لوئی فیلیپ
لغت نامه دهخدا
فرهنگ فارسی
فرزند فیلیپ اگالیته و لوئیز دبوربن . مولد پاریس به سال ۱۷۷ پادشاه فرانسه از سال ۱۸۳٠ تا سال ۱۸۴۸ میلادی .
پیشنهاد کاربران
لوئی فیلیپ یا لوئی فیلیپ یکم ( به فرانسوی: Louis - Philippe Ier ) ( زادهٔ ۶ اکتبر ۱۷۷۳ – مرگ ۲۶ اوت ۱۸۵۰ ) آخرین پادشاه فرانسه از ۱۸۳۰ تا ۱۸۴۸ بود. در دوران جنگهای انقلابی او خود را با فرماندهی سربازانش به عنوان دوک شارتر به دیگران شناساند اما با اعلام تصمیم جمهوری مبنی بر اعدام لوئی شانزدهم شکست خورد.
... [مشاهده متن کامل]
او در سال ۱۷۹۳ هنگامی که ارتباطش با توطئه احیای سلطنت فرانسه آشکار شد به سوئیس گریخت. پدرش لوئی فیلیپ دوم مورد اتهام قرار گرفت و اعدام شد و لوئی فیلیپ به مدت ۲۱ سال تا بازگشت بوربون ها به سلطنت فرانسه در تبعید باقی ماند. او پس از پسرعمویش شارل دهم به سلطنت رسید و با انقلاب ژوئیه مجبور به کناره گیری شد. پادشاهی لوئی فیلیپ به عنوان سلطنت ژوئیه شناخته می شود که در تسلط صنعتگران ثروتمند و بانکداران بود. او در سالهای ۱۸۴۸–۱۸۴۰ خصوصاً تحت تأثیر فرانسوا گیزو دولتمرد فرانسوی سیاستهای محافظه کارانه ای را دنبال می کرد. او همچنین دوستی با بریتانیا را ارتقا داد و از توسعه سیاست های استعماری خصوصاً تصرف الجزایر پشتیبانی کرد. محبوبیت او پس از به وخامت گذاشتن شرایط اقتصادی در سال ۱۸۴۷ کاهش یافت و او با وقوع انقلاب در سال ۱۸۴۸ مجبور به کناره گیری شد. او باقی عمر خود را در انگلستان در تبعید به سر برد. طرفداران او به عنوان اورلئانیست شناخته می شدند که در تقابل با لجیتیمیست ها که از دودمان اصلی سلسله بوربون حمایت می کردند بودند.

... [مشاهده متن کامل]
او در سال ۱۷۹۳ هنگامی که ارتباطش با توطئه احیای سلطنت فرانسه آشکار شد به سوئیس گریخت. پدرش لوئی فیلیپ دوم مورد اتهام قرار گرفت و اعدام شد و لوئی فیلیپ به مدت ۲۱ سال تا بازگشت بوربون ها به سلطنت فرانسه در تبعید باقی ماند. او پس از پسرعمویش شارل دهم به سلطنت رسید و با انقلاب ژوئیه مجبور به کناره گیری شد. پادشاهی لوئی فیلیپ به عنوان سلطنت ژوئیه شناخته می شود که در تسلط صنعتگران ثروتمند و بانکداران بود. او در سالهای ۱۸۴۸–۱۸۴۰ خصوصاً تحت تأثیر فرانسوا گیزو دولتمرد فرانسوی سیاستهای محافظه کارانه ای را دنبال می کرد. او همچنین دوستی با بریتانیا را ارتقا داد و از توسعه سیاست های استعماری خصوصاً تصرف الجزایر پشتیبانی کرد. محبوبیت او پس از به وخامت گذاشتن شرایط اقتصادی در سال ۱۸۴۷ کاهش یافت و او با وقوع انقلاب در سال ۱۸۴۸ مجبور به کناره گیری شد. او باقی عمر خود را در انگلستان در تبعید به سر برد. طرفداران او به عنوان اورلئانیست شناخته می شدند که در تقابل با لجیتیمیست ها که از دودمان اصلی سلسله بوربون حمایت می کردند بودند.
