( لوامة ) لوامة. [ ل َوْ وا م َ ] ( ع ص ) لوامه. تأنیث لَوّام. سخت نکوهنده. بسیار ملامت کننده. - نفس لوامه ؛ نفسی که آدمی را پس از ارتکاب گناهی نکوهد : چون ز حبس دام پای او شکست نفس لوامه بر او یابید دست.
مولوی.
فرهنگ فارسی
( صفت ) مونث لوام . یا نفس لوامه . نفسی که آدمی را پس از ارتکاب گناهی ملامت کند : چون ز حبس دام پای او شکست نفس لوامه بر او یابید دست ( مثنوی لغ. )
فرهنگ معین
(لَ وّ مَ یا مِ ) [ ع . لوامة ] (ص . ) بسیار ملامت کننده ، نکوهنده .