لنفوم غیرهاجکین

لنفوم غیر هاجکین ( انگلیسی: Non - Hodgkin lymphoma، به اختصار NHL ) گروهی از سرطان های خون است که دربرگیرندهٔ همه انواع لنفوم به غیر از هاجکین است. علائم آن بزرگ شدن غدد لنفاوی همراه با تب، تعریق شبانه ، کاهش وزن و خستگی است. سایر علائم ممکن است شامل درد استخوان، درد قفسه سینه، یا خارش باشند. برخی از انواع این بیماری رشدی آهسته دارند در حالی که برخی دیگر رشدی سریع دارند. [ ۲]
لنفوم های غیرهوچکین سلول B شامل ساب تایپ های زیر است:
• لنفوم بورکیت
• لوسمی لنفوسیتی مزمن/لنفوم لنفوسیتی کوچک ( CLL/SLL )
• لنفوم سلول B منتشر بزرگ
• لنفوم فولیکولار
• لنفوم سلول بزرگ ایمونوبلاستیک
• لنفوم سلول منتل
• انواع طبقه بندی نشده
لنفوم نوعی از سرطان با منشأ لنفوسیت، نوعی از گلبول سفید است. عوامل خطرزا عبارتند از عملکرد ضعیف سیستم ایمنی بدن، بیماری های خود ایمنی، عفونت هلیکوباکتر پیلوری عفونت، هپاتیت C، فربهی و چاقی و عفونت اپشتین بار ویروسی. [ ۳] در طبقه بندی سازمان بهداشت جهانی لنفوم به پنج گروه عمده تقسیم می شود که یکی از این گروه ها اختصاص به لنفوم هاجکین دارد. [ ۴] خود هاجکین به چهار زیر گروه تقسیم می شود و بیش از ۶۰ نوع خاص از لنفوم شناخته شده اند. [ ۵] [ ۶] تشخیص این سرطان با بررسی مغز استخوان یا بافت برداری از غدد لنفاوی است. تصویربرداری پزشکی نیز برای تعیین و مرحله بندی سرطان انجام می گیرد.
درمان این سرطان بستگی به سرعت رشد و محدودۀ آن در ناحیه بدن دارد. درمان ممکن است شامل شیمی درمانی، پرتودرمانی، ایمنی درمانی، درمان هدفمند ملکولی، پیوند مغز استخوان، سلول های بنیادی یا عمل جراحی یا انتظار و مشاهده باشد. اگر خون به سبب وجود پادتن ها بیش از حد غلیظ شود آنگاه پلاسمافرزیس ممکن است استفاده شود. پرتودرمانی و برخی از انواع شیمی درمانی با این حال خطر ابتلا به سایر سرطان ها، بیماری های قلبی یا مشکلات عصبی را در طول دهه های بعدی زندگی بالا می برند.
در سال ۲۰۱۵ حدود ۴٫۳ میلیون نفر دچار لنفوم غیر هاجکین بودند و ۲۳۱٬۴۰۰ نفر فوت کردند. در ایالات متحده ۲٫۱ درصد از مردم در دوره ای از زندگی خود مبتلا به این سرطان می شوند. شایع ترین سن تشخیص میان ۶۵ و ۷۵ سال است. میزان بقای پنج ساله در ایالات متحده آمریکا ۷۱ درصد است. [ ۷]