لوتار فون مایر

یولیوس لوتار فون مایر ( به آلمانی: Julius Lothar von Meyer ) ( زادهٔ ۱۹ اوت ۱۸۳۰ تا ۱۱ آوریل ۱۸۹۵ ) شیمی دان آلمانی هم دورهٔ دمیتری مندلیف بود که در رقابت با او در ارائهٔ جدول تناوبی عنصرها تلاش می کرد. با فاصلهٔ پنج سال، مندلیف و مایر هر دو بر سر کاری با روبرت بونزن همکاری کردند.
مایر در فارل، بخشی از آلمان امروزی به دنیا آمد. پدرش فردریک آگوست میر، یک فیزیکدان بود. او پس از پایان دبیرستان برای تحصیل در رشتهٔ پزشکی در سال ۱۸۵۱ به دانشگاه زوریخ رفت و دو سال بعد به دانشگاه Würzburg جایی که رودولف فیرخو در آنجا استاد آسیب شناسی بود، رفت. مایر به تحصیل در زمینهٔ زیست شیمی پرداخت و پس از پایان یک دوره از دانشگاه در سال ۱۸۵۴ به هایدلبرگ جایی که روبرت بونزن در آن استاد شیمی بود رفت. او رسالهٔ دکتری اش را بر روی کارکرد کربن مونوکسید درخون متمرکز کرد. [ ۱] مایر پس از تحصیل در مؤسسهٔ فناوری کارلسروهه کار پیدا کرد. [ ۲]
از دیگر کارهای مایر می توان به چگونگی آرایش اتم های کربن در بنزن و جایگیری حلقه مانند آن ها اشاره کرد. البته او به پیوندهای یگانه و دوگانه که بعدها در ساختار فریدریش آگوست ککوله اشاره نکرد.
در دوران جنگ فرانسه و پروس، موسسهٔ فناوری به یک بیمارستان تبدیل شد و در آن دوران مایر نقش مهمی در پرستاری از زخمیان جنگی داشت. او در سال ۱۸۷۶ استاد شیمی دانشگاه توبینگن شد و تا هنگامهٔ مرگ در آنجا مشغول بود. [ ۲]
مایر بیشتر به دلیل نقشی که در دسته بندی عنصرها و تنظیم یک جدول برای آن ها داشت، شناخته شده است. مایر چنین گفت که اگر عنصرها برپایهٔ وزن اتمی مرتب شوند، در گروه هایی می افتند که ویژگی های شیمیایی و فیزیکی آن ها با فاصله ای ثابت تکرار می شود.