لوری مور ( به انگلیسی: Lorrie Moore ) نویسنده اهل ایالات متحده آمریکا است.
در سال ۱۹۵۷ در نیویورک به دنیا آمد. فعالیت ادبی خود را به صورت حرفه ای، از ۱۹ سالگی آغاز کرد و در این سنِ کم برندهٔ جایزهٔ داستان کوتاه مجلهٔ "سِوِنتین " شد. پس از فارغ التحصیلی از دانشگاه سَن لارنس نیویورک به شهر منهتن رفت و در یک دفتر وکالت مشغول به کار شد. در سال ۱۹۸۰ به دانشگاه برگشت و زیر نظر اساتیدی چون الیسون موری درس خواند و نخستین مجموعه داستان کوتاهش با نام به خودت کمک کن را در سال ۱۹۸۳ برای پایان نامهٔ کارشناسی ارشدش نوشت.
او نویسندهٔ داستان های کوتاه است و شهرتش به دلیل نوشتن داستان های کوتاه و توأم با نوعی طنزِ غم انگیز است، درون مایهٔ آثارش بیشتر عشق نافرجام و بیماری های کشنده است. دو مجموعه داستان کوتاه دیگر از او به نام های مثل زندگی و پرندگان آمریکا چاپ شده است که دومی در سال ۱۹۹۹ برندهٔ جایزهٔ «آیریش تایمز» شد و در فهرست بهترین های نیویورکر قرار گرفت. اولین داستان کوتاهی که از او در نیویورکر به چاپ رسید، با نام تو هم زشت هستی، در فهرست بهترین داستان های کوتاه است. [ نیازمند منبع]
با داستان «اینجا همهٔ آدم ها این جوری اند» جایزه او. هنری را برد، این داستان پس از چاپ اولش در سال ۱۹۹۷ در مجلهٔ نیویورکر در شمارهٔ سالانهٔ بهترین داستان های کوتاه آمریکا مجدداً تجدید چاپ شد. مور سه رمان به نام های آنانگرام، چه کسی بیمارستان قورباغه ها را اداره خواهد کرد؟ و راه پله نیز نوشته است. [ ۱]
او در سال ۲۰۰۴ برندهٔ جایزهٔ ری و در سال ۲۰۰۶ عضو آکادمی هنر و ادبیات آمریکا شد. در سال ( ۱۹۹۸ ) برنده جایزه او. هنری شد. آخرین رمان مور راه پله در سال ۲۰۱۰ موفق به کسب جوایز ادبی پِن و اورنج شد. مور ۵۵ ساله، علاوه بر کار نویسندگی، در دانشگاه های آمریکا به تدریس مباحث زبان، ادبیات و نگارش هنری اشتغال دارد. [ نیازمند منبع]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر سال ۱۹۵۷ در نیویورک به دنیا آمد. فعالیت ادبی خود را به صورت حرفه ای، از ۱۹ سالگی آغاز کرد و در این سنِ کم برندهٔ جایزهٔ داستان کوتاه مجلهٔ "سِوِنتین " شد. پس از فارغ التحصیلی از دانشگاه سَن لارنس نیویورک به شهر منهتن رفت و در یک دفتر وکالت مشغول به کار شد. در سال ۱۹۸۰ به دانشگاه برگشت و زیر نظر اساتیدی چون الیسون موری درس خواند و نخستین مجموعه داستان کوتاهش با نام به خودت کمک کن را در سال ۱۹۸۳ برای پایان نامهٔ کارشناسی ارشدش نوشت.
او نویسندهٔ داستان های کوتاه است و شهرتش به دلیل نوشتن داستان های کوتاه و توأم با نوعی طنزِ غم انگیز است، درون مایهٔ آثارش بیشتر عشق نافرجام و بیماری های کشنده است. دو مجموعه داستان کوتاه دیگر از او به نام های مثل زندگی و پرندگان آمریکا چاپ شده است که دومی در سال ۱۹۹۹ برندهٔ جایزهٔ «آیریش تایمز» شد و در فهرست بهترین های نیویورکر قرار گرفت. اولین داستان کوتاهی که از او در نیویورکر به چاپ رسید، با نام تو هم زشت هستی، در فهرست بهترین داستان های کوتاه است. [ نیازمند منبع]
با داستان «اینجا همهٔ آدم ها این جوری اند» جایزه او. هنری را برد، این داستان پس از چاپ اولش در سال ۱۹۹۷ در مجلهٔ نیویورکر در شمارهٔ سالانهٔ بهترین داستان های کوتاه آمریکا مجدداً تجدید چاپ شد. مور سه رمان به نام های آنانگرام، چه کسی بیمارستان قورباغه ها را اداره خواهد کرد؟ و راه پله نیز نوشته است. [ ۱]
او در سال ۲۰۰۴ برندهٔ جایزهٔ ری و در سال ۲۰۰۶ عضو آکادمی هنر و ادبیات آمریکا شد. در سال ( ۱۹۹۸ ) برنده جایزه او. هنری شد. آخرین رمان مور راه پله در سال ۲۰۱۰ موفق به کسب جوایز ادبی پِن و اورنج شد. مور ۵۵ ساله، علاوه بر کار نویسندگی، در دانشگاه های آمریکا به تدریس مباحث زبان، ادبیات و نگارش هنری اشتغال دارد. [ نیازمند منبع]
wiki: لوری مور