لوبک

لوبِک ( به آلمانی: Lübeck ) ( آلمانی: ( شنیدن ) ; آلمانی سفلی: Lübęk یا Lübeek ; [ ۱] لاتین: Lubeca ) ، که به طور رسمی شهرِ هانزایی لوبک ( آلمانی: Hansestadt Lübeck ) نامیده می شود، شهری در شمال آلمان است که در حدود ۲۲۰٬۰۰۰ نفر جمعیت دارد، و دومین شهر بزرگ آلمان در ساحل دریای بالتیک می شود. لوبک پس از کیل، دومین شهر بزرگ در ایالت شلسویگ - هولشتاین، و ۳۶مین شهر بزرگ آلمان بر پایه جمعیت است. این شهر در بخش هولشتاین ایالت شلسویگ - هولشتاین و در دهانهٔ رودخانهٔ تراوه قرار دارد که به خلیج لوبک می ریزد. لوبک جنوبِ غربی ترین شهر در دریای بالتیک و نزدیک ترین نقطهٔ دسترسی به بالتیک از هامبورگ است.
نام لوبک از ریشهٔ اسلاوی "lub - " ( به معنای «عشق» ) گرفته شده است. قبل از سال ۸۱۹، اسلاوهای پولابی سکونتگاهی را که Liubice نامیدند، تأسیس کردند. از قرن دهم، لیوبیس دومین سکونتگاه مهم اوبوتری ها پس از اولدنبورگ این هل اشتاین بود. در سال ۱۱۶۰ حقوق شهر زوئست به لوبک نیز اعطا شد، و در سال ۱۲۶۰، به شهر فوری در امپراتوری مقدس روم تبدیل شد. در اواسط قرن دوازدهم، لوبک به مهد اتحادیه هانزا تبدیل شد که از آن پس پایتخت واقعی و مهم ترین شهر آن محسوب می شد. قانون لوبک توسط حدود ۱۰۰ شهر در منطقه بالتیک تصویب شد و لوبک توانست وضعیت خود را به عنوان یک شهر مستقل از سال ۱۲۲۶ تا ۱۹۳۷ حفظ کند.
شهر قدیمی تاریخی لوبک، که در جزیره ای متراکم ساخته شده، وسیع ترین میراث جهانی یونسکو در آلمان است. [ ۲] با نام مستعار «شهر هفت برج»، خط افق لوبک تحت سلطهٔ هفت برج کلیساهای این شهر است که پنج مورد آنها کلیسای پروتستان هستند و عبارتند از: کلیسای سنت مری، کلیسای جامع لوبک، کلیسای سنت جیمز، کلیسای سنت پیتر، و کلیسای سنت گیلس. کلیسای جامع از ۱۱۷۳–۱۳۴۱ اولین کلیسای بزرگ آجرچینی در منطقهٔ بالتیک بود. کلیسای سنت مری از ۱۲۶۵ تا ۱۳۵۱ الگویی است که اکثر کلیساهای دیگر گوتیک آجری در حوزهٔ نفوذ اتحادیهٔ هانزایی بر اساس آن بنا شده اند. این کلیسا دومین کلیسای بلند با دو برج اصلی پس از کلیسای جامع کلن است، دارای بلندترین طاق آجری و دومین کلیسای بلند است.
لوبک خانهٔ دانشگاه لوبک با مرکز پزشکی دانشگاه شلسویگ هولشتاین، دانشگاه فنی علوم کاربردی لوبک و آکادمی موسیقی لوبک است. ۱۸ موزه در لوبک وجود دارد که در میان آنها موزهٔ هانزا، موزهٔ بندر لوبک، و موزهٔ مارتسیپان مشهورند.

لوبِک (Lubeck)
دریابندر و شهر تفریحی اشلسویگ ـ هولشتاین آلمان، در ۲۴کیلومتری دریای بالتیک و ۶۰ کیلومتری شمال غربی هامبورگ، با ۲۱۶,۹۰۰ نفر جمعیت (۱۹۹۵). تولیدات صنعتی آن عبارت اند از ماشین آلات، تجهیزات هوا ـ فضا، فولاد، و آهن آلات. کارخانه های تجهیزات دریایی، تعمیر کشتی و کنسرو ماهی نیز دارد. آبراه الب ـ لوبک (۱۹۰۰) آن را به آبراه های اصلی اروپا متصل می کند. در اسکله های ترافه مونده لنج های مسافربری به اسکاندیناوی وجود دارد. لوبک در ۱۱۴۳م بنا شد و پنج کلیسای زیبای گوتیک و یک کلیسای جامع از ۱۱۷۳م دارد. هولستنتور (۱۴۷۷م)، با برج های دوقلویش، نماد این شهر محسوب می شود. تا قرن ۱۴م لوبک ۳۰هزار نفر جمعیت داشت. پس از ادغام اشلسویگ ـ هولشتاین در پروس، به اتحادیه آلمان شمالی پیوست. در ۱۹۳۷، وضعیت ۷۰۰ساله خود را به منزلۀ شهر آزاد رها کرد و بخشی از اشلسویگ ـ هولشتاین شد. در سال های پس از جنگ جهانی دوم، بیش از ۹۰هزار آواره به این شهر هجوم آوردند.