لوئیس نیرنبرگ ( Louis Nirenberg ) ( متولد ۲۸ فوریه ۱۹۲۵ – ۲۶ ژانویه ۲۰۲۰ درگذشت ) ، یک ریاضی دان کانادایی - آمریکایی و یکی از برجسته ترین ریاضی دانان قرن بیستم میلادی محسوب می شود. [ ۲] [ ۳]
تقریباً تمام کارهای لوئیس در زمینه معادلات دیفرانسیل با مشتقات جزئی بود. بیشتر دست آوردهای او، مانند اثبات «اصل قوی ماکسیمم»[ ب] برای معادلات دیفرانسیل با مشتقات جزئی سهموی مرتبه دوم، اکنون به عنوان اقدامات بنیادین در این حوزه در نظر گرفته می شوند. از او به عنوان چهرهٔ شاخصی در زمینه «آنالیز هندسی»[ پ] یاد می شود و بسیاری از کارهای او در ارتباط با مطالعه آنالیز مختلط و هندسه دیفرانسیل است. [ ۴]
او خصوصاً برای همکاری اش با «شموئل آگمون»[ ت] و «آورون داگلیس»[ ث] نیز شناخته می شود. در این همکاری آن ها «نظریه شاودر»[ ج] را، همان طور که قبلاً برای معادلات دیفرانسیل جزئی بیضوی مرتبه دوم تعریف می شد، به مجموعه کلی دستگاه های بیضوی تعمیم دادند. لوئیس با «باسیلیس گیداس»[ چ] و «وی مینگ نی»[ ح] از «اصل ماکسیمم»[ خ] برای اثبات تقارن بسیاری از راه حل های معادلات دیفرانسیل به شیوهٔ نوآورانه ای استفاده کردند. در سال ۱۹۶۱، نیرنبرگ و «فریتز جان»[ د] مطالعه فضای تابع BMO [ ذ] را آغاز کردند. در حالی که این مطالعه در اصل توسط جان در مبحث مواد کشسان معرفی شد، هم چنین برای «بازی های شانسی» که به عنوان مارتینگیل شناخته می شوند، استفاده شده است. [ ۵] در سال ۲۰۰۲، چارلز ففرمن در مورد مسئله جایزه هزارهٔ «وجود و همواری معادله ناویه - استوکس»[ ر] در زمینه مکانیک سیالات ریاضیاتی، از همکاری نیرنبرگ با «لوئیس کافارلی»[ ز] و «رابرت کوهن»[ ژ] در سال ۱۹۸۲، به عنوان «تقریباً بهترین کاری که انجام شده» یاد کرد. [ ۲]
دیگر دست آوردهای او عبارت اند از حل «مسئله مینکوفسکی»[ س] در دو بُعد، «نامساوی درون یابی گاگلیاردو - نیرنبرگ» ، [ ش] «قضیه نیولاندر - نیرنبرگ»[ ص] در «هندسه مختلط» و توسعه عملگرهای شبه دیفرانسیلی با همکاری «جوزف کوهن». [ ض]
نیرنبرگ از پدر و مادری که از مهاجران یهودی اوکراینی بودند، در همیلتون، انتاریو به دنیا آمد. او در «دبیرستان بارون بینگ»[ ط] و دانشگاه مک گیل تحصیل کرد و در سال ۱۹۴۵ میلادی، در هر دو رشته ریاضی و فیزیک در مقطع BS فارغ التحصیل شد. او با «سارا پال» ، [ ظ] همسر ارنست کورانت در یک شغل تابستانی در «شورای تحقیقات ملی کانادا»[ ع] آشنا شد. سارا با ریچارد کورانت، پدر کورانت که ریاضی دان برجسته ای بود، مذاکره نمود تا از او دربارهٔ جایی که نیرنبرگ باید برای مطالعه فیزیکِ نظری درخواست دهد، مشورت بگیرد. در پی این مشورت، نیرنبرگ برای ورود به مقطع کارشناسی ارشد در مؤسسه علوم ریاضی کورانت در دانشگاه نیویورک دعوت شد. او در سال ۱۹۴۹ میلادی، زیر نظر «جیمز استوکر» ، [ غ] دکترای خود را در رشته ریاضیات دریافت نمود. نیرنبرگ در رساله دکترای خود، «مسئله ویل»[ ف] در هندسه دیفرانسیل را که از سال ۱۹۱۶ میلادی یک مسئله مشهور و حل نشده بود، حل نمود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفتقریباً تمام کارهای لوئیس در زمینه معادلات دیفرانسیل با مشتقات جزئی بود. بیشتر دست آوردهای او، مانند اثبات «اصل قوی ماکسیمم»[ ب] برای معادلات دیفرانسیل با مشتقات جزئی سهموی مرتبه دوم، اکنون به عنوان اقدامات بنیادین در این حوزه در نظر گرفته می شوند. از او به عنوان چهرهٔ شاخصی در زمینه «آنالیز هندسی»[ پ] یاد می شود و بسیاری از کارهای او در ارتباط با مطالعه آنالیز مختلط و هندسه دیفرانسیل است. [ ۴]
او خصوصاً برای همکاری اش با «شموئل آگمون»[ ت] و «آورون داگلیس»[ ث] نیز شناخته می شود. در این همکاری آن ها «نظریه شاودر»[ ج] را، همان طور که قبلاً برای معادلات دیفرانسیل جزئی بیضوی مرتبه دوم تعریف می شد، به مجموعه کلی دستگاه های بیضوی تعمیم دادند. لوئیس با «باسیلیس گیداس»[ چ] و «وی مینگ نی»[ ح] از «اصل ماکسیمم»[ خ] برای اثبات تقارن بسیاری از راه حل های معادلات دیفرانسیل به شیوهٔ نوآورانه ای استفاده کردند. در سال ۱۹۶۱، نیرنبرگ و «فریتز جان»[ د] مطالعه فضای تابع BMO [ ذ] را آغاز کردند. در حالی که این مطالعه در اصل توسط جان در مبحث مواد کشسان معرفی شد، هم چنین برای «بازی های شانسی» که به عنوان مارتینگیل شناخته می شوند، استفاده شده است. [ ۵] در سال ۲۰۰۲، چارلز ففرمن در مورد مسئله جایزه هزارهٔ «وجود و همواری معادله ناویه - استوکس»[ ر] در زمینه مکانیک سیالات ریاضیاتی، از همکاری نیرنبرگ با «لوئیس کافارلی»[ ز] و «رابرت کوهن»[ ژ] در سال ۱۹۸۲، به عنوان «تقریباً بهترین کاری که انجام شده» یاد کرد. [ ۲]
دیگر دست آوردهای او عبارت اند از حل «مسئله مینکوفسکی»[ س] در دو بُعد، «نامساوی درون یابی گاگلیاردو - نیرنبرگ» ، [ ش] «قضیه نیولاندر - نیرنبرگ»[ ص] در «هندسه مختلط» و توسعه عملگرهای شبه دیفرانسیلی با همکاری «جوزف کوهن». [ ض]
نیرنبرگ از پدر و مادری که از مهاجران یهودی اوکراینی بودند، در همیلتون، انتاریو به دنیا آمد. او در «دبیرستان بارون بینگ»[ ط] و دانشگاه مک گیل تحصیل کرد و در سال ۱۹۴۵ میلادی، در هر دو رشته ریاضی و فیزیک در مقطع BS فارغ التحصیل شد. او با «سارا پال» ، [ ظ] همسر ارنست کورانت در یک شغل تابستانی در «شورای تحقیقات ملی کانادا»[ ع] آشنا شد. سارا با ریچارد کورانت، پدر کورانت که ریاضی دان برجسته ای بود، مذاکره نمود تا از او دربارهٔ جایی که نیرنبرگ باید برای مطالعه فیزیکِ نظری درخواست دهد، مشورت بگیرد. در پی این مشورت، نیرنبرگ برای ورود به مقطع کارشناسی ارشد در مؤسسه علوم ریاضی کورانت در دانشگاه نیویورک دعوت شد. او در سال ۱۹۴۹ میلادی، زیر نظر «جیمز استوکر» ، [ غ] دکترای خود را در رشته ریاضیات دریافت نمود. نیرنبرگ در رساله دکترای خود، «مسئله ویل»[ ف] در هندسه دیفرانسیل را که از سال ۱۹۱۶ میلادی یک مسئله مشهور و حل نشده بود، حل نمود.
wiki: لوئیس نیرنبرگ