لواطان

لغت نامه دهخدا

لواطان. [ ] ( ص ) ( سفر تثنیه 23:17 ) لفظی است که در کتاب مقدس استعمال شده است برای اشخاصی که مرتکب گناه اهل سدوم بودند. ( سفر پیدایش 19:4 و 5 ). و این مطلب در میان بت پرستان بسیار رواج داشت و در پرستش عشورت و غیره جزء رسوم مذهبی ایشان بود. عبری این لفظ «قادش » و مؤنثش «قادشه » است ، یعنی تقدیس شده و در پیدایش 38:21 و 22 و تثنیه 23:17 و هوشع 4:14 مذکور است.بعض از اسرائیلیان این تقدیس هولناک را قبول کردند و حال اینکه مخصوصاً در ضمن سایر اعمال بت پرستی ممنوع بود ( اول پادشاهان 14:22-24 ). ( قاموس کتاب مقدس ).

فرهنگ فارسی

لفظی است که در کتاب مقدس استعمال شده است برای اشخاصی که مرتکب گناه اهل سدوم بودند .

پیشنهاد کاربران

بپرس