لورِنْتْس، هِندْریک (۱۸۵۳ـ۱۹۲۸)(Lorentz, Hendrik)
لورِنْتْس، هِندْریک
فیزیک دان هلندی. به همراه شاگردش، پیتر زیمان، در ۱۹۰۲ به سبب تحقیق در زمینۀ اثر زیمان به جایزۀ نوبل فیزیک دست یافت. در اثر زیمان، میدان مغناطیسی سبب شکافته شدن خطوط طیف می شود. لورنتس زندگی حرفه ای اش را بیشتر صرف تلاش برای گسترش و ارتقای نظریۀ الکترومغناطیس دانشمند اسکاتلندی، جیمز کلارک ماکسول، کرد. همچنین، سعی کرد نتایج غیرعادی آزمایش مایکلسون ـ مورلی را با طرح این مطلب توضیح دهد که طول اجسام متحرک در جهت حرکت انقباض می یابد. او این تلاش را مستقل از کار فیزیک دان ایرلندی، جورج فیتزجرالد، انجام داد و مسئلۀ انقباض طول را با عرضۀ نوعی تبدیل مختصات فضا و زمان به دقت مطرح کرد. بعدها این تبدیلات به تبدیل های لورنتس معروف شدند. این امر راه را برای نظریۀ نسبیت آلبرت اینشتین هموار کرد. لورنتس در آرنم زاده شد. در دانشگاه لیدن درس خواند و در آن جا، در ۲۴سالگی استاد فیزیک نظری شد. در ۱۹۱۲، مدیر انستیتو تیلر، واقع در هارلم، شد.
لورِنْتْس، هِندْریک
فیزیک دان هلندی. به همراه شاگردش، پیتر زیمان، در ۱۹۰۲ به سبب تحقیق در زمینۀ اثر زیمان به جایزۀ نوبل فیزیک دست یافت. در اثر زیمان، میدان مغناطیسی سبب شکافته شدن خطوط طیف می شود. لورنتس زندگی حرفه ای اش را بیشتر صرف تلاش برای گسترش و ارتقای نظریۀ الکترومغناطیس دانشمند اسکاتلندی، جیمز کلارک ماکسول، کرد. همچنین، سعی کرد نتایج غیرعادی آزمایش مایکلسون ـ مورلی را با طرح این مطلب توضیح دهد که طول اجسام متحرک در جهت حرکت انقباض می یابد. او این تلاش را مستقل از کار فیزیک دان ایرلندی، جورج فیتزجرالد، انجام داد و مسئلۀ انقباض طول را با عرضۀ نوعی تبدیل مختصات فضا و زمان به دقت مطرح کرد. بعدها این تبدیلات به تبدیل های لورنتس معروف شدند. این امر راه را برای نظریۀ نسبیت آلبرت اینشتین هموار کرد. لورنتس در آرنم زاده شد. در دانشگاه لیدن درس خواند و در آن جا، در ۲۴سالگی استاد فیزیک نظری شد. در ۱۹۱۲، مدیر انستیتو تیلر، واقع در هارلم، شد.
wikijoo: لورنتس،_هندریک_(۱۸۵۳ـ۱۹۲۸)