لو ژون

فرماندهی جنگ سالار سون کوان در دهه ۲۰۰ در اواخر سلسله هان شرقی آغاز کرد و به طور پیوسته در رتبه های بالاتر رفت. در سال ۲۱۹، او به ژنرال سون کوان، لو منگ، در حمله به استان جینگ کمک کرد، که منجر به شکست و مرگ ژنرال لیو بی ، گوان یو شد. در سال ۲۲۲ به عنوان فرمانده میدانی ارتش وو در نبرد شیائوتینگ علیه نیروهای لیو بی خدمت کرد و پیروزی قاطعی را بر حریف به دست آورد. لو ژون پس از این نبرد به اوج حرفه خود رسید، زیرا سون کوان او را بیشتر ارزیابی کرد، او را به مقام های بالاتر ارتقا داد و افتخارات بی سابقه ای را به او اعطا کرد. در طول بخش های میانی و بعدی زندگی حرفه ای خود، لو ژون بر امور مدنی و نظامی در وو نظارت داشت، در حالی که هر از گاهی در نبردها علیه دولت رقیب وو، وی، شرکت می کرد. در سال های پایانی زندگی، لو ژون به جنگ جانشینی بین پسران سان کوان کشیده شد و در نتیجه از نظر سون کوان دور شد. او موفق شد انتصاب خود را به عنوان صدراعظم امپراتوری حفظ کند - سمتی که در سال ۲۲۴ به عهده گرفت - اما یک سال بعد درگذشت. نقش لو ژون در دولت وو به نقش یک نگهبان اخلاق تشبیه شد زیرا او به اصول و شیوه های کنفوسیوس اعتقاد راسخ داشت و از آن حمایت می کرد. او از یک سو به سون کوان توصیه های مستمر و به موقع برای اعمال خیرخواهی و در نظر گرفتن رفاه مردم داشت. از سوی دیگر، او به شدت به ایده سون کوان مبنی بر جایگزینی وارث قانونی خود به نفع پسر کوچکتر اعتراض کرد.