لورنتس کنراد

دانشنامه آزاد فارسی

لورِنْتْس، کُنراد (۱۹۰۳ـ۱۹۸۹)(Lorenz, Konrad)
رفتارشناس اتریشی. به همراه نیکلاس تینبرگن و کارل فون فریش به سبب تحقیق در زمینۀ الگوهای رفتار جانوری به جایزۀ نوبل پزشکی ۱۹۷۳ دست یافت. او رابطۀ بین غریزه و رفتار را به ویژه در پرندگان مطالعه کرد و پدیدۀ نقش پذیریرا در ۱۹۳۵ توصیف کرد. کتاب های او عبارت اند از حلقۀ شاه سولومون(۱۹۵۲)، در زمینۀ رفتار جانوران، و دربارۀ تهاجم(۱۹۶۶) در باب رفتار انسان. لورنتس در وین زاده شد و در آن جا و دانشگاه کلمبیای امریکا به تحصیل پزشکی پرداخت. در ۱۹۴۰، استاد روان شناسی عملی در دانشگاه آلبرتوسکونیگسبرگ آلمان شد. او با دیدگاه نازی ها دربارۀ اصلاح نژاد موافق بود و در ۱۹۳۸، خواستار پیوستن به حزب نازی شد. از ۱۹۴۲ تا ۱۹۴۴، در مقام پزشک به ارتش آلمان خدمت کرد و سپس به مدت چهار سال زندانی جنگ در اتحاد جماهیر شوروی بود. در بازگشت به اتریش، سرپرست چندین انستیتوی پژوهشی بود. او و تینبرگن کشف کردند که چگونه پرندگان، پرندگان شکارچی را می شناسند. همۀ پرندگان شکارچی گردن های کوتاه دارند و دیدن هر پرنده ای حتی یک پرندۀ مدل (مترسک) با گردن کوتاه موجب می شود که سایر پرنده ها از آن دور شوند.

پیشنهاد کاربران

بپرس