لنفوسیت بی

لنفوسیت های بی ( به انگلیسی: B cell ) لنفوسیتهایی از سیستم ایمنی بدن هستند که در مقابل پاتوژنهایی مثل ویروسها آنتی بادی تولید می کنند. این لنفوسیت ها در ایمنی هومورال نقش دارند که همراه با ایمنی سلولی، مکانیسم دفاع اختصاصی را تشکیل می دهند. لنفوسیت ها به طور اختصاصی عمل می کنند، یعنی یک نوع خاصی از عوامل بیگانه را شناسایی و از بین می برند. لنفوسیت های بی نقش بزرگی در ایمنی هومورال ( در کنار آن پاسخ ایمنی سلولی قرار دارد که توسط لنفوسیت های تی مدیریت می شود ) دارند. کارکرد اصلی لنفوسیت های بی تولید پادتن علیه آنتی ژنها، ایفای نقش به عنوان سلول های ارائه دهندهٔ آنتی ژن ( ای پی سی ) ، و در نهایت تکامل یافتن به سلول های بی خاطره پس از فعال شدن توسط برهم کنش های آنتی ژنی است. سلول های خاطره در برخورد مجدد با همان آنتی ژن پادتن بیشتری را در مدت زمان کوتاه تری تولید می کنند. لنفوسیت های بی جزء اساسی سیستم ایمنی تطابقی است.
لنفوسیت های بی پس از آن که در سلول های بنیادین مغز استخوان به وجود آمدند، باید برای کسب ویژگی های لازم برای شناسایی و مبارزه با میکروب ها، تکامل یابند. تکامل این سلول ها در مغز استخوان انجام می گیرد ( در حالی که تکامل لنفوسیت های تی در تیموس صورت می گیرد ) . بعد از رسیدن به مرحلهٔ نارس IgM مثبت در مغز استخوان، سلول های بی نارس به طحال مهاجرت می کنند. در این حالت به این سلول های مهاجرت کرده لنفوسیت های بی ترانزیشنال می گویند. برخی از این سلول ها به لنفوسیت های بی بالغ تمایز می یابند. تکامل لنفوسیت های بی از طریق چندین مرحله رخ می دهد که هر مرحله نشان دهندهٔ یک تغییر در محتوای ژنوم در جایگاه آنتی بادی است. هر آنتی بادی از دو زنجیرهٔ مشابه سبک ( اِل ) و دو زنجیرهٔ مشابه سنگین ( ایچ ) تشکیل شده است و ژنهای مختص آن ها در ناحیهٔ v ( متغیر ) و ناحیهٔ c ( ثابت ) یافت می شوند. در ناحیه v زنجیرهٔ سنگین سه قسمت وجود دارد: V و D و J. در فرایندی تصادفیِ نوترکیبی VDJ باز ترکیب می شوند تا یک حوزهٔ متغیر منحصر به فرد در ایمونوگلوبلین هر سلول منفرد B بسازند. بازچینی های مشابهی برای ناحیه V زنجیرهٔ سبک رخ می دهد با این تفاوت که تنها دو قسمت وجود دارد که درگیر می شوند ( V و J ) . زمانی که لنفوسیت بی در هر مرحله از فرایند بلوغ شکست بخورد توسط مکانیسم آپوپتوز می میرد، به این فرایند حذف کلونال می گویند. اگر لنفوسیت بی در حین فرایند بلوغ آنتی ژن خودی را بشناسد، این سلول سرکوب شده ( آنرژی ) یا متحمل آپوپتوز ( انتخاب منفی ) می شود. سلول های بی دایماً در مغز استخوان تولید می شوند. وقتی گیرنده های سلول بی در سطح این سلول با آنتی ژن های موجود کشف شده در بدن جفت و جور می شوند، سلول بی تکثیر می شود و یک شکل آزاد از آن رسپتورها را ( آنتی بادی ) با مکان های اتصالی مشابه همانند آن هایی که در سطح سلول اولیه هستند ترشح می کند. بعد از فعال شدن این سلول تکثیر می شود و سلول های خاطرهٔ بی تشکیل می شوند تا همان آنتی ژن ها را بشناسند. این اطلاعات در آینده به عنوان بخشی از سیستم ایمنی تطابقی استفاده خواهد شد تا یک پاسخ ایمنی قوی تر و کارامدتر در مقابل تمام آنتی ژن های مواجه شدهٔ قبلی ایجاد شود.