لوبریکانت شخصی

روان کننده های شخصی روان کننده هایی مخصوص هستند که از آن ها در طول فعالیت های جنسی انسان مانند آمیزش جنسی یا خودارضایی برای کاهش اصطکاک میان آلت مردی و مهبل، مقعد یا دیگر بخش های بدن یا آسان کردن دخول جنسی استفاده می شود. روان کننده ها یا ژل های پزشکی که شبیه به روان کننده های شخصی اند، برای اهداف پزشکی مانند واردکردن اسپکولوم یا نصب کاتتر به کار می روند. روان کننده های پزشکی نسبت به روان کننده های شخصی غلیظ تراند و معمولاً حاوی مهارگر باکتری هستند. [ ۱] >
روان کننده های شخصی مبتنی بر آب، محلول در آب هستند و پر استفاده ترین روان کننده های شخصی هستند. اولین روان کننده های برپایه آب، اتر سلولز یا محلول های گلیسیرین بودند. امروزه محصولات موجود ممکن است حاوی مواد گوناگونی برای حفظ رطوبت و مقاومت در برابر آلودگی باشند. گران روی این محصولات را می توان با تنظیم مقدار آب و غلظت سلولز آن یا سایر ذرات ژل مانند آب دوست تغییر داد. از آنجا که روان کننده های شخصی مبتنی بر آب جذب پوست می شوند و تبخیر می شوند، بیشتر روان کننده های برپایه آب تمایل به خشک شدن در هنگام استفاده دارند؛ اما اضافه کردن دوباره روان کننده، آب یا بزاق معمولاً برای فعال کردن دوباره آنها کافی است. زمانی که روان کننده در نهایت خشک شود، ممکن است ته نشینی از عناصر فرمول بندی باقی بگذارد. برای همین ممکن است برای پاک کردن باقی مانده آن نیاز به شست وشو با آب باشد یا برای ادامه آمیزش جنسی نیاز به استفاده دوباره از روان کننده باشد. دانشمندان در تلاش اند تا با به کارگیری از روان کننده ها و ژل های ضد رترو ویروسی از انتقال ایدز جلوگیری کنند. [ ۲]
روان کننده های معمولی برپایه آب ممکن است با فعالیت های جنسی ای که در آب ( مانند در وان حمام، استخر یا حمام گرم ) رخ می دهد، ناسازگار باشند زیرا می توانند در آب حل و پراکنده شوند.
روان کننده های برپایه روغن، برای نمونه روان کننده های نفتی ( مانند ژله پترولیوم ) ، می توانند سبب پارگی و لغزش کاندومهای لاتکسی شوند زیرا این روان کننده ها قابلیت کشش را کاهش می دهند. [ ۳] روان کننده های برپایه روغن مناسب روابطی هستند که در آن نیاز به استفاده از کاندوم نیست یا افرادی که نمی خواهند از مواد نگهدارنده و افزودنی ای که اغلب در دیگر روان کننده ها یافت می شود، استفاده کنند.