لوتار ماتئوس ( به آلمانی: Lothar Herbert Matthäus ) ( زادهٔ ۲۱ مارس ۱۹۶۱ در ارلانگن ) بازیکن و فوتبالیست سابق آلمانی است.
وی یکی از ستارگان بزرگ تاریخ فوتبال آلمان و جهان است و از بسیاری لحاظ رکورددار است، ۱۵۰ بازی برای تیم ملی فوتبال آلمان انجام داده و رکورددار بازی های ملی است. همچنین او در سال ۲۰۲۰ از سوی مجله فرانس فوتبال به عنوان بهترین هافبک میانی ( مرکزی ) تاریخ فوتبال برگزیده شد و در ترکیب منتخب تاریخ قرار گرفت. او ۲۵ بازی برای آلمان در پنج دوره از جام جهانی در بین سال های ۱۹۸۲ تا ۱۹۹۸، و از آن گذشته ۱۰۰ بازی در لباس باشگاه های بروسیا مونشن گلادباخ، بایرن مونیخ و اینتر میلان در چارچوب رقابت های باشگاه های اروپا انجام داده است. وی به همراه باستیان شواینشتایگر رکورددار بازی برای بایرن مونیخ است.
... [مشاهده متن کامل]
از ماتئوس اغلب به عنوان بهترین هافبک میانی تاریخ فوتبال یاد می شود. او در واقع هافبک دفاعی بود که به هافبک میانی و سرانجام هافبک هجومی در دوران اوج و در اواخر بازیگری به لیبرو مبدل شد. او با ترکیب قدرت، سرعت و مهارت فردی به بهترین بازیکن جهان بدل شد. از ویژگی های بارز ماتئوس می توان به قدرت بی نظیر بدنی، شوت های سنگین، بازیسازی، پابه توپ و حرکات ویرانگر و قدرت فوق العاده رهبری اشاره کرد. تنها عنوانی که این ستاره بزرگ فوتبال آلمان از کسب آن محروم ماند، عنوان قهرمانی جام قهرمانان باشگاه های اروپا بود، اگر چه ماتئوس دو بار در سال های ۱۹۸۷ و ۱۹۹۹ با بایرن مونیخ در فینال این جام در برابر تیم های پورتو و منچستر یونایتد حضور داشت، اما هر دو بار شکست خورد.
لوتار بازی خود را از تیم هرتسوگن آوراخ آغاز کرد و با زدن ۲۰ گل در یک فصل بازی برای این تیم استعداد خود را به رخ کشید و بلافاصله در حالی که تنها ۱۸ سال داشت به تیم مونشن گلادباخ پیوست، تیمی که در دهه ۷۰و۸۰ تیم بسیار قدرتمندی بود و بازیکنان بزرگی مثل نتزر، فوگتس، هاینکس، بونهوف، سیمونسون، اشتیلیکه، ماتیوس و افنبرگ را به دنیای فوتبال معرفی کرد. بین سال های ۱۹۸۴ تا ۱۹۸۸ در بایرن مونیخ بازی کرد و افتخارات بیشماری را بدست آورد که مهم ترین آن قهرمانی در بوندسلیگا در سال های ۸۵ - ۸۶ - ۸۷ بوده است.
سپس در سال ۱۹۸۸ به اینترمیلان رفت و تا سال ۱۹۹۲ در این تیم عضویت داشت که دوران طلایی را در این تیم سپری کرد تا جایی که مدیران اینتر همیشه اذعان داشته اند که بعد او دیگر هافبکی در اندازه های او پیدا نکرده اند. به واقع او از بهترین شوتزنهای سری A و اروپا بوده است که چندین بار با ضربات وحشتناک خود دروازه ها را لرزاند. در همان سال اول حضور خود ۱۹۸۹–۱۹۸۸ اینتر را قهرمان کرد و همراه اینتر رؤیایی در آن سال رکورد تاریخ سری آ را از لحاظ امتیاز و تعداد پیروزی شکست و در ۳۲ بازی انجام داده ۹ گل به ثمر رساند. در کل ۴ فصل وی ۱۱۵ بازی و ۴۰ گل در لیگ ایتالیا به ثمر رساند. در سال ۱۹۹۲ دوباره به بایرن مونیخ پیوست و سه بار بوندسلیگا و دو بار جام حذفی را به کلکسیون افتخاراتش افزود. وی کلاً در لیگ های آلمان و ایتالیا ( بدون احتساب جام های حذفی و داخلی و جام های اروپایی ) به همراه تیم های هرتسوگن آوراخ، مونشن گلادباخ، بایرن مونیخ و اینترمیلان ۱۸۱ گل به ثمر رساند که بیانگر شم گلزنی بالای او می باشد.
وی یکی از ستارگان بزرگ تاریخ فوتبال آلمان و جهان است و از بسیاری لحاظ رکورددار است، ۱۵۰ بازی برای تیم ملی فوتبال آلمان انجام داده و رکورددار بازی های ملی است. همچنین او در سال ۲۰۲۰ از سوی مجله فرانس فوتبال به عنوان بهترین هافبک میانی ( مرکزی ) تاریخ فوتبال برگزیده شد و در ترکیب منتخب تاریخ قرار گرفت. او ۲۵ بازی برای آلمان در پنج دوره از جام جهانی در بین سال های ۱۹۸۲ تا ۱۹۹۸، و از آن گذشته ۱۰۰ بازی در لباس باشگاه های بروسیا مونشن گلادباخ، بایرن مونیخ و اینتر میلان در چارچوب رقابت های باشگاه های اروپا انجام داده است. وی به همراه باستیان شواینشتایگر رکورددار بازی برای بایرن مونیخ است.
... [مشاهده متن کامل]
از ماتئوس اغلب به عنوان بهترین هافبک میانی تاریخ فوتبال یاد می شود. او در واقع هافبک دفاعی بود که به هافبک میانی و سرانجام هافبک هجومی در دوران اوج و در اواخر بازیگری به لیبرو مبدل شد. او با ترکیب قدرت، سرعت و مهارت فردی به بهترین بازیکن جهان بدل شد. از ویژگی های بارز ماتئوس می توان به قدرت بی نظیر بدنی، شوت های سنگین، بازیسازی، پابه توپ و حرکات ویرانگر و قدرت فوق العاده رهبری اشاره کرد. تنها عنوانی که این ستاره بزرگ فوتبال آلمان از کسب آن محروم ماند، عنوان قهرمانی جام قهرمانان باشگاه های اروپا بود، اگر چه ماتئوس دو بار در سال های ۱۹۸۷ و ۱۹۹۹ با بایرن مونیخ در فینال این جام در برابر تیم های پورتو و منچستر یونایتد حضور داشت، اما هر دو بار شکست خورد.
لوتار بازی خود را از تیم هرتسوگن آوراخ آغاز کرد و با زدن ۲۰ گل در یک فصل بازی برای این تیم استعداد خود را به رخ کشید و بلافاصله در حالی که تنها ۱۸ سال داشت به تیم مونشن گلادباخ پیوست، تیمی که در دهه ۷۰و۸۰ تیم بسیار قدرتمندی بود و بازیکنان بزرگی مثل نتزر، فوگتس، هاینکس، بونهوف، سیمونسون، اشتیلیکه، ماتیوس و افنبرگ را به دنیای فوتبال معرفی کرد. بین سال های ۱۹۸۴ تا ۱۹۸۸ در بایرن مونیخ بازی کرد و افتخارات بیشماری را بدست آورد که مهم ترین آن قهرمانی در بوندسلیگا در سال های ۸۵ - ۸۶ - ۸۷ بوده است.
سپس در سال ۱۹۸۸ به اینترمیلان رفت و تا سال ۱۹۹۲ در این تیم عضویت داشت که دوران طلایی را در این تیم سپری کرد تا جایی که مدیران اینتر همیشه اذعان داشته اند که بعد او دیگر هافبکی در اندازه های او پیدا نکرده اند. به واقع او از بهترین شوتزنهای سری A و اروپا بوده است که چندین بار با ضربات وحشتناک خود دروازه ها را لرزاند. در همان سال اول حضور خود ۱۹۸۹–۱۹۸۸ اینتر را قهرمان کرد و همراه اینتر رؤیایی در آن سال رکورد تاریخ سری آ را از لحاظ امتیاز و تعداد پیروزی شکست و در ۳۲ بازی انجام داده ۹ گل به ثمر رساند. در کل ۴ فصل وی ۱۱۵ بازی و ۴۰ گل در لیگ ایتالیا به ثمر رساند. در سال ۱۹۹۲ دوباره به بایرن مونیخ پیوست و سه بار بوندسلیگا و دو بار جام حذفی را به کلکسیون افتخاراتش افزود. وی کلاً در لیگ های آلمان و ایتالیا ( بدون احتساب جام های حذفی و داخلی و جام های اروپایی ) به همراه تیم های هرتسوگن آوراخ، مونشن گلادباخ، بایرن مونیخ و اینترمیلان ۱۸۱ گل به ثمر رساند که بیانگر شم گلزنی بالای او می باشد.
