لوئی دوک بورگوندی

لوئی، دوک بورگوندی ( ۱۶ اوت ۱۶۸۲–۱۸ فوریه ۱۷۱۲ ) ، پسر ارشد لوئی، گراند دوفن و نوه پادشاه مشهور فرانسه، لوئی چهاردهم بود. برای تمایز او از پدرش به «دوفن کوچک» ( فرانسوی: le petit Dauphin ) معروف بود، تا اینکه پدرش در آوریل ۱۷۱۱ درگذشت. در آن زمان او رسماً دوفن فرانسه شد. وی در سال ۱۷۱۲ قبل از پدربزرگش لوئی چهاردهم، درگذشت. با مرگ لوئی چهاردهم در سال ۱۷۱۵ میلادی، پسر دوک بورگوندی با عنوان لوئی پانزدهم پادشاه فرانسه شد.
لوئی، پسر بزرگ دوفن جوان ۲۱ ساله، لوئی، که بعدها "گراند دوفن" نامیده می شود، و همسرش، ماریا آنا ویکتوریا بایرن در ۱۶ اوت ۱۶۸۲ در کاخ ورسای متولد می شود. پدر او، پسر ارشد پادشاه لوئی چهاردهم، پادشاه ۴۴ ساله و در اوج قدرت فرانسه بود. در بدو تولد، او عنوان دوک بورگوندی را دریافت کرد ( "duc de Bourgogne " ) . علاوه بر این، او به عنوان پسر دوفن و نوه شاه، عنوان fils de France را دریافت کرد و همچنین در ردیف جانشینی پدربزرگ خود، لوئی چهاردهم پس از پدرش، دوم بود.
لوئی با برادران کوچکترش: فیلیپ، دوک آنژو، که بعدها پادشاه فیلیپ پنجم اسپانیا شد و شارل، دوک بری و تحت نظارت آموزگار سلطنتی لوئیز دو پری بزرگ شد. او در هشت سالگی مادر خود را از دست داد. پدرش که تنبل و کسل کننده به نظر می رسید، هرگز نقش عمده ای در سیاست بازی نکرد.
وی در سن ۱۵ سالگی با عموزاده خود، پرنسس ماری - آدلاید ساووی، دختر ویکتور آمادئوس دوم، دوک ساووی و آن ماری د اورلئان[ ۱] ازدواج کرد. این ازدواج به عنوان بخشی از معاهده تورین، که به درگیری های فرانسه - ساویارد در طی جنگ نه ساله پایان داد، تصمیم گرفته شده بود. عروسی در ۷ دسامبر ۱۶۹۷ در کاخ ورسای برگزار شد.
در سال ۱۷۰۲، لوئی در سن بیست سالگی، توسط پدربزرگش لوئی چهاردهم در شورای عالی سلطنتی ( انگلیسی: Conseil du Roi, فرانسوی: Conseil d'en haut ) که اسرار دولتی و تصمیم گیری های مربوط به دین، دیپلماسی و جنگ در آن انجام می شد پذیرفته شد. این در حالی بود که پدرش فقط در سی سالگی پذیرفته شده بود.
در سال ۱۷۰۸، در طی جنگ جانشینی اسپانیا، لوئی به فرماندهی ارتش در فلاندر گمارده شد، در حالی که یک نظامی باتجربه و شاهزاده به نام لوئی ژوزف، دوک وندوم، [ ۲] زیر نظر وی خدمت می کرد. عدم اطمینان در مورد اینکه کدام یک از این دو باید واقعاً ارتش را فرماندهی کنند منجر به تأخیر و نیاز به ارجاع تصمیمات به لوئی چهاردهم شد. ادامه بلاتکلیفی منجر به عدم تحرک فرانسه شد زیرا پیام ها بین جبهه نبرد در فلاندر و کاخ ورسای رفت وآمد می کردند. متفقین سپس توانستند ابتکار عمل را به دست بگیرند. اوج این امر نبرد اودنارد بود، جایی که انتخاب های اشتباه لوئی و عدم تمایل به حمایت از دوک وندوم منجر به شکست قاطع فرانسوی ها شد. پس از شکست، تردید او در رفع محاصره لیل منجر به از دست دادن شهر شد و در نتیجه به متفقین اجازه داد اولین حمله خود را به خاک فرانسه انجام دهند.