لنفانژیوم

لنفانژیوم ( به انگلیسی Lymphangioma ) یکی از ناهنجاری های سیستم لنفاتیک می باشد. علت مستقیم لنفانژیوم انسداد سیستم لنفاتیک هنگام رشد جنینی می باشد، اگر چه امکان دارد که نشانه ها تا بعد از به دنیا آمدن نوزاد قابل مشاهده نباشند. این انسداد توسط یکسری از عوامل شامل: مصرف الکل توسط مادر و عفونت های ویروسی در طول حاملگی ایجاد می شود. علت اینکه چرا کیسه های لنفاوی جنینی غیر متصل به سیستم لنفاوی باقی مانده اند هنوز مشخص نیست. این ناهنجاری می تواند در هر سنی و در هر قسمتی از بدن، انسان را درگیر کند. اما در بیش از ۹۰ در صد موارد کودکان زیر ۲ سال و ناحیه سر و گردن را درگیر می کند. این ناهنجاری هم به صورت مادرزادی و هم به صورت اکتسابی انسان را درگیر می کند. لنفانژیومای مادرزادی در اغلب اوقات در ارتباط با ناهنجاری های کروموزومی مانند سندروم ترنر می باشد. لنفانژیوما معمولاً قبل از تولد توسط سونوگرافی تشخیص داده می شود. لنفانژیومای اکتسابی ممکن است در اثر تروما، التهاب یا انسداد لنفاتیک ایجاد گردد. اکثر لنفانژیوماها توده های خوش خیمی هستند که تنها منجر به تشکیل یک توده نرم، با رشد آهسته و خمیری می شود.
لنفانژیوماها به طور مرسوم بر اساس خصوصیات میکروسکوپی خود به سه زیر شاخه تقسیم می شوند: کاپیلاری ( مویرگی ) ، کاورنوس لنفانژیوما و سیستیک هیگروما. این تقسیم بندی براساس ویژگی های میکروسکوپی آن ها می باشد. همچنین زیر شاخه چهارم به نام همانژیولنفانژیوما نیز شناخته شده است.
لنفانژیوماهای مویرگی از عروق لنفاتیک با اندازه کوچک ( تقریباً در اندازه مویرگ ) تشکیل شده اند و به طور مشخص در اپیدرم قرار دارند.
کاورنوس لنفانژیوماها از کانال های لنفاوی متسع تشکیل شده اند. یکی از مشخصات این لنفانژیوماها حمله به بافت های اطراف می باشد.
سیستیک هیگروماها جزو لنفانژیوماهای بزرگ می باشند. لنفانژیوماهای ماکروسیتیک از مایع غنی از پروتئین کاه رنگ پر هستند.
همانطور که از نامشان پیداست، همانژیولنفانژیوماها، لنفانژیوماهایی با یک بخش عروقی هستند.
همچنین لنفانژیوماها بر اساس اندازه اشان به زیرشاخه های ماکروسیتیک، میکروسیتیک و با اندازه مختلط تقسیم بندی می شوند:
لنفانژیوماهای میکروسیتیک از کیست هایی تشکیل شده است که هر کدام کمتر از 2 سانتی متر مکعب اندازه دارند.
لنفانژیوماهای ماکروسیتیک شامل کیست های با اندازه بیشتراز 2 سانتی متر مکعب هستند.