لوئی انتوان دو سن ژوست

) است. او جوان ترین عضو کنوانسیون ( مجمع ملی فرانسه در دوران انقلاب کبیر ) بود، عضو مونتانیاردها و از طرفداران اعدام لوئی شانزدهم آخرین پادشاه دودمان بوربون، گفته می شود سخنرانی وی در کنوانسیون در رأی مجمع به اعدام لوئی شانزدهم نقش مؤثری داشته است. پس از آن سن ژوست جزء هیئت پنج نفره ای شد که مسئول تنظیم قانون اساسی ۱۷۹۳ بودند. بعد از تنظیم و تصویب قانون سال ۹۳ وی به عضویت کمیته نجات خلقی درآمد. او دوست صمیمی ماکسیمیلیان روبسپیر رئیس کمیته نجات خلقی در دوران ترور بود و در تصمیم گیری های مهم و اعدام اشخاص مشهوری چون ژاک ابر و ژرژ دانتون نقش بسزائی داشته است. وی به عنوان یکی از کمیسارهای کمیته نجات خلقی به ارتش راین پیوست. به همراه فیلیپ لوبا ( یکی دیگر از نمایندگان کنوانسیون ) به فعالیت پرداخت. برخی احیای ارتش را در جبهه از نتایج انضباط سختی که اعمال نمود می دانند. در ۱۹ فوریه ۱۷۹۴ به عنوان رئیس کنوانسیون انتخاب شد و احکام وانتوز را به تصویب رسانید. به موجب این احکام قرار بود اموال مهاجران اشرافی به نفع سان کلوت ها ( پابرهنگان ) ( به فرانسوی: Sans - culottes ) مصادره و بین ایشان توزیع گردد. با این حال به دلیل وخامت اوضاع این احکام هرگز اجرایی نشدند. بعد از مدتی سن ژوست به بلژیک اعزام شد تا بر ارتش شمال نظارت داشته باشد. در ۲۶ ژوئن ۱۷۹۴ نبرد فلوروس اتفاق افتاد و به پیروزی ارتش انقلابی فرانسه انجامید. این نبرد منجر به عقب نشینی نیروهای اتریشی گشت و نقطه عطفی در جنگ اتحادیه اول بحساب می آید. با پیروزی ارتش فرانسه عده زیادی ادامه ترور را غیرضروری دانستند. اصرار روبسپیر بر ادامه دوره ترور منجر به واقعه نهم ترمیدور ( یکی از ماه های تقویم انقلاب فرانسه به معنی ماه گرم ) شد. در جریان واقعه نهم ترمیدور کنوانسیون دستور دستگیری روبسپیر و هم رزمان اصلی وی ( سن ژوست، کوتون، آگوستن روبسپیر و لوبا ) را صادر نمود. حکم اعدام در ۲۸ ژوئیه ۱۷۹۴ در میدان انقلاب و با گیوتین اجرا شد. به هنگام مرگ حدوداً بیست و شش سال و یازده ماه داشت. سن ژوست به دلیل جوانی، تقوای سیاسی و بی اعتنایی اش به منافع مادی لقب «ملک مقرب انقلاب» ( l'Archange de la Révolution ) و به سبب پیگیری هایش در اجرای احکام ترور به «فرشته مرگ» ( L'Archange de la Terreur ) معروف شده بود.