لودمیا آلکسویا ( روسی: Людми́ла Миха́йловна Алексе́ева؛ ۲۰ ژوئیهٔ ۱۹۲۷ – ۸ دسامبر ۲۰۱۸ ) تاریخ نگار، پدیدآور، فعال حقوق بشر، و نویسنده اهل اتحاد جماهیر شوروی بود. آلکسویا یکی از مورخان روسیه بود، او عضو بنیانگذار سازمان دیده بان گروه هلسینکی مسکو و یکی از آخرین مخالفان شوروی در روسیه مدرن بود.
... [مشاهده متن کامل]
وی همچنین برندهٔ جوایزی همچون لژیون دونور، لژیون دونور ( افسر ) ، جایزه ساخاروف، نشان افتخار شایستگی جمهوری فدرال آلمان، و جایزه اولاف پالمه شده است.
در آوریل ۱۹۶۸، آلکسویا از حزب کمونیست اتحاد شوروی و همچنین از شغل خود که در خانه انتشارات شاغل بود اخراج شد. با این وجود، به فعالیت های خود در دفاع از حقوق بشر ادامه داد. وی از ۱۹۶۸ تا ۱۹۷۲ به صورت مخفیانه به عنوان تایپیست در اولین بولتن زیرزمینی کرونیکل که رویدادهای مربوط به نقض حقوق بشر در اتحاد جماهیر شوروی را منعکس می کرد مشغول به کار شد.
در فوریه ۱۹۷۷، آلکسویا پس از سرکوب اعضای «کرونیکل» توسط مقامات شوروی از شوروی به ایالات متحده گریخت. در ایالات متحده آمریکا، آلکسویا همچنان به حمایت از فعالیت های حقوق بشر در روسیه ادامه داد و به طور داوطلب برای رادیو اروپای آزاد / رادیو آزادی و صدای آمریکا کار کرد. او در سال ۱۹۸۲ تابعیت ایالات متحده را گرفت.
در سال ۱۹۸۹، دوباره گروه حقوق بشر هلسینکی را که در سال ۱۹۸۲ از هم پاشید بازگشایی کرد. در سال ۱۹۹۳، پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی به روسیه بازگشت و در سال ۱۹۹۶ ریاست گروه هلسینکی مسکو را به دست گرفت. در سال ۲۰۰۰، آلکسویا به کمیسیون مشورتی ولادیمیر پوتین رئیس جمهور در مورد مسائل حقوق بشر پیوست، حرکتی که موجب انتقاد سایر فعالان مدنی شد.
آلکسویا نسبت به وضعیت حقوق بشر در روسیه به کرملین انتقاد کرد و دولت را به نقض بسیاری از حقوق پایه ای بشر متهم کرد، از جمله ممنوعیت های برگزاری جلسات و تظاهرات غیر خشونت آمیز و تشویق افراط گرایان به برگزاری تظاهرات ناسیونالیستی، از جمله در حمایت از تبعید جمعی گرجی ها در سال ۲۰۰۶و حملات پلیس علیه خارجی هایی که در خیابان دستفروش بودند.
از ۳۱ اوت ۲۰۰۹، آلکسویا یک فعال ثابت در تظاهرات استراتژی ۳۱ بود. یک تظاهرات عادی شهروندان در میدان ترایام فالنا مسکو در دفاع از ماده ۳۱ قانون اساسی روسیه ( در مورد آزادی اجتماعات ) . در ۳۱ دسامبر سال ۲۰۰۹، در جریان یکی از همین اعتراضات، آلکسویا توسط پلیس ضد شورش ( OMON ) دستگیر شد و با چندین نفر دیگر به ایستگاه پلیس برده شد. این رویداد موجب اعتراض و انعکاس قوی در روسیه و خارج از کشور شد. جرزی بوزک، رئیس پارلمان اروپا، در مورد دستگیری و بازداشت آلکسویا و دیگران توسط پلیس آن را «بسیار ناامید و شوکه کننده» خواند. شورای امنیت و ایالات متحده نسبت به بازداشت ها ابراز نگرانی کردند. نیویورک تایمز یک مقاله مقدماتی در مورد این تظاهرات اعتراضی با عنوان "آزمایش شده توسط بسیاری از دشمنان، تحمل ناپذیری مصائب یک شهروند مخالف" منتشر کرد.
... [مشاهده متن کامل]
وی همچنین برندهٔ جوایزی همچون لژیون دونور، لژیون دونور ( افسر ) ، جایزه ساخاروف، نشان افتخار شایستگی جمهوری فدرال آلمان، و جایزه اولاف پالمه شده است.
در آوریل ۱۹۶۸، آلکسویا از حزب کمونیست اتحاد شوروی و همچنین از شغل خود که در خانه انتشارات شاغل بود اخراج شد. با این وجود، به فعالیت های خود در دفاع از حقوق بشر ادامه داد. وی از ۱۹۶۸ تا ۱۹۷۲ به صورت مخفیانه به عنوان تایپیست در اولین بولتن زیرزمینی کرونیکل که رویدادهای مربوط به نقض حقوق بشر در اتحاد جماهیر شوروی را منعکس می کرد مشغول به کار شد.
در فوریه ۱۹۷۷، آلکسویا پس از سرکوب اعضای «کرونیکل» توسط مقامات شوروی از شوروی به ایالات متحده گریخت. در ایالات متحده آمریکا، آلکسویا همچنان به حمایت از فعالیت های حقوق بشر در روسیه ادامه داد و به طور داوطلب برای رادیو اروپای آزاد / رادیو آزادی و صدای آمریکا کار کرد. او در سال ۱۹۸۲ تابعیت ایالات متحده را گرفت.
در سال ۱۹۸۹، دوباره گروه حقوق بشر هلسینکی را که در سال ۱۹۸۲ از هم پاشید بازگشایی کرد. در سال ۱۹۹۳، پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی به روسیه بازگشت و در سال ۱۹۹۶ ریاست گروه هلسینکی مسکو را به دست گرفت. در سال ۲۰۰۰، آلکسویا به کمیسیون مشورتی ولادیمیر پوتین رئیس جمهور در مورد مسائل حقوق بشر پیوست، حرکتی که موجب انتقاد سایر فعالان مدنی شد.
آلکسویا نسبت به وضعیت حقوق بشر در روسیه به کرملین انتقاد کرد و دولت را به نقض بسیاری از حقوق پایه ای بشر متهم کرد، از جمله ممنوعیت های برگزاری جلسات و تظاهرات غیر خشونت آمیز و تشویق افراط گرایان به برگزاری تظاهرات ناسیونالیستی، از جمله در حمایت از تبعید جمعی گرجی ها در سال ۲۰۰۶و حملات پلیس علیه خارجی هایی که در خیابان دستفروش بودند.
از ۳۱ اوت ۲۰۰۹، آلکسویا یک فعال ثابت در تظاهرات استراتژی ۳۱ بود. یک تظاهرات عادی شهروندان در میدان ترایام فالنا مسکو در دفاع از ماده ۳۱ قانون اساسی روسیه ( در مورد آزادی اجتماعات ) . در ۳۱ دسامبر سال ۲۰۰۹، در جریان یکی از همین اعتراضات، آلکسویا توسط پلیس ضد شورش ( OMON ) دستگیر شد و با چندین نفر دیگر به ایستگاه پلیس برده شد. این رویداد موجب اعتراض و انعکاس قوی در روسیه و خارج از کشور شد. جرزی بوزک، رئیس پارلمان اروپا، در مورد دستگیری و بازداشت آلکسویا و دیگران توسط پلیس آن را «بسیار ناامید و شوکه کننده» خواند. شورای امنیت و ایالات متحده نسبت به بازداشت ها ابراز نگرانی کردند. نیویورک تایمز یک مقاله مقدماتی در مورد این تظاهرات اعتراضی با عنوان "آزمایش شده توسط بسیاری از دشمنان، تحمل ناپذیری مصائب یک شهروند مخالف" منتشر کرد.
