لودویگ ادینگر ( آلمانی: Ludwig Edinger؛ ۱۳ آوریل ۱۸۵۵ – ۲۶ ژانویهٔ ۱۹۱۸ ) کالبدشناس، متخصص اعصاب، روانپزشک و یکی از پایه گذاران دانشگاه گوته فرانکفورت بود. او در سال ۱۹۱۴ میلادی، نخستین «استاد تمام» رشتهٔ نورولوژی ( مغر و اعصاب ) در آلمان شد.
وی از خانواده ای یهودی[ ۱] و دانش آموختهٔ رشتهٔ پزشکی در دانشگاه هایدلبرگ و دانشگاه استراسبورگ بود.
ابداع واژه های «گنوسی» ( gnosis ) و پراکسی ( praxis ) در پزشکی را به او نسبت می دهند که در مفاهیمی همچون آگنوسی و آپراکسی بکار رفته است. [ ۲] او همچنین نخستین کسی بود که «راه های نخاعی مخچه ای شکمی» و «راه های نخاعی مخچه ای پشتی» را شرح داد و مابین «مخچهٔ دیرینی» ( Paleocerebellum ) و «نومخچه» ( Neocerebellum ) افتراق قائل شد. [ ۳]
• راه های ادینگر: راه های هدایتی مربوط به درک درد، دما، فشار و لمس در نخاع
• هستهٔ ادینگر - وستفال: هستهٔ فرعی عصب سوم مغزی که به افتخار وی و کارل فریدریش اتو وستفال نامگذاری شده است. ادینگر این هستهٔ عصبی را نخستین بار در سال ۱۸۸۵ در جنین و وستفال ۲ سال بعد، آنرا در بالغین شرح داد. [ ۳] [ ۴]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفوی از خانواده ای یهودی[ ۱] و دانش آموختهٔ رشتهٔ پزشکی در دانشگاه هایدلبرگ و دانشگاه استراسبورگ بود.
ابداع واژه های «گنوسی» ( gnosis ) و پراکسی ( praxis ) در پزشکی را به او نسبت می دهند که در مفاهیمی همچون آگنوسی و آپراکسی بکار رفته است. [ ۲] او همچنین نخستین کسی بود که «راه های نخاعی مخچه ای شکمی» و «راه های نخاعی مخچه ای پشتی» را شرح داد و مابین «مخچهٔ دیرینی» ( Paleocerebellum ) و «نومخچه» ( Neocerebellum ) افتراق قائل شد. [ ۳]
• راه های ادینگر: راه های هدایتی مربوط به درک درد، دما، فشار و لمس در نخاع
• هستهٔ ادینگر - وستفال: هستهٔ فرعی عصب سوم مغزی که به افتخار وی و کارل فریدریش اتو وستفال نامگذاری شده است. ادینگر این هستهٔ عصبی را نخستین بار در سال ۱۸۸۵ در جنین و وستفال ۲ سال بعد، آنرا در بالغین شرح داد. [ ۳] [ ۴]
wiki: لودویگ ادینگر