لنگر کردن. [ ل َ گ َ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) کنایه از جا گرفتن و تمکن ورزیدن. ( آنندراج ) : لنگر نکرده ایم چو گوهر در این محیطاز بوستان دهر چو شبنم گذشته ایم.صائب.گندمت چون آرد شد در آسیا لنگر مکن.صائب.
( مصدر ) جای گرفتن اقامت کردن : لنگر نکرده ایم چو گوهر درین محیط از بوستان دهر چو شبنم گذشته ایم . ( صائب لغ. )