لنز درون چشمی

عدسک، لنز درون چشمی یا لنز داخل چشمی ( به انگلیسی: Intraocular Lens ) گونه ای عدسی است که در داخل چشم انسان به طور دائمی کاشته می شود تا بیماری هایی نظیر آب مروارید، نزدیک بینی یا دوربینی را اصلاح کند. رایج ترین نوع عدسک داخل چشمی آن هایی هستند که به جای عدسی طبیعی چشم که به نوعی دچار اختلال است، قرار داده می شوند. در اصطلاح پزشکی به این نوع لنزها "سودوفاکیک=pseudophakic IOL" گفته می شود. عموماً این گونه لنزها در جریان عمل آب مروارید و پس از آنکه عدسی تار شده ( به اصطلاح کاتاراکت ) برداشته شد، به جای لنز طبیعی چشم بیمار قرار داده می شوند. نوع دیگر عدسک داخلی در اصطلاح "فاکیک=phakic IOL یا PIOL" گفته می شود. این گونه لنزها روی عدسی طبیعی چشم قرار داده می شوند و برای درمان عیوب انکساری چشم نظیر نزدیک بینی مناسب هستند. خطای یادکرد: برچسب < ref> غیرمجاز؛ نام های غیرمجاز یا بیش از اندازه ( ) . این گونه عدسک های داخل چشمی عموماً از جنس پلاستیک هستند و دو گیره به اصطلاح چسبنده دارند که در اتاقک چشم به راحتی لنز را نگاه داری می کنند. خطای یادکرد: برچسب < ref> غیرمجاز؛ نام های غیرمجاز یا بیش از اندازه ( ) . در گذشته، لنزهای داخل چشمی از مواد غیرقابل انعطاف ساخته می شدند؛ موادی همچون متیل متاکریلات. اما امروزه از مواد انعطاف پذیر درست می شوند. [ نیازمند منبع] بیشتر لنزهای داخل چشمی که امروز استفاده می شوند، تک کانونی هستند؛ به این معنی که یا برای تمرکز دید دور یا دید نزدیک کارایی دارند. با این حال گونه های دیگری چون لنزهای چندکانونی برای دید دور، میانه و نزدیک به طور هم زمان و لنزهای تطابقی نیز در دسترس هستند.
در واقع جراحی کاشت لنز داخل چشمی پس از برداشتن کاتاراکت، یکی از شایع ترین اعمال جراحی چشم به حساب می آید. [ نیازمند منبع] جراحان چشم، سالیانه بیش از ۶ میلیون جراحی کاشت لنز داخل چشمی انجام می دهند. [ ۱] عمل با بیحسی موضعی صورت می گیرد و بیمار در جریان عمل کاملاً هشیار است. بهره گیری از مواد انعطاف پذیر، این امکان را می دهد که جراح با یک برش بسیار کوچک، لنز را داخل چشم قرار دهد و این باعث می شود دیگر نیازی به بخیه زدن نباشد. این عمل معمولاً چنانچه توسط یک چشم پزشک ماهر صورت گیرد، کم تر از ۳۰ دقیقه زمان می برد و دوره نقاحت نیز ۲ تا ۳ هفته است. پس از عمل، بیمار می بایست از هر گونه فعالیت ورزشی یا غیر ورزشی که فشار خون را بالا می برد، دوری کند. همچنین بیمار می بایست در فواصل گوناگون پس از عمل توسط پزشک معالج مورد معاینه ( چک آپ یا پست آپ ) قرار گیرد تا از نحوه پیشرفت عمل اطمینان حاصل گردد.