لهواز یا لهباز دشتی هست بغایت فراخ و پر وسعت حوالی لارستان مابین کاریان و جویم و بیدشهر محاصره شده بین رشته کوههای منطقه بلندترین مکان و مهمترین قشلاق باصری که مدتی از فصل پایییز و زمستان را تا ابتدای
... [مشاهده متن کامل] بهار در چهار گوشه ان سپری و بعد به سمت ییلاق کوچ میکردند . قبلا دارای بهتر بگوییم زیستگاه هوبره قوچ و میش کوهی و کبک و تیهو و انواع درندگان مانند کفتار و گربه وحشی و گرگ بود کوچکترین قوچ دنیا معروف به قوچ کوهی لاری یش معروف بود اما بتدریج تنها نام انها باقیست . تنها پوشش گیاهی و بوته زار و تعدادی درختان کنار گرمسیری در دل دشت رشد کرده که هنوز تعدادی از ان موجود است . بخشهای مهم دشت لهواز از قبیل چاه گورکی چشمه چاه سر بودر و خور را میتوان نام برد در بهاران سالهای پر بارش با گلهای کوتاه و زیبا هدیه بخش زیباییها به هر رهگذری است . در قلب ان کشاری ( دره ) با آبریز سیلابها به سمت تنگه خور و سپس به تالاب فصلی کوره و هود و بیدشهر است . در مرکز ان چاه عمیقی وجود دارد که قبلا محل آبشخور دامهای ایل بود و با لوک یا شتر نر دول را پایین فرستاده و اب را خارج میکردند . در ان حوالی حتی یک دانه سنگ ریزه هم یافت نمیشود اما با شیب ملایم به سمت برکه کله ای تنها برکه موجود دارای سنگ ریزه و سنگلاخی میشود و به سمت چاه گز ادامه پیدا میکند . دشتی خاطره انگیز برای ایل بوده و هست . هنوز هم ته مانده و بقایای ایل به انجا رفت و امد دارند و زمستان گذرانی می کنند . نا گفته های بسیاری در مورد لهواز وجود دارد . برخی سالها نوعی بار زیر زمینی بنام دمبل یا نوعی شبه قارچ خوشمزه در دو نوع سفید و قهوه ای یا قرمز مانند سیب زمینی رشد می کند که خوراکی و مقویست
