیم هاس و با همکاری باربارا مورر ویولونیست چرخه ای از آهنگ ها را نوشت که پیکربندی صدای ویولا را بررسی می کنند. داین سری موسیقیر سال ۲۰۰۷ در جشنواره اولتراشالبرلین ارائه شد و Xylocopa Violacea نام دارد که توسط استرادیواریوس در سال[ ۱] ضبط شد.
او روی آهنگسازی صدا کار کرده است و بسیار با استودیوی Neue Vocalsolisten از اشتوتگارت همکاری می کند. [ ۲] از جمله همکاری های مشترک این دو می توان به Studio detto dei venti، برای چهار صدا در سال 2010. Le voyage d'Urien، برای صداها و گروه در سال ۲۰۰۸، آسیاب هملت، برای صدا، ویولا و ویولن سل در سال ۲۰۰۷، سکه و صلیب، برای شش صدا در سال ۲۰۰۷، پینوکیو، una storia parallela، برای چهار صدای مرد در سال ۲۰۰۵، Last Desire، اپرای مجلسی برای صدای سه گانه، کنترتنور و باس در سال 2003[ ۳] [ ۴] Hombre de mucha gravedad، برای چهار صدا و کوارتت زهی در سال ۲۰۰۲ و Anatra al sal، سازدهنی کمدیا برای شش صدا در سال ۲۰۰۰ اشاره کرد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفرونچتی آهنگسازی و موسیقی کامپیوتری را در کنسرواتوار سانتا سیسیلیا در رم آموخت و در سمینارهای آهنگسازی با سیلوانو بوسوتی در Scuola di Musica of Fiesole از ۱۹۸۱ تا ۱۹۸۵ و با سالواتوره شارینو در Corsi Internazionali Città di Castello از ۱۹۸۸ تا ۱۹۸۹ شرکت کرد. او در رشته علوم انسانی در دانشگاه ساپینزای رم تحصیل کرد. وی در سال ۱۹۸۷ با ارائه پایان نامه اش در مورد آهنگ های ارکستری برونو مادرنا مدرک خود را دریافت کرد. او در سال ۱۹۹۱ موفق به دریافت مدرک DEA در زیبایی شناسی از دانشگاه پاریس ۱ شد. وی سپس از فرانسوا لسور در مدرسه عملی پژوهش های عالی موسیقی شناسی خواند و دکترای خود را با ارائه پایان نامه ای در مورد سبک ارکسترال ارنست شوسون و تأثیر واگنر بر نویسندگی ارکستر فرانسوی اواخر قرن نوزدهم دریافت کرد. وی در پاریس در سمینارهای آهنگسازی با جرارد گریسی از سال ۱۹۹۳ تا ۱۹۹۶ شرکت کرد و در ۱۹۹۷ در دوره های سالانه موسیقی کامپیوتر در موسسه صوت شناسی و موسیقی زیر نظر تریستان موریل به تحصیل پرداخت. در سال ۲۰۰۵ او به عنوان یک محقق مدعو در گروه موسیقی دانشگاه کلمبیا در شهر نیویورک، که توسط تریستان موریل دعوت شده بود، به عنوان عضو فولبرایت مشغول به کار شد.
آثار ولی توسط ناشرین، ارکسترها و موسسات متعددی در رم، مونیخ، برلین، اشتوتگارت، فرایبورگ، کلن، تورین، ونیز و فرانسه اجرا شده است.
از سال ۱۹۹۸، رونچتی کارهای مختلفی را در موسسه فناوری برلین ( TUB ) با همکاری فولکمار انجام داده است. در سال ۲۰۰۳ او در استودیوی تجربی فرایبورگ شروع به کار کرد. جایی که با کمک آندره ریچارد، راینهولد بریگ و یواخیم هاس و با همکاری باربارا مورر ویولونیست چرخه ای از آهنگ ها را نوشت که پیکربندی صدای ویولا را بررسی می کنند. داین سری موسیقیر سال ۲۰۰۷ در جشنواره اولتراشالبرلین ارائه شد و Xylocopa Violacea نام دارد که توسط استرادیواریوس در سال[ ۱] ضبط شد.
او روی آهنگسازی صدا کار کرده است و بسیار با استودیوی Neue Vocalsolisten از اشتوتگارت همکاری می کند. [ ۲] از جمله همکاری های مشترک این دو می توان به Studio detto dei venti، برای چهار صدا در سال 2010. Le voyage d'Urien، برای صداها و گروه در سال ۲۰۰۸، آسیاب هملت، برای صدا، ویولا و ویولن سل در سال ۲۰۰۷، سکه و صلیب، برای شش صدا در سال ۲۰۰۷، پینوکیو، una storia parallela، برای چهار صدای مرد در سال ۲۰۰۵، Last Desire، اپرای مجلسی برای صدای سه گانه، کنترتنور و باس در سال 2003[ ۳] [ ۴] Hombre de mucha gravedad، برای چهار صدا و کوارتت زهی در سال ۲۰۰۲ و Anatra al sal، سازدهنی کمدیا برای شش صدا در سال ۲۰۰۰ اشاره کرد.
wiki: لوسیا رونچتی