لهزه

لغت نامه دهخدا

( لهزة ) لهزة. [ ل َ هََ زَ ] ( ع اِ ) تندی زیر بناگوش. ( منتهی الارب ). لهزمة.

لهزة. [ ل َ هَِ زَ ] ( ع ص ) زن فربه برآمده کنج دهان. ( منتهی الارب ).

واژه لهزه کاملا پارسی است چون عربی آن می شود لحظه این واژه یعنی لهزه صد درصد پارسی است.